JEWEL
In al mijn dromen heb ik haar mijn geheimen geschonken
en heeft ‘de tijd’, haar wonden niet geheeld
Hiermee hebben we elkaars wereld gevonden
en hebben wij onze gebroken dromen met elkaar gedeeld
Bij al mijn dromen heeft ze naast me gelopen
bij dromen, bij sprookjes, bij dag en bij nacht
Zij was het, die met mijn gevoel mee kon stromen
in onze grenzeloze wereld van liefde en kracht
Met haar blik kon ze mijn gedachten volgen
waarmee onze Bonte wereld ontstond
Zij zag waar de diepte van m’n kern lag verborgen
‘ons geruisloos’ oneindig verbond
In die dierbare wereld, blijf ik achter in onbehagen
en verduur ik de stilte van mijn pijn
Zal ik de kwetsbaarheid van mijn liefde dragen
in het gemis, van het hier niet meer ‘samen-zijn’
Dit virtuele beeld is met veel liefde en oog voor detail gecreëerd door Wim van de Kerkhof. Geen idee hoe je zoiets maakt, maar het is meer dan bijzonder.
Het gedicht is van Rosanna Rodermans, die haar leven deelt met Jewel’s kleinzoon Ryan. Het komt regelrecht mijn hart binnen…..
Heel erg bedankt allebei voor jullie prachtige uitingen van vriendschap en medeleven, ik ben er zo ontzettend blij mee!
In dit filmpje kunnen jullie de details zien van het prachtige beeld:
SALTY SAND'S WHIPPETS 
“Mijn” Wim is nooit zo’n emotioneel mens (of hij kan het goed verstoppen!!) maar dit heeft ie met zoveel liefde speciaal voor jou gemaakt. Dit mag ik natuurlijk weer niet schrijven van hem!!
Ik heb nog een linkje waar het gedetailleerder op staat: http://www.youtube.com/watch?v=TjvPFrsC2TQ&feature=youtu.be
Het gedicht is ook prachtig.
Lisette enWim jullie zijn beide ook twee prachtige mensen daarom is dit ook zo prachtig geworden Groeten Leo en Syl
Wat lief, dankjulliewel. We doen ons best.
Wat prachtig. Prachtig is niet eens het woord, ik ben diep geroerd door de afbeelding en betekenis van het beeldje. Heel bijzonder om hiernaar te mogen kijken Monique. Het gedicht is ook onroerend. Jee, wat een mooi aandenken.
Lisette jouw Wim is een waar kunstenaar. Ik ben gewoon diep geraakt door de emotie van dit kunstwerk. De houding van de mens, diep bedroefd en ontroostbaar. Daar rondom de honden die empathie en troost bieden aan ‘hun’ mens. En dan het hondje dat alles achter zich laat en dapper de trap opgaat naar een andere dimensie. Zo allesomvattend. Ben er stil van..
Dankjewel, Trea. Ik ben ook heel erg trots op hem. Ook het feit dat hij nooit laat merken wat hem raakt en dan vanuit zijn hart zulke mooie en emotionele dingen maakt.
Ik heb de links even uitgewisseld; want al die details heb ik nog niet kunnen zien, mijn pc had hem niet goed overgenomen uit de mail vrees ik. Echt prachtig………..
Dit beeld spreekt voor zich. Gewoon prachtig.
En wat een mooi gedicht…
Ik heb nog nooit een kunstwerk gezien in mijn leven van zo’n ongekende schoonheid en met zo’n prachtige symboliek… ongelofelijk, het raakt me diep. Weer een bewijs dat emotie niet altijd aan de buitenkant hoeft te worden getoond. Dit beeldje zegt genoeg….
En dan het gedicht… een juweeltje ….wat de liefde van een hond t.o.v. de mens vice versa toch allemaal kan veroorzaken….Het is de eerste keer dat ik hiermee te maken krijg in deze vorm, zo diep, zo puur…
Echt kippenvel zo mooi , geen woorden , alleen maar kijken en lezen als dat nog gaat tussen de tranen door … Geraakt ja heel diep , om nooit te vergeten …
Ik heb ademloos en vol tranen naar deze twee prachtige uitingen van liefde voor Monique zitten lezen en kijken.
Wat een bijzondere gave hebben jullie Rosanna en Wim.
Monique en familie, heel veel sterkte met dit zware verlies , Jewels verhaal over haar ( super ) leven was zeer aangrijpend zodat bij ieder whippetmens de tranen wel over de wangen zullen gevloeid hebben. Monique ze leven verder in onze gedachten maar dat is een schrale troost, we missen de knuffels…..heel veel sterkte en we blijven haar in onze gedachten houden XXX. Hendrik.