Hoog tijd voor een blogje, met hoe kan het ook anders, heel veel hondendingetjes. Ik doe in mijn vrije tijd ook veel voor niet-honden-clubs, maar puntje bij paaltje draait mijn prive leven toch vooral om mijn whippets en het leuke contact met anderen die dezelfde passie voor hun honden hebben. Maar ja…. als je vier weken voorbij laat gaan wordt het aantal foto’s steeds groter en weet je dat je er goed voor moet zitten om er iets mee te doen. Daar gaat ie dan, de maand mei:

Toos en Rob bezochten ons op de camping in Hilversum, met hun whippets Lara en Storm. Op deze foto zien we Storm (Salty Sand’s Colours of the Past) met zijn tante Hazel en oma Hinde achter zich aan. Storm is een zoon van Megan en Reef.

Toos gooide de stokken en werd belaagd door vier springende figuren ;>)

Storm doet zijn naam eer aan; hij stormt op alle honden af, maar gelukkig altijd voor een vriendelijke begroeting;

Wij hebben op de camping een standfoto van Storm gemaakt, en dat lukte zonder showlijntje, doordat Toos trouw met hem oefent.

Na zijn debuut op de kampioensclubmatch van de NWC neemt Storm a.s. vrijdag voor het eerst deel aan een hondententoonstelling, in Oss. Spannend voor hem, maar ook voor Toos, die hem zelf gaat leren showen de komende tijd.

Begin van de maand vloog ik met wat vrienden naar Engeland, waar we te gast waren in Horncastle. Ik was alweer een tijd niet in Engeland geweest, een stukje nostalgie omdat ik er in 1989 heb gewerkt en gewoond.

De koolzaadvelden stonden in volle bloei, het tipt niet aan onze bollenvelden natuurlijk (vind ik dan), maar evengoed was het een lust voor het oog…….

We bezochten onder andere York en Lincoln, waaronder Lincoln Castle, waar de Magna Carta is te bezichtigen;

Daar was van alles gaande; genoeg om niet aan de honden thuis te denken ;>))

Gezellig eten in de pub. Nu is Engeland whippetland bij uitstek; op Crufts staat de whippet zelfs op de 3e plaats met een van de hoogste aantallen inschrijvingen (altijd over de 400). En toch…. ik heb er niet een gezien tijdens mijn weekend daar. Apart hoor.

Maar goed, tijdens een tripje naar Zwitserland kon ik mijn hart weer ophalen. Ik was met Wim mee naar de show van St. Gallen, waar hij Italiaantjes, Whippets en Afghanen mocht keuren. Dit combineerden wij met uitstapjes met mijn vriendin Gerry van Autumn Love whippets, die zo lief was om haar honden niet in te schrijven onder Wim, zodat wij elkaar niet alleen na de show maar ook voor de show konden zien.

Wij zaten in een prachtig oud hotel in Gottlieben, genaamd Drachenburg. Alles was uitstekend geregeld voor de keurmeesters, ik kan niet anders zeggen, van transport tot diner tot hotel. Ik verbleef daar ook een nacht, en daarna een nacht bij Gerry, die er vlakbij woont in haar gezellige traditionele “Guldenhuus”.

Hotel Drachenburg ligt pal aan het stukje Rijn dat uitkomt op de Bodensee.

Voor wie fan was: hier, bij deze plataan aan de kade is de arme oude Udo Juergens dood in elkaar gezakt afgelopen jaar. Hij verbleef in dit piepkleine prachtige oude dorpje Gottlieben, samen met een aantal andere rijke mensen….

Met Gerry maakten we onder andere een prachtige wandeling langs de rivier bij haar in de buurt;

Soms denk ik dat mijn camera de boel wat groener maakt dan het is, maar in dit geval zag het er echt zo knallerig uit.

Poseren met Wim op de brug over de rivier;

Het was zomers warm en de omgeving ronduit idyllisch.

Op deze CACIB show met Crufts kwalificatie viel Wim’s keus op Bon d’Or Semper-Crescendo bij de reuen en op Whipcat Sweet Dreams bij de teven, zij werd tevens beste van het ras.

Ik kwam daar ook Rolf en Liesel tegen, met Jazz, de vader van ons B-nest, en zijn kleindochter – tevens halfzus van ons C-nest (via dezelfde vader Reef).

Wat ik door het weekend in Zwitserland moest missen, wat de fundag van de Nederlandse Whippet Club, waar een leuk aantal Sandjes aanwezig was.

Hans en Elly met Mozart en Maestro, Virginie en Tessa met Dune, Dusty en Doortje, Marianne en Arend met Megan en Aprille, en Manon met Bidai.

Megan liep zowel op de renbaan als het coursingveld het vuur uit haar sloffen;

Al bij aankomst op het WRA veld was ze niet meer te houden. Dit is namelijk de vereniging waar wij doorgaans trainen.

Maestro liet ook leuk coursing zien, maar hij gaf er ook af en toe de brui aan. Dan deed Mozart het vroeger beter! Nou ja, in september wordt hij alweer zeven, dus van een coursingcarriere zal het toch al nooit gaan komen ;>)

Aprille (Salty Sand’s Cherished by Hinde), zo fel als ze kan zijn, maakte ze er toch een beetje een potje van….. het muntje was niet direct gevallen ;>)

Maar zij liet ook een goed stukje coursing zien, zodat zij haar certificaat van de NWC werkaanlegtest in ontvangst mocht nemen. Ook kreeg zij na haar exterieurkeuring haar certificaat “uitstekend geschikt voor de fokkerij”. Zij was hiervoor aangemeld om nog eens te kunnen oefenen voor de showring.

Een onderonsje van her personeel van de Sandjes.

Virginie met haar zelf gefokte Doortje (Dust ’n Dunes Lift Off). Net als Marianne met Aprille, moest ook Virginie eraan geloven en een stuk meerennen ;>). Deze keer dan, want zij heeft toch ook al behoorlijk coursing laten zien op de baan in Beringen….

En daar ging ze dan toch!

Van Dune (Salty Sand’s Autumn Melody) geen duidelijke foto’s van de fundag, maar hier een mooie foto van Lie Florus, van een wedstrijd van een paar weken geleden. Pax van Lie onder rood en Dune van Virginie onder wit.

Tja en dan Bidai (Salty Sand’s Best Friend) van Manon en Olaf. Zij zijn een sportief stel en ondernemen van alles met hun roedel. Bidai is voor van alles te porren; hard lopen, agility, een beetje coursing en een beetje showen; voor zijn baasjes doet hij alles, en met veel plezier.

Bidai’s start op de renbaan….

Die heeft het helemaal begrepen, en ook behoorlijk de smaak te pakken, sinds hij vorig jaar de werkaanlegtest met succes afrondde.

Bidai liep afgelopen weekend ook enkele agility wedstrijden.

Hij springt huizenhoog over de hindernissen;

En hij liep een paar prachtige ronden. Net niet foutloos, maar volgens Manon gaat het niet lang duren voor hij zijn U’tjes gaat halen.

Na al dat werk is het goed rusten…..

Megan ligt nieuwe energie op te doen in de serre van haar nieuwe huis;

En Aprille mijmert wat na over wat nu precies de bedoeling is van dat coursen ;>))

Sinds kort wonen zij vlak aan de dijk van het Amstelmeer. Echt een supermooie lokatie.

Afgelopen weekend waren we naar de CACIB show in Arnhem. Ik zag op tegen een binnenshow op zo’n mooie dag, maar er was een meevaller; niet alleen waren we daar met een behoorlijk groepje whippetvrienden en bekenden, ook konden we heerlijk buiten zitten en kletsen en ijs eten ;>). Gewoon een gezellige dag.

Wim showde Bella (Veredon of Love) en ik moest onverwachts de ring in met Romeo (Dust ’n Dunes Legend, zoon van Dune ofwel Salty Sand’s Autumn Melody).

Aanvankelijk was het een rommelig optreden met Romeo, die als eerste whippet werd gekeurd. De tafel stond wankel, waardoor hij er met een grote boog vanaf sprong en de keurmeester de schuld gaf en haar eng vond. Lopen deed hij wel, maar met als doel de ring uit te mogen. Zijn tweede poging om voor beste reu te lopen ging gelukkig wel goed. De keurmeester maakte hem beste reu, waardoor hij zijn laatste punt binnenhaalde voor de Nederlandse kampioenstitel. Van harte gefeliciteerd aan zijn fokker Virginie en zijn eigenaren Roos en Wim!

Tja en Bella….. zij werd beste van het ras en vervolgens ook nog beste van de windhondengroep.

Een aardige buitenlandse keurmeester van de windhondengroep….. Bella maakte op haar eigen manier kennis. De volgende dag moest zij terug komen onder weer een andere keurmeester, om het op te nemen tegen de winnaars van de negen andere rasgroepen; en zij werd 3e Best in Show! Eigenaar Wim en fokker Russell terecht zo trots als een pauw.

Mijn mam paste ondertussen op mijn hondjes, op de camping.

Met een waakzame Galgo buurvrouw op de achtergrond; er wordt altijd goed op mam gepast als ik er niet ben.

Hinde en Hazel zijn dol op het kleine huiskamertje van de caravan, met goed zicht op tafel en wat er aan eetbaars op wordt gezet;

We bezochten deze keer landgoed Groeneveld in Baarn.

Het park eromheen is een prachtig (losloop)gebied, met bomen, gras, rododendrons en een meanderend watertje er doorheen.

Een blije Hinde met bal, op de Hoornboegse heide naast de camping. Ze wordt steeds handiger met haar gehandicapte rug. Laatst op de zeedijk zette ze de achtervolging in op Hazel en het ging loeihard. Dan houd ik mijn hart vast maar ze moet naast dat bank hangen toch ook nog een beetje buitenwhippet kunnen zijn……

Kijk, daar zit mijn mam met Chloe….. nee toch niet; het is Chloe’s dubbelganger en nestzus Julia, van Wim en Jos. Zij vierde begin mei haar 15e verjaardag.

Ik ben onlangs uitgenodigd om deze week een korte lezing te houden over de manier waarop wij onze nesten fokken, tijdens de ledenvergadering van “Blaffend Protest”. Spannend, en leuk om iets te mogen vertellen over de voorbereidingen die voorafgaan aan een nest, en over de geboorte, het grootbrengen en socialiseren van de pups! Een klein beetje tegengas voor de broodfokkerij en andere grootschalige hondenhandel.