Zaterdag hadden we Megan er weer eens bij op de bank ;>)
Haar baasje Marianne maakte ondertussen de handen vuil aan marsepein en bruine kleurstof. 
Creativiteit met marsepein, daar houdt Hazel wel van. Want stel je voor dat ze per ongeluk iets laat vallen, of achteloos wat restjes van zich afschuift…..
Terwijl Marianne aan het kleien was, had ik de schone taak om de tekst te schrijven, met vloeibare chocolade. En dat is knap lastig, wanneer je de muis van je hand niet mag laten rusten op de chipolatataart…..
Minihondenpootjes in de twee bibberige S’en van Salty Sands ;>)
Marianne testte ondertussen haar nieuwe deeg/marsepeinvorm van een whippet uit, en kneedde ook nog een Salty Sands schelp uit de losse hand. Ze is heel creatief, en maakt tegenwoordig meer whippetdingen, van glas, keramiek, en textiel.
De taart ging afgelopen zondag mee naar de Salty Sands herfstwandeling, die plaatsvond in het bos- en heidegebied naast de camping in Hilversum.
Daar hadden we afgesproken met een groep lieve vrienden en kennissen, die allemaal op de een of andere manier wel iets met onze Chloe te maken hebben: haar fokkers Wim en Jos, mijn moeder en mijn broer Ronald, en eigenaren van een kind, kleinkind of achterkleinkind van Chloe. En Nikki natuurlijk, die zo intensief heeft meegewerkt aan het groot brengen van ons nest in december 2011. Chloe is nu 13 1/2 jaar oud, ze staat op de foto hierboven, linksonderaan.
We waren met 21 mensen en 25 hondjes neergestreken op de Hoornboegse heide, met voor de zekerheid een paar tentjes, voor het geval er toch nattigheid zou vallen. 
Ook Virginie was van de partij, met Dusty, Dune en Doortje. Uit haar nest (achterkleinkinderen van Chloe) waren ook Beppie, May C en Victor aanwezig, met hun eigenaren Wim en Jos, Kris, Martine, Arnaud en Alexander, en Martine en Laura. Een knappe Belgische delegatie dus, en dat maakt zo’n bijeenkomst eigenlijk alleen maar gezelliger.
Jan kon niet met ons meewandelen, maar kwam toch even uit Eindhoven aangereden met Fenja uit ons A-nest, en haar maatje Xiroff, om bij de start van de middag te zijn.
Na de koffie en taart vertrokken we door het bos, richting de Hilversumse heide;
De meeste regen was ’s morgens gevallen, het zonnetje kwam zowaar door….
Manon en Olaf, met Payute, Nisga’a en Bidaï. 
De honden gedroegen zich nogal uitgelaten, alsof ze op schoolreisje waren…
Virginie heeft net als ik de gewoonte om zich achter de camera te verschuilen ;>)
De heide is helaas niet paars meer, maar het herfstlicht was heel mooi deze middag.
Hazel samen met broer Bidaï op de uitkijk. Ze is een flinke en vooral stevige dame, in tegenstelling tot haar elegante en vrouwelijkere zusje Megan. Een whippet hoort onder één arm te passen en dat is bij haar niet helemaal gelukt ;>). Toch vind ik haar een aangename windhond om naar te kijken en als ik haar ’s avonds nog eens op haar grote billen klop en ze kijkt me stralend en ondeugend aan, dan denk ik: “het is wat veel, maar het is lekker allemaal van mij ;>)”
Ernst en Ivy, allebei lekker ingepakt. Het ging op een gegeven moment toch wat regenen. Gelukkig heeft dat maar een paar minuten geduurd. 
De natuur is toch ingenieus; na zo’n buitje krijg je dan steevast als goedmakertje een vrolijke regenboog voorgeschoteld ;>)
Een bijverschijnsel van een grotere groep whippets is dat de dames en heren zich dan heel mans gaan gedragen tegenover andere honden. Hier joeg Zoë bijvoorbeeld een reu een paar honderd meter weg van zijn baasje en kwam daarna met een triomfantelijke blik weer aan gerend….
