Work in progress…. dat slaat natuurlijk op onze 9-jarige zwarte verstekeling Tobie. Ondertussen is hij alweer een maand bij ons in opvang en we leren zijn aardigheden en eigenaardigheden steeds beter kennen.

In huis is hij echt een fijn hondje; gemakkelijk, niets stelen, goed luisteren, zindelijk, goed eten. Hij ligt wel graag tegen iemand aan omdat het veilig voelt; als ik werk dan zijn de honden bij mijn moeder en hij doet niets liever dan dutten met een hand op zijn lijfje. Maar ook Hinde is vaak de pineut bij Tobie de hangoudere.

Hij heeft de speelgoedmand ondertussen ontdekt en speelt erop los met ballen en zachte knuffels. Hij is negen maar nog fit en jong van geest.

Mijn broer Ronald wandelt op mijn werkdagen met vijf whippets. Nou ja, Isis is nu 16 jaar en 3 maanden oud, en die kan alleen nog maar een heel klein stukje lopen, dus zij wordt nu apart uitgelaten.

Ronald met Tobie en Whiskey. Whiskey komt uit de Spaarnemeute renlijnen en wordt in maart 12. Zijn baasje woonde in Den Helder en is afgelopen zomer plotseling overleden, waarna hij door Ronald is geadopteerd. Onze eigen whippets fokken we uit showlijnen, en we zien en merken flinke verschillen tussen hen en Tobie en Whiskey. Ergens is dat ook wel leuk; ik heb mijn persoonlijke voorkeur, maar heb eigenlijk altijd gevonden dat het ene type echt niet minder whippet is dan het andere. Vooral als je de geschreven rasstandaard paraat hebt, dan kun je volgens mij niet anders dan die mening zijn toegedaan.

Tobie was vorig weekend voor het eerst mee naar het strand.

Daar genoot hij met volle teugen van de wijdsheid en alle vogels, waar hij graag achteraan jaagt. Hij leefde op een woonwagenkamp is in de eerste acht jaren van zijn leven door zijn eigenaar gebruikt om mee te stropen. Toch luistert hij als een zonnetje als je hem roept – beter dan mijn door en door verwende Hinde en Hazel, die echt niet komen als ze bijvoorbeeld op muizenjacht zijn.

Tobie is dus in de natuur op zijn allerbest; hij rent, hij komt direct als je roept, en hij gaat steeds meer snuffelen, wat wijst op een stuk ontspanning. In het begin was hij alleen maar aan het kijken of er honden of mensen aan komen. Op honden stoof hij dan keihard af om kennis te maken. Wie dan niet blijft staan en er vandoor gaat…. die wordt prooi. Daarin is hij nu veel relaxter geworden. Hij gaat graag in een handgalopje naar alle honden toe, en ik houd soms mijn hart vast als hij op de dijk naar grote pitbullreuen gaat. Maar het gaat tot nu toe prima, hij verstaat kennelijk toch goed de hondenetiquette en komt altijd weer vrolijk en ongedeerd terug.

Altijd op de uitkijk naar vogels. Tobie’s echte probleem is dat hij niet is gesocialiseerd aan een riem en ook niet in op straat. Van allebei ondervindt hij stress. Het laatste rondje ’s avonds doe ik dus met hem gescheiden van  Hinde en Hazel want zij worden knettergek van zijn hysterische gedoe op straat. Hazel wil hem dan corrigeren voor dat gedrag, en bemoeit zich er ook mee. Tobie zigzagt, trekt, kijkt onzeker alle kanten op, en blaft naar katten, honden, mensen en auto’s. En dat terwijl hij als hij los is dol is op mensen en ook graag mee gaat on de auto. Hier ligt dus mijn uitdaging om hem zo goed mogelijk te socialiseren, maar het valt niet mee. De ene dag gaat iets beter dan de ander. Ik heb hem op straat aan een tuig en uitloopriem zodat hij zich het minst beknot voelt, want dat geeft bij hem opwinding. En ik probeer hem een aantal keren naar mij toe te laten komen, waarna ik hem beloon met de clicker en met voertjes. Geduld moet ik hebben, maar soms kan ik hem wel villen, en ik schaam me ook voor dat gedrag tegenover de mensen in mijn buurt. Want verdorie, dan fok je je eigen whippets, die je vervolgens optimaal socialiseert en kneedt zoals je ze wilt hebben… en dan komt er zo’n uitdaging op je pad, zo’n figuur waar anderen hun best niet op hebben gedaan. Daar kan ik me dan wel eens boos over maken…. en hoe pak je probleemgedrag aan dat je eigen honden niet vertonen… ik krijg gelukkig hulp in de vorm van training en advies van een lieve vriendin Danielle, die windhonden heeft en ook heel lang les heeft gegeven bij de kynologenclub hier in Den Helder. En ik verdiep me in de online adviezen en gratis instructies van Monique Bladder, de hondengedragsspecialist die veel aandacht heeft voor de problematiek van uitvallende honden.

Neus langs de grond en geuren verzamelen…. dat maakt alle honden rustiger. Soms graaft hij mee als Hinde en Hazel met veldmuizen bezig zijn. Gisteren ving Hazel een dikke muis, maar Hinde pakt ze altijd af van haar. Met als gevolg dat ze na de wandeling 50 gram minder vlees in haar bakje krijgt ;>)).

Deze foto’s zijn gemaakt langs de Napoleon route in Den Helder, die achter het tuincentrum voert door natuur met water en braak liggend land, waar de gemeente paden in maait. Een van de vele heerlijke wandelgebieden in Den Helder.

Wat een prachtig winterzonnetje hebben we dit weekend…..

Er zitten nog een paar bessen aan de meidoorns, maar de honden talen er nu niet meer naar; de pit in het midden is heel hard geworden.

Een weekend met prachtig weer, maar vrijdag- en zaterdagavond waren bij ons niet zo gezellig; vrijdagavond ontdekte ik dat Tobie de nagel aan een van zijn duimen had gebroken; die stond opzij en was heel pijnlijk. Gelukkig had onze eigen dierenarts dienst; ik zag erg op tegen Tobie’s gegil want hij kan behoorlijk vocaal zijn. Maar zij trok de nagel er met een kort rukje af voor hij het doorhad en gaf ons een pijnstiller mee. We hoefden geen consult te betalen, op die manier wilde zij Tobie sponsoren.

Zaterdagavond was Hazel aan de beurt: ik ontdekte in haar lies een gat in haar vel, van zo’n 1,5 centimeter. Hoe het is gekomen weet ik niet; het kan een tak zijn geweest of een hondentand. Ik heb niets gemerkt tijdens de wandeling. Er stond spanning op als zij ging liggen en bewegen, dus heb ik Ronald gebeld om het te komen nieten. De nietmachine die wij hiervoor hebben hadden we nog nooit gebruikt tot nu toe, dus het was nog even spannend. Hazel was erg onrustig en wilde ook niet dat we eraan zaten. Maar we hebben de wond goed uitgespoeld met water en ontsmettingsmiddel en hebben er toen twee nietjes in gekregen. Het ziet er goed uit, ze blijven zitten tot nu toe en ze kan ermee lopen. Nu maar hopen dat het netjes heelt en niet gaat ontsteken.