Best Puppy In Show Cobyco Chance to Dream, Dog CC & New Champion Veredon VIP JW, Reserve Best In Show & Bitch CC Oakbark My Sugarbabe & Best Veteren In Show Peperone Solid Gold.

Pffff, ik ben nogal achter met mijn berichten – als ik terugreken dan ben ik in de afgelopen 3 weken maar één week thuis geweest, en de andere dagen in Frankrijk, Engeland, België en Spanje, voor werk en ook privé. Bovenstaande foto nam ik 15 april in Engeland op de show van Northern Counties Whippet Club, waar Wim Wiersma de whippetreuen keurde. Er waren zo’n 100 inschrijvingen, en van de geplaatste honden (5 per klas) heb ik individuele foto’s gemaakt, die zijn te zien in mijn face book foto albums.

De beste reu, reserve beste reu, beste puppy reu en beste veteranenreu op een rijtje.

Reserve beste reu werd Welstar With Strauss van fokker Linda Jones, tevens de vader van Evelien’s reu James en Tinne’s teef Dyllis, en natuurlijk van het Southgrove’s A-nest.

Ondertussen laten Manon en Olaf mij iedere week trouw meegenieten van de ontwikkeling van Bidaï (Salty Sand’s Best Friend). Mooi plaatje van hun reuenroedel.

Bidaï kan al netjes “af”, en nog véél meer ;>).

Sjezen met zijn grootste vriend Nisga’a!

Dat is uiteindelijk wat Bidaï het liefste doet. Als hij dezelfde jachtlust heeft als Hazel en Megan….. dan moeten we met z’n allen de ogen en oren in onze rug goed open gaan houden. Want de meiden hebben dit van hun moeder en oma geërfd – ze turen net als Jewel de hemel af naar vogels, en zien werkelijk alles vliegen, en vogels op de grond zijn ook niet veilig voor ze.

Een lange rode slungel ;>). Die kleur is niet helemaal realistisch – vergelijk maar met de eerdere foto’s hierboven. Zo rood is Bidaï niet, maar de pups hebben de afgelopen weken wel degelijk meer rood pigment ontwikkeld – dat natuurlijk afkomstig is van hun vader.

Is dit niet schattig….. heerlijk samen dutten, waarbij Nisga’a tegelijkertijd Bidaï’s hoofdkussen is.

En lekker samen stoeien! Wordt vervolgd….

Tijd voor een update van onze brutale maar o zo aanhankelijke Hazel.

Ze gaat deze week voor paars; de overgebleven servetten van de regiowandeling zijn door haar uit de tas gestolen en door het hele huis terug te vinden. Ook heb ik het nieuwe vloerkleed nog maar niet neergelegd, nog even een paar maandjes wachten ;>)

Het regende vanochtend een beetje, maar in het bos is het altijd heerlijk; zelfs wanneer het nat is.

En er viel nog genoeg te beleven; voor Hazel nog steeds allemaal pret en tegelijkertijd nuttige socialisatiemomenten.

Verkenning van een paar spannende voorbij joggende mannenbenen ;>)

Ze groeit onheilspellend hard en je kunt opeens haar ribben tellen – er moet dus meer eten in, en dat gaan we natuurlijk ook doen ;>). Haar voeten zijn net zo groot als ie van Hinde, dus ik vermoed dat ze haar hoogte ook zal krijgen.

Met de zindelijkheid gaat het niet zo best op dit moment; ze gaf het wekenlang netjes aan als ze naar buiten moest, maar afgelopen week leek het opeens nergens meer op; ze plast gewoon maar hier en daar als het zo uitkomt, en ze presteert het zelfs om in huis te poepen wanneer het buiten regent, want ze vertikt het dan om nat te worden!

Mam uitdagen voor een spelletje;

Dat is niet tegen dovemansoren gezegd….

Het eindigt dan wel in een partijtje stof happen ;>)

Hazel is heel erg op de mensen gericht, en dol op smoezelen en zoenen geven. Wat jammer toch dat pups zo snel volwassen worden…. Wordt vervolgd!

Megan weegt ondertussen 7,3 kilo, niets vergeleken bij haar nestgenoten, maar Marianne en Arend vinden haar al echt groot geworden. Ik zie haar natuurlijk wekelijks op ringtraining, en ze is duidelijk een slag kleiner dan Hazel – wat helemaal zo verkeerd niet is ;>)). Ze is ook langer van lijf, en kan sneller en mooier rennen dan Hazel, valt me op, wanneer ze na afloop samen hun rondjes draaien over een groot veld. 

Met eten is ze selectief, de brokken bewaart ze liever voor als ze echt honger heeft, maar de Duck en Farmfood laat ze niet staan. In de avond een lekker stukje kaas, dat gaat er ook altijd in.

Na 10 uur ’s avonds gaat ze op nachtstand en komt daar pas 12 uur later weer uit. Om 8 ’s ochtends uur wordt ze even gewekt voor een plas, maar dat gaat met veel moeite, want die lekkere warme mand wil ze nog helemaal niet uit. Ze komt dan ook met veel gegaap en gekreun en de nodige en aanmoediging in beweging om vervolgens weer snel verder te slapen (Marianne, ze is duidelijk al vroeg een échte whippet aan het worden ;>).

Als ze eens een uurtje alleen moet blijven blijft ze rustig in haar bench, natuurlijk wel als ze lekker moe is van een wandeling. Ze is dol op elke hond en mens die ze tegenkomt, en een paar keer per week kan ze even lekker rennen op het strand waar het nu nog redelijk rustig is.

Op een mooie lentedag…..

Bloemen zijn er om geplukt te worden, nietwaar ;>)