Het is voor mij altijd lastig om veel whippets op de foto te krijgen; op de een of andere manier verzamelen die zich vaak op een hoopje achter mijn knieën, zonder dat ik erom vraag ;>). Hier ging het een keertje goed!
Megan was er ook, met Marianne en Arend. Zo kon zij ook eens kennis maken met Kris en zijn gezin en hun Dust ’n Duuntje May C. Als alles naar wens verloopt zal May C volgend jaar gezelschap krijgen van een van Megan’s pupjes. 
Zien jullie mijn mam van 83 hier voorop? Halverwege de wandeling vroeg ze zich af waarom we zo langzaam liepen, waarop ik antwoordde dat ik dat speciaal voor haar had bedacht. “Wat een onzin” kreeg ik te horen, waarop ik haar vroeg om voorop te gaan lopen en het tempo te bepalen. Nou…. dat werd nog best een aardig marstempo ;>)
Na zo’n vijf kwartier wandelen kwamen we weer in de buurt van de tenten uit;
In de kofferbak hadden we een paar snelkookpannen met hete tomatengroentensoep staan, ingepakt in dekbedden om ze warm te houden; Maestro lijkt precies te ruiken waar Ernst mee aan komt lopen….. en toch zijn die pannen hermetisch gesloten. Tja, die whippets met hun terrierneuzen……
Elly zorgde ervoor dat de soep net zo heet werd gegeten als hij werd opgediend. Zij is een routinier, want dit klusje klaarde zij op menige regiowandeling van de NWC.
Terwijl wij de soep opdienden…
Haalde Martine haar zelfgebakken honden pasteitjes tevoorschijn. Dat was gewoon een culinair hoogstandje, met kip, en groentjes…. het rook zo lekker dat ik er bijna zelf de tanden in zette. Tja, ik ben ook maar een simpele hongerige Hollander, op dat soort momenten ;>)
Het was in ieder geval in een mum van tijd weggewerkt!
De honden hadden zin in meer….
En laat er nog een heel klein beetje soep over zijn, onder in de pannen. Niet de moeite om mee naar huis te slepen, toch?
Op de voorgrond May C, het bonte teefje uit Virginie’s nest van december 2012.
En Maximo, roedelgenoot van Victor uit het nest van Virginie.
Daar heb je Victor zelf, met Laura; hij was vandaag een beetje onder de indruk van de grote groep, en zijn inmiddels zeer volwassen oom Maestro…..
Een groepsfoto voor we weer op huis aan gingen, met Ronald, Arend, Marianne, Ernst, Nikki, mijn mam, Wim, Jos, Elly, Hans, Kris, Alexander, Arnaud, Martine, Olaf, Martine, Manon en Laura. De honden, zowel zichtbaar als verscholen: Hazel, Megan, Zoë, Ivy, Hinde, Mozart, Maestro, Julia, Jans, Gemma, Beppie, May C, Dusty, Doortje, Dune, Bidaï, Victor, Nisga’a, Payute en Maximo. Chloe, Jewel en Isis ontbreken hier; die lagen al lekker in hun mandje in de auto, en Jan was al naar huis met Fenja en Xiroff.
Eén ding zou ik nog graag willen weten: wat doen Martine en Laura hier toch met Victor ;>)?
Het was een heel geslaagde herfstwandeling, met voor de tijd van het jaar prima weersomstandigheden, slechts één dag voor de zware storm van vandaag…… bedankt voor jullie gezelligheid, volgend jaar zien we elkaar hopelijk weer!
Op het blog van May C vinden jullie het recept van Martine’s hondentaart: http://ibob009.wordpress.com/2013/10/29/hondetaart/
Geplaatst door Monique | Filed under Wandelingen
SALTY SAND'S WHIPPETS 