Gisteren is Maggie tijdens de wandeling in het bos het leven van Annemarie, Mart en Daaf uitgerend. Ze heeft het niet overleefd. Maggie was 8 1/2 jaar oud.

Ik heb Annemarie en haar Maggie in februari 2006 leren kennen, toen zij voor het eerst meededen aan de jongehonden- veteranendag van de NWC. September 2006; ik had hen uitgenodigd om naar de try out van het whippet racen te komen dat we voor de fun samen met de familie Permo uit Zweden hadden georganiseerd. Maggie’s eerste meters achter het haas heb ik toen op foto vastgelegd. “Excellent body” was het commentaar van de Permo’s. Daarna volgde een lange en succesvolle coursingcarrière, die vorige maand pas werd afgerond.Annemarie en Maggie kwamen dat jaar ook voor het eerst logeren. Maggie en Chloe zochten elkaar op en genoten samen zwijgend van elkaars rust en  vertrouwen.2011; vijf jaar later en Chloe en Maggie zitten nog altijd het liefst gezellig naast elkaar.Afgelopen september logeerde ik nog een weekendje in huize Rouw….. Maggie zocht ons zoals gewoonlijk regelmatig op in de slaapkamer, op bed of in een lekker slaapzakje.

De zachte wijze blik van Maggie zal niet meer op ons rusten, want ze komt niet meer thuis. Voor Annemarie, Mart en Daaf een hartverscheurend afscheid, van hun allereerste whippetmeisje. De enige goede plek om een hondje als Maggie te bewaren is heel diep in je hart.

Hier gaat alles zo z’n gangetje. Keutelen in om huis en in Den Helder. Kortom, huisje boompje beestje. En straatje. Met varkentje. Het is ons buurtvarkentje Nuf Nuf die voorbij kwam dribbelen ;>)

Ze was onderweg naar de dierenwinkel hier in de straat, vandaar. Lekker dier. Dat vinden mijn dames ongetwijfeld ook, dus we zullen maar geen street gathering organiseren!Het was alweer eventjes geleden dat ik Rosanna en haar Ryan (Salty Sand’s Beach Comber) en Romeo (Dust ’n Dunes Legend) had gezien; zij genieten regelmatig van la douce France, vandaar. Arme jongens, koud gearriveerd in Den Helder en ze moeten alweer in het gelid…..Ik wilde namelijk graag van de gelegenheid gebruik maken om een momentopname te maken van de ontwikkeling van de twee heren.Na de lunch een lekkere wandeling over het Hengstenpad en door het bos. Hazel trekt bij voorbaat haar strijdgezicht, voor het geval Ryan het in zijn hoofd haalt om haar in te halen ;>)Alles is nu uitgebloeid, en er hangen alleen nog wat verdwaalde besssen aan de struiken. En toch blijft de natuur prachtig, vooral in het zachte licht van de zon die in deze maanden laag staat.Romeo vond het heerlijk om het haasje te zijn……Met een grote grijns probeert hij de familie voor te blijven. Dat lukte hem niet altijd; Hinde en kids kunnen af en toe eng hard hun rondjes draaien in die duinen.Heerlijk herfstbos. We kwamen diverse mensen tegen die met ons aantal honden een opmerking maakten over het feit dat de hondenbelasting zojuist is afgeschaft in Den Helder. Ja, dat is echt heel prettig nieuws, want met vier honden betaalde je EUR 450 per jaar……..Ryen en Romeo zorgden opvallend vaak dat ze aan de achterkant van de dames verbleven.Kwestie van een beetje tunnelvisie waar reuen wel eens last van hebben…….Ik zag deze week nog kans om wat late rozenbottels te plukken en er jam van te maken. Dat deed ik altijd samen met mijn vader, en vorig jaar stond mijn hoofd er nog niet naar. En deze zomer nog niet, door het overlijden van ome Cor. De bottelsoort die wij altijd plukten zijn er namelijk al in augustus. Maar nu had ik opeens toch zin in wat warmrode gezonde biologische jam…. en hij is lekker geworden, al zeg ik het zelf.Zaterdag ging ik op de koffie bij Marianne en Arend, om onze groepsvakantie naar de Zwitserse alpen door te spreken. Als alles meezit gaan we deze zomer weer eens met een stuk of 16 whippets de bergen in. Marianne had hondencupcakes gebakken en die mocht ik uitdelen aan de dames.Daar verdwijnt een hele cupcake tussen de machtige kaken van Hazel. Honden zijn dol op versgebakken koek en deegwaren, en kennen echt wel het verschil met wat uit de winkel komt!Megan (Salty Sand’s Bring Me Luck) liep zich ontzettend uit te sloven voor haar familie. Ze had het heel druk; alle speelgoed moest uit de kast komen.De spelletjes vielen ook wel in de smaak bij haar familie. Niet dat die van mij er ook maar iets van snapten; maar ze lieten Megan het slimme werk opknappen en grepen dan snel de beloninkjes voor haar neus weg.Hazel claimde bovendien Megan’s cave bed (even geen foto’s meer van whippets in cave bedden ;>) en Hinde haar slaapzakje. Zielig he.Zondag was het hier in tegenstelling tot het binnenland waar het mistig was, heel mooi weer. Even buurten op de zeedijk, waar altijd wel wat te beleven is met andere honden.Het is een heerlijk losloopgebied, met een onbetaalbaar uitzicht. En een stralende snuit van Hazel. Ze heet Salty Sand’s Be Jewelled, maar het had ook Be Happy kunnen zijn, want ze is altijd blij.Het was laag water; dan ontstaat er altijd een soort strandje onderaan de dijk.Daar is allerlei eetbaars te vinden; de meeuwen slachten er krabben, en zij laten de pootjes dan rondslingeren. Wanneer die een dagje liggen gaan ze heerlijk ruiken, en de dames vinden het een lekkernij.Schaduwspel “gelukkige vrouw met honden”.Wanneer we weer omhoog klimmen krijgt Hazel nog even de kolder in de kop en scheurt wat over het gras.Wat een leven hebben ze toch….. kom jongens, nu gaan we lunchen! 

Ik sluit af met deze foto van een diep slapende Bidaï (Salty Sand’s Best Friend). Manon en Bidaï hebben afgelopen week met succes een proefexamen behendigheid afgelegd; heel intensief was het, maar na een lekker dutje is het duo klaar om te starten in het volgende wedstrijdseizoen. Trots!

Cocoonen betekent je terug trekken binnenshuis, om te ontspannen. Nou, hier wordt de afgelopen dagen behoorlijk wat af gecocooned!Tijdens de Salty Sand’s herfstwandeling van 27 oktober bleken we ontzettend geluk te hebben gehad met het weer; de zon scheen meestentijds en het weer was redelijk zacht.De volgende dag al was Nederland in de ban van de storm, en Den Helder ook ;>)Ik maakte deze foto van een onbekende langharige kerel, op de zeedijk, op het hoogtepunt van de storm en vlak voordat ik van mijn benen waaide. De honden zaten op dat moment veilig in de auto, uiteraard. Het was windkracht 10 met stoten met windkracht 11.De volgende dag stond deze cartoon in de krant…… En over bomen gesproken: er gingen er in Den Helder heel wat om, sommige ontworteld en andere gewoon afgeknapt.Gek genoeg bleef de schade in ons kleine maar mooie bos heel erg beperkt, vergeleken met de bomenrijen in de stad en in het stadspark. De honden hadden trouwens nog dagen lang de storm in de kop. Wanneer Megan ook van de partij is, worden andere honden fijn uitgetest door Hinde’s twee dochters, die zich heel mans voelen met z’n tweetjes. Hinde is er altijd bij, soms doet ze mee en soms probeert ze ze juist in toom te houden.Iedere reu ondergaat een inspectie en mag zich niet verroeren tot hij “dismissed” wordt.Chloe is de laatste tijd minder kien op hele lange wandelingen in dit onstuimige weer. Aan het eind snijdt ze wel eens een paadje af en loopt dan via de kortste route naar de auto. Het wordt hoog tijd voor haar jasje, eens zien of ze het dan weer leuker gaat vinden. Ze houdt van haar gemak; hier is ze in de auto bij achterkleindochter Megan gesprongen, omdat ze vond dat de baasjes weer eens te lang bleven kletsen bij de auto.Het is weer de tijd van de kaarsjes en het knusse. De dames zoeken elkaar op op de bank, om uit te buiken van de maaltijd en zich voor te bereiden op een volgende wandeling.De jonge garde hangt dan graag over de oudjes heen. Chloe houdt niet zo van dat kleverige gedoe want het is haar te warm, maar begrijpt ook wel dat dat erbij hoort wanneer je roedelleider bent…..

Hazel is de grootste plakkerd. Maar ze deelt ook massages uit, die oma Jewel zich hier laat welgevallen. Als je goed kijkt zie je haar dikke teen op deze foto. Het rommelt daarbinnen en ik ben er bijna zeker van dat er glas of iets anders in zit. Ik week het iedere avond in de Badedas, en doe haar een schoentje aan tijdens de wandeling. Hopelijk komt wat er in zit er binnenkort ook weer uit….Mijn nieuwe Kenwood keukenmachine is in vol bedrijf; je hebt een heel keukenkastje nodig voor alle hulpstukken, maar dan kun je er ook echt alles mee. Ik maal er bijvoorbeeld de groenten en het fruit van de honden mee, en ook de vleesmolen is inmiddels ingeslingerd. Smoothies maken staan ook op het program deze week. Dit is een foto van Hinde, tijdens onze kennismaking met behendigheid, ruim vier jaar geleden. Ik ben afgelopen week voor het eerst met haar dochter Hazel naar behendigheidsles gegaan. Geen foto, want het was pikkedonker ;>)

Hazel is een grappig dier hoor. Ze was de eerste tien minuten op het agility veld totaal niet geconcentreerd. Het duurde even voor ik het begreep; ze dacht dat we op een coursing veld stonden. Na wat afwezige sprongen over hindernissen, waarbij ik haar aan de riem had, moest ik haar los maken, want “het ging wel goed”. Nou, dat was ook zo, maar pas nadat ze eerst het veld over was gesjeesd om een kill te maken op een witte pion in de verte bij een ander groepje cursisten. Toen pas viel het muntje dat het géén coursing was, en vanaf dat moment ging het met de hindernissen, de tunnel en de paaltjes best heel goed. Wordt vervolgd!In de afgelopen twee weken heeft Evelien een ware rage ontketend onder de whippetliefhebbers in België en Nederland, door op facebook een foto en filmpje van Zoë en James in hun nieuwe cave beds te laten zien. Iedereen die er ook één kocht, liet dit op zijn beurt zien op facebook, met als gevolg dat het zich als een olievlek verspreidde. Op de foto Hazel in ons cavebed “large”.We hebben ook een extra large gekocht, waar Hazel en Hinde meestal samen in bivakkeren. Dit is het ware cocoonen! En wat denk je….. ik heb de laatste tijd ’s nachts nog maar één whippet op mijn bed, en dat is Jewel. Haar cavebed is nu ook besteld; wat zal ik lekker slapen vanaf nu! Ook handig in de caravan denk ik, en wanneer ze ergens moeten logeren.