Virginie bericht op haar blog over Dune’s (Salty Sand’s Autumn Melody) 8e zwangerschapsweek. Nog één week en dan worden haar pups geboren. Ik zal er hopelijk bij kunnen zijn en kijk erg uit naar de geboorte van dit eerste Dust ’n Dunes nestje ;>). Blog Virginie: https://dustndunes.wordpress.com/

Laten we eens beginnen met deze mooie headstudy van Ryan (Salty Sand’s Beach Comber). De B’tjes vieren over een maand alweer hun eerste verjaardag!

En dan is er Bidai (Salty Sand’s Best Friend), hier lekker kluivend naast Payute. Sinds kort hoeft hij niet meer in de bench wanneer Manon en Olaf niet thuis zijn. Alleen pakt hij netjes aan wat de postbode in de brievenbus steekt…… en zet er vervolgens zijn tanden in. Daar moet dus nog iets op worden verzonnen ;>)

Manon traint Bidaï o.a. met behulp van een clicker en dat werkt heel goed;

Bidaï heeft afgelopen zaterdag zijn proefexamen GG gehad. Dat bestaat uit 10 oefeningen, waarvoor uitmuntend / goed / voldoende of onvoldoende kan worden behaald.

Gedrag hond-hond oefening: uitmuntend.

Aandachtsoefening: uitmuntend.

Voorbereiding komen op bevel….

Hond achterlaten…..

Als een speer (zie rechts ;>). Uitmuntend!

Met vriendinnetje Bibi, het hondje van degene die de foto’s van het proefexamen maakte. Bidai had 9 maal uitmuntend en 1 onvoldoende. Dat was de oefening af-blijf….. die hij perfect deed, maar wel op een kleedje. En dat geeft per definitie een onvoldoende. Op 8 december is het officiële examen, en we duimen dat het weer een beetje wil meewerken. Als hij namelijk zonder het kleedje blijft zweven boven het gras (met zijn buik) dan is het einde verhaal. Wat zonde toch, dat dat kleedje niet is toegestaan……

Afgelopen donderdag mocht Hazel (Salty Sand’s Be Jewelled) haar kleine zusje Megan (Salty Sand’s Bring Me Luck) welkom heten in ons huis; Megan kwam een lang weekend logeren, en de zusters hebben weer van elkaar genoten.

Het mandje dat Megan bij zich had werd al snel door Chloe goedgekeurd en ingepikt. Dan hadden ze het ook maar niet zo’n naam moeten geven ;>))

Lange jakkerpartijen lieten Hazel, Hinde en Megan zien. Hazel altijd voorop, ze speelt het liefst zelf het haasje. Hinde is wat kouwelijker dan mijn andere drie dames, dus kreeg ze haar jasje lekker aan.

Hazel tart de zwaartekracht in de zandpartij bij het Hengstepad; een lichtvoetig whippetje kun je haar met de beste wil van de wereld niet noemen, maar ze beschikt over een behoorlijke dosis atletische kracht.

Tot nu toe worden de vliegpogingen altijd gevolgd door een veilige landing.

Megan stunt iets minder, maar is lichtgewicht dus snel en wendbaar; ze draait ook zo mooi rondjes om haar eigen as, net zo snel als haar over over grootmoeder Cleo (Chelridge Cleomedes, van Wim) dat kon.

Megan geniet altijd enorm van deze renpartijen met de familie. Ooit zal ze hopelijk dagelijks in het rond kunnen vliegen met een eigen Salty Sand’s C-telg in haar kielzog. Ik ben al stiekem wat aan het rondkijken naar reuen, ook al duurt het nog een tijdje. Voorpret is dubbele pret, nietwaar?

Dat Hengstepad is een fijn stukje losloopgebied; en mooi mysterieus wanneer het mistig is.

Waar het Hengstepad eindigt, begint ons bos, de Donkere Duinen.

Het mooie kleurenpallet dat de natuur ons biedt…. nooit is er iets dat disharmonieert.

Er loopt zo nu en dan een soort hertje in rond; met tanden, en alert op wild. Gelukkig hebben we daar niet veel van; er zijn wat konijnen, en er hangt één ontsnapt damhert rond, dat ik zelf nog nooit ben tegengekomen met de honden – Ronald wel ;>)

Loopt daar soms wat? De dames kunnen elkaar ook helemaal gek maken, met hun eigen geruis in de struiken ;>)

Reliëf…… en dat in Den Helder!

Megan in natuurlijke stand op zaterdag…..

En de volgende dag op de Winnershow in Amsterdam. Het was haar eerste binnenshow, en ze gedroeg zich voorbeeldig, binnen en buiten de ring, dankzij het regelmatige oefenen dat Marianne met haar doet. Megan stond in de jeugdklas, waar zij werd gewaardeerd met 3 uitmuntend.

De keurrapporten van deze keurmeester waren helaas wat beknopt, en waar je afwegingen t.o.v. de rasstandaard zou verwachten, kreeg je eigenlijk een korte en vage opsomming, soms van persoonlijke smaakaspecten. “topline could be better” stond bij diverse honden genoemd…. wat betekent dat, te weinig of juist te veel welving? Natuurlijk weten wij zelf ook heel prima wat we aan het riempje hebben, en wat er goed en fout aan is, maar voor het hoge inschrijfgeld van zo’n EUR 70,00 (met daarbovenop de EUR 15,00 voor het parkeren onder de RAI) mag je toch wel een goed onderbouwd keurrapport verwachten. Jammer toch, dat we niet wat vaker een gepassioneerde rasspecialist mogen verwelkomen op deze grootste show van Nederland. 

Nikki en haar Ivy deden het echt heel goed; Ivy werd 1 uitmuntend in de tussenklas. Helaas bleef het daarbij; deze keurmeester ging duidelijk voor een ander type whippet en liet de klassieke beige hondjes verder zo goed als links liggen. Het dilemma zat voor haar in de tussenklas, waar vier prachtige teven stonden…. maar wel allemaal beige.

De winnaars van de dag: de welgevormde Gloss & Lipstick of Swala Pala van Dominique Delabelle, zij werd vanuit de jeugdklas beste teef en beste van het ras. You Tube z Uplnku van Jan Willem Akerboom en Kris van der Schaaf werd vanuit de jeugdklas beste reu. Beide honden kregen daarmee allebei de twee beschikbare en felbegeerde titels, die bovendien entree bieden tot de prestigieuze Crufts show in Birmingham: “Jeugdwinner/winster” en “Winner/winster”.

Na de whippetkeuring was er nog tijd genoeg om te shoppen; de tonnetjes gedroogde pens en vis zijn weer tot de nok gevuld. En dan was daar de bench party voor alle vrienden van groep 10 (de windhonden), georganiseerd door Jan Willem en Kris. Ik denk dat we met een man of dertig waren; we hadden allemaal iets meegenomen en dus stonden de tafels afgeladen met wijn, fris, hartige en zoete lekkernijen. Ik hoop echt dat we dit in de komende jaren kunnen blijven doen met elkaar, want wat was het gezellig en leuk om met de mede exposanten en diverse whippetvrienden bij te kletsen. Je ziet elkaar wel rond de ring, maar van praten komt nooit zo heel veel tijdens de keuringen.

Een laatste foