Jullie herinneren je misschien Katie nog wel: Per-Mo’bile Katie The One And Only (Salty Sand’s Anthem of Atlantis x Tappinskis Advanced to Per-Mo’bile).

Zij is de Zweedse dochter van Maestro, gefokt door Tina en Tommy Permo en ze woont bij Anna Suojärvi in Finland (Infamous Whippets). Katie is een dag na ons B-nest geboren en dus net zo oud als Hazel, Megan, Ryan en Bidaï. Haar stamboomnaam heeft zij te danken aan het feit dat zij de enige pup was in het nest.

Kleine meisjes worden groot…..

De gelijkenis met haar vader Maestro is onmiskenbaar – en ook die met Maestro’s nestzus, tante Zoë.

Spelend met de pups van haar roedelgenote;

Rennen kan ze ook; Anna was vandaag in de wolken, want Katie liep haar allereerste officiële coursing en ze eindigde met het hoogste puntenaantal van de dag: 1st, Total points 494, CAC, Best In Field and Best First Race. En dus zijn we wel een klein beetje medetrots op Maestro’s dochter ;>)

Hinde heeft onlangs haar coursinglicentie gekregen; daarvoor moest ze eerst twee maal laten zien dat ze haasvast is, samen met twee verschillende andere honden die al een licentie hebben, en met een rendek en muilkorf om. Ook werd ze in maart officieel gemeten in Utrecht. Een andere vereiste is dat alle vaccinaties in orde moeten zijn.

En dan pas wordt het coursingboekje aangevraagd. Afgelopen zaterdag nam ik het nog maagdelijke boekje in ontvangst, om het direct weer in te leveren, omdat ik haar had ingeschreven voor de tulpencoursing die werd gehouden bij de WRA in Velsen-Zuid.

Daar ligt een prachtig terrein met zelfs nog een mooie helling erop;

Hinde liep haar eerste course met Bibiche van Ciska en Ruud. Eerst even een valse start – Hinde’s musketon vloog eraf omdat ze zo ontzettend opgefokt deed, en vervolgens stond ze op een afstandje gespannen naar het haas te staren, vergeefs wachtend op een start. Uiteindelijk vertrokken de dames dan toch samen ;>). Volgens het reglement kan dit Hinde punten hebben gekost.

In eerste instantie ging Hinde Bibiche voorbij;

Maar toen het haas de heuvel over werd getrokken verloor ze die heel even uit het oog, waardoor ze een achterstand opliep. Nu gaat het bij coursing niet persé om wie er als eerste aan komt bij de finish; er worden in totaal vijf criteria beoordeeld: snelheid, jachtdrift, behendigheid, intelligentie en uithoudingsvermogen.

Hier maken de dames de kill; Hinde iets minder fanatiek dan Bibiche. Ik heb de indruk dat  wanneer zij iets later aankomt, ze er niet erg meer op durft te duiken.

Na de kill moet je je hond direct weer aanlijnen, en uitlopen. Hinde kijkt tevreden naar me op; dit soort uitjes bevalt haar duidelijk meer dan shows ;>)

Nikki en haar vader Ernst waren er ook, met Zoë. Ik had Chloe, Jewel en Hazel thuis gelaten, maar Ryan en Romeo waren wel mee. Die twee hadden geen benul van coursing, en dat hebben ze nu nog niet, het enige dat zij ervan meekregen was een opgewonden moeder/tante in de achterbak, en de lol van iedere anderhalf uur lekker een stukje wandelen in het recreatiegebied achter het coursingterrein.

Terwijl Romeo en Ryan hun charmes op Nikki los lieten….

Was Ernst op weg naar de start, met Zoë;

 

Daar gaan ze, over de heuveltop;

De glimlach van een tevreden whippetje, na afloop ;>)

De tweede omloop liep Hinde opnieuw onder wit, samen met Bibiche’s nestzus Bjelka.

In de tweede omloop worden de honden samen ingedeeld aan de hand van hun punten tijdens de eerste omloop.

Dat geeft in principe mooie courses, want die twee zijn dan goed aan elkaar gewaagd.

Na afloop en in afwachting van de prijsuitreiking gingen we nog eens een stukje wandelen, en benutten de gelegenheid om standfoto’s te maken. Ryan (Salty Sand’s Beach Comber) is nu 16 maanden oud en ontwikkelt zich goed, zij het langzaam. Hij is een lastige eter, en het is moeilijk om er een randje vet aan te krijgen. Toch begint hij langzaam maar zeker het silhouet te laten zien, dat we zagen toen de pups 7 weken oud waren, dus ik ben best tevreden. De borstdiepte komt bij een aantal Salty Sand’s pas laat in orde, en dus moeten we nog geduld hebben. Er wordt gezegd dat whippets die zich langzaam ontwikkelen ook tot op hoge leeftijd mooi blijven, maar of het waar is…….. De komst van Romeo in huis helpt in ieder geval de eetlust wat stimuleren! 

Kleine Romeo (Dust ’n Dunes Legend) is een zoon van Dune (Salty Sand’s Autumn Melody), nu 16 weken oud. Hij eet prima en ontwikkelt zich tot nu toe harmonieus vind ik. Hij was in december mijn lievelingspup uit Virginie’s nest. Viv Coulter, de fokker van Romeo’s vader Collooney Rock My World is erg enthousiast over Romeo, zoals hij er nu uitziet.

Daarna was het wachten op de prijsuitreiking, onder het genot van een wijntje (dank je voor mijn tweede glaasje Leo ;>) c.q. biertje. Gezellig kletsen met een aantal bekenden, zoals Monique, Jacqueline en Leo. Ik vond altijd dat de mensen bij het coursing zo netjes bleven tot het eind; om de winnaars toe te juichen. Dat gebeurt ook, maar een andere reden is, dat alle coursingboekjes pas na de prijsuitreiking worden teruggegeven ;>).

Romeo onder de hoede van zijn tante Hinde. Ik heb nog nooit zo een lief en braaf pupje meegemaakt……

Iedereen verzamelt zich bij de tent waar de drankjes en versnaperingen worden geserveerd;

Guido arriveerde ook nog, om Ryan en Romeo op te halen. Ik had Ryan al ingefluisterd: “baasje komt zo!” en daar reageerde hij beslist positief op. Toen hij Guido even later begroette, was duidelijk aan hem te zien dat hij zich mijn belofte nog had herinnerd.

De prijsuitreiking was een zonnige, maar ook winderige en koude aangelegenheid.

Met tulpen en bekers. Voor de zes besten bij de whippetteven en whippetreuen. Veel bekende gezichten onder de winnaars, van harte gefeliciteerd nog allemaal!

Hinde zat helaas net naast een podiumplaats; ze werd met 328 punten 7e van de 16 deelnemende whippetteven. Maar ze is heel gebleven en had het naar haar zin, dus was ik allang blij. Minder blij ben ik met het feit dat ze weer een paar happen uit mijn auto heeft genomen. Dat wordt een dure rekening bij de garage. Ik moet echt een kooi laten bouwen voor in de auto, en dat gaat ook gebeuren! Wordt vervolgd.

Afgelopen zaterdag was het nog “business as usual”, met ontspannen wandelingen. Er zijn in Den Helder diverse mooie wandelgebieden, daar gaan we altijd met de auto heen. Chloe is op dit moment fris en monter, en verheugt zich misschien al een beetje op haar 13e verjaardag, die over twee weken is.

Jewel is mijn ingetogen hartediefje, dat altijd op zoek is naar eetbare dingen. Buiten zijn dat meestal dingen die je niet close up wilt hebben op je blog want eigenlijk is maar weinig echt niet eetbaar ;>(

 

Hinde en Hazel zijn doorgaans echte partners in crime, en altijd verzint er wel eentje iets ter vermaak. Zwaantje pesten is spannend natuurlijk, maar ook wel een gevaarlijke hobby. Mijnheer Zwaan was not impressed en ik heb hen op een gegeven moment aan hun halsband weggetrokken. Een mevrouw stond geschokt te kijken; ik denk dat ze het ongehoord vond dat ik er eerst een mooie foto van wilde maken ;>).

Op zondagmiddag reed ik over een drukke straat in Den Helder, waar de twee rijrichtingen worden gescheiden door een groene strook. Aan de overkant zag ik een nogal ongerust hondje draven, tegen de verkeersrichting in. Mensen keken, maar deden niets, dus reed ik snel door en keerde verderop om zodat ik haar tegemoet kon rijden. Ik kon haar zo in de auto hijsen, ook al was ze het er niet helemaal mee eens. Eenmaal thuis kon ik haar adreskokertje bekijken; ze heette Rosa en woonde aan de rand van Den Helder.

Ze bleek behoorlijk slechtziend en doof te zijn, en liep onrustig rondjes door de woonkamer. De whippets maakten er niets van, en zij was verder ook vriendelijk naar hen toe. Na een uurtje had ik eindelijk de eigenaren te pakken, die haar meteen kwamen ophalen. Rosa bleek al 18 jaar oud te zijn en een beetje dement. Ze waren onlangs verhuisd en ze was per ongeluk de tuin uit geraakt. Iedereen blij met de goede afloop en ik zwaaide ze uit, een fles chardonnay en een grote zak leliebollen voor mijn moeder’s tuin rijker.

Daarna bleef het gezellig druk bij ons, want we kregen Hazel’s nestbroer Ryan en Doortje’s nestbroer Romeo te logeren.

Romeo is nu ruim vier maanden oud, en echt een dotje. Ik heb nog nooit zo een braaf en lief pupje meegemaakt! Hij is gefokt door Virginie, en zijn moeder Dune is bij ons geboren. En hij is heel populair bij Hazel en Ryan, die allebei graag met hem spelen.

Maar hij is natuurlijk “van Ryan” en die twee liggen het liefst samen in een mandje. Twee whippetmannen kunnen het doorgaans goed met elkaar vinden, en deze zijn geen uitzondering. Ryan behandelt Romeo echt als zijn kleine broertje en is erg lief voor hem. Buiten mogen de honden hem niet te veel mangelen, dan springt hij ertussen.

Spelen doen Ryan, Romeo en Hazel met veel herrie; grommen, blaffen, tandgekletter en rollende ogen.

Een rustig momentje; Romeo en Ryan met hun overgrootmoeder Chloe;

In de duinen is het een dolle boel; we lopen steeds niet langer dan 20-30 minuten omdat Romeo nog zo jong is, maar daar haalt hij dan ook wel het maxium uit. Soms doe ik hem dus aan de riem, en dat vindt hij ook prima, hij is zo gezeglijk, dat het bijna eng is ;>))

Maar meestentijds ziet het er zo uit; hij lokt de anderen achter zich aan, of andersom.

Hinde, Hazel en Ryan op het Hengstenpad;

Met deze malamute rennen ze vaak; zijn baasje leeft als een indiaan (was daarom ook laatst in Man bijt Hond te zien) en ze wonen toevallig in het appartementje waar mijn vader jaren lang heeft gewoond en genoten van zijn uitzicht op de duinen en het bos; op de een of andere manier schept dat toch een band ;>)

In Mariëndal wordt de dorst gelest;

En nog eens een rondje gerend op het grote recreatieveld; Romeo denkt dat hij meedoet, maar in feite rennen ze met hun vingers in de neus rondjes om hem heen, terwijl hij zich in het midden wat uitslooft ;>)

Ik zag op facebook bij Manon dat Bidaï op graspollen jaagt. Dat zit vast in de genen want Hazel doet het ook!

Hazel pikt ook graag kleine Romeo voor zich in; haar broer Ryan staat dan even buiten spel. Hij had bij aankomst nog de illusie dat hij zijn zus kon bestijgen, maar voor hij het wist had ze hem op zijn rug gegooid en klemde ze met veel gegrom zijn hals tussen haar grote kaken. Sindsdien laat hij het wel uit zijn hoofd ;>)

Zou Hazel toch het Bully-gen dragen? Ik heb haar nog niet laten testen, maar Megan, die met Marianne ook een keer met ons mee liep weet er alles van.

Alleen Bidaï heeft geen last van zijn zus Hazel, want hij was niet van de partij. Wel kwam ik deze mooie foto tegen op Manon’s FB pagina, van Bidaï met zijn roedelgenoten Nis’ga, Payute en Yuma. Manon doet met hem aan gehoorzaamheid en behendigheid en het gaat goed; hij doet al 6 toestellen achter elkaar en heeft er zoveel plezier in dat hij haar hand soms flink te pakken neemt i.p.v. de bal (die als beloning dient).

 

Megan doet aan gehoorzaamheid en spoorzoeken, en heeft de eerste schreden op het coursingveld gezet, maar houdt ook van luxe. Ze wil daarom nog even opscheppen met haar nieuwe bed; het is een kinderledikant…. 

 

Omgebouwd tot warm whippethol! Ik heb iets dergelijks – maar lang niet zo sophisticated – op de logeerkamer staan, en Chloe ligt daar ‘s nachts ook graag in. Ideaal voor mensen die niet echt lekker slapen met een whippet onder de dekens over zich heen ;>). 

Gisteravond kwam ik Erwin tegen met de meute Petit Basset Griffon Vendeén (ofwel PBGV) en dus liepen we samen met 7 whippets en 5 brakken. Wij kennen elkaar al 40 jaar, zijn tante Jannie was mijn stiefmoeder en zij fokte PBGV’s en deed mee aan jachtwedstrijden in Nederland, België en Frankrijk (waar zij de bijnaam “La Macho-Hollandaise” had. Niet omdat ze er zo macho uitzag, want ze was een mooie en tengere vrouw, maar omdat ze haar zeer succesvolle roedel zo goed onder appel had). Erwin heeft dit na haar overlijden voortgezet en zijn en mijn honden hebben nog wel eens samen gejaagd tijdens onze wandelingen. Windhonden en brakken werden vroeger veel samen ingezet tijdens de jacht en het lijkt nog in hun genen te zitten, want ze vormen heel gemakkelijk een roedel.

Zelfs Romeo en Ryan voelden zich thuis in de groep – zie bijgaand filmpje dat Erwin maakte. Het is enig, zo’n grote groep honden, maar ik moet eerlijk bekennen: 4 is mijn max, ik weet het nu zeker. Voordat ik alles de riem om heb en de auto in of uit….. het begint nogal op werken te lijken en het is lastig om iedereen voldoende aandacht te geven ;>)). 

Whippets jagen op zicht, brakken met hun neus. Wanneer zij iets op het spoor zijn, dan “geven zij luid”. Dat is een indrukwekkend geluid….. luister maar eens in dit filmpje waarin de brakken van Erwin hun jachttechniek laten zien. Op 1 minuut 11 hebben ze een spoortje gevonden en je weet echt niet wat je hoort. Wanneer mijn whippets dit geluid horen, gaan ze helemaal op tilt.j

Morgen gaan we ook op jacht, maar dan anders; Hinde doet voor het eerst mee aan een coursingwedstrijd in Velsen….. spannend vind ik het wel.

Eerste paasdag begon leuk, met Noor en Peter Mink die zich meldden met een zonnig paasboeket….

En huisgemaakte nasi met alles erop en eraan!

Nasi, pittige boontjes, babi ketjap, gebakken uitjes, gekookt eitje en een geweldige satesaus, daar werden we erg blij van.

We dronken er rose champagne en een pilsje bij en de stemming zat er goed in ;>). Noor had voor een weeshuis gemaakt, met als gevolg dat Ronald, Els en ik er de volgende dag opnieuw van hebben gesmuld!

Kiba en haar vader Elmo maakten het zich samen met hun vrouwtje gemakkelijk op de schapenvachten.

 

Terwijl Peter een grote aantrekkingskracht uitoefende op mijn dames. Met name Hinde zocht het contact, en voelde zich er helemaal relaxed bij.

Net toen het bedtijd was en Noor en Peter naar hun B&B wilden gaan, ontdekte Elmo de mand vol met speelgoed….. en diepte er na lang gezoek en overwegen een piepende sprinkhaan uit op. Tja, en toen had hij helemaal geen zin meer om naar huis te gaan….

De volgende dag zagen we elkaar weer, tijdens de regiowandeling van de whippetclub, die de laatste vier jaar in het voorjaar in Den Helder plaats vond.

Er liepen heel veel bekenden mee, dus dat was erg gezellig. Halverwege pauzeerden we op een weiland in natuurgebied Mariëndal, waar mijn moeder klaar stond met haar verse tomatensoep. Bedankt mam, het was weer smullen!

Mam pakt een cadeautje uit, onder het toeziend oog van Syl en Irene.

 

Daarna vertrokken we voor het tweede deel van de wandeling, die in totaal twee uur lopen was.

Dante, Mozart, Megan, Sammy en Billy.

Hazel heb ik nauwelijks gezien; ze was overal en nergens, aan het spelen met wie maar wilde…

En af en toe liet ze zich weer zien. Deze foto vind ik goed gelukt; een Salty Sand’s kind in haar element!

Deze wilde ik jullie trouwens ook nog laten zien; mijn laatste aanwinst van Crufts, een groene karikatuur van een blije whippet;

En deze bonbonnière vond ik gisteren in een brocante winkeltje in Schoorl. Lekker tuttig, maar wel met een whippet, en dus vind ik wel een mooi plekje in huis ;>)

Gisteren waren we ook naar de coursingtraining van de WRA, in Velsen-Zuid. Daar trof ik Ernst met Ivy en Zoë, en Annemarie met Truffel (hier tussen Hinde en Hazel in), en nog een aantal bekenden.

Annemarie en Leo waren zo lief om Hazel en Hinde voor mij te starten, zodat ik een foto kon maken; Hazel is geen licht whippetje en worstelde enorm om extra vroeg te kunnen starten, maar daar draaide Annemarie haar hand niet voor om gelukkig ;>)

Hazel en Hinde tijdens hun eerste ronde; Hinde heeft heel recentelijk haar coursinglicentie gehaald en mocht dus als begeleiderhond met Hazel lopen. Hazel heeft gisteren twee keer een net rondje gecourst en heeft daarmee haar haasvastverklaring behaald. Ze is laatst al officieel gemeten in Utrecht, en dus is nu ook haar licentie aangevraagd. Coursen gaat per twee, de ene hond draagt tijdens wedstrijden een wit dek en de andere een rood dek. Honden die voor hun haasvastverklaring opgaan, moeten hun rode dek dragen en een muilkorf. De begeleidende hond hoeft bij haasvast geen dek om, maar wel een muilkorf.

Na het coursen loop je je honden goed uit, zodat ze hun warmte kwijtraken en hun spieren wat in beweging houden.

Het is daar een prachtig recreatiegebied trouwens, waar je super kunt wandelen.

Je komt er van alles tegen; hardlopers, wielrenners, muurklimmers, paarden, en Ernst, die Ivy en Zoë uitloopt.

Die twee hadden ook een mooie course gelopen, met Ivy die ook opging voor haar haasvast.

Annemarie heeft zich niet verveeld; hier assisteert ze weer om Ivy te starten. Bedankt Annemarie voor jouw begeleiding gisteren, we hebben weer het e.e.a. geleerd van jou! Ik heb ook van Truffel, haar nestzus Dakota en hun tante Indy foto’s gemaakt, maar die laat ik hier niet zien; ook bij Ballistic wordt namelijk druk geblogd, dus ieder stukje materiaal is dan welkom ;>)

Marianne en Arend waren er ook met Megan, en het is niet alleen bij kijken gebleven…..

Megan aan de start…..

Ze gedraagt zich niet zo heel wild voor de start, maar weet echt wel wat haar te doen staat ;>)

Ze liep een strakke coursing, gevolgd door een gepassioneerde kill. Ik geloof dat haar muilkorfje en coursingjacks al in bestelling zijn ;>). Het is echt leuk, dat er met verschillende Sandjes van alles wordt gedaan; showen, coursing, agility, gehoorzaamheid, spoorzoeken, ze zijn overal voor te porren. Dat, en het feit dat er diverse in de fokkerij zijn of worden ingeschakeld is natuurlijk voor mij als fokker heel erg leuk.

Vanmorgen liepen we in het zonnetje op de zeedijk. Het gras is in zeer slechte staat; droog en dor, door de afgelopen koude droge periode. Normaalgesproken staat het er fris en groen bij in het voorjaar….

Daar kwamen we drie heren Schipperke tegen, waar we vaker mee oplopen op de dijk. Ik vind Schipperkes wel een leuk ras. Ze worden gemiddeld 17 jaar oud.

Vanmiddag een rondje door het bos, samen met mijn moeder.

En nu ligt het spul tevreden en wel op één oor. Op naar de volgende week, hopelijk opnieuw zonovergoten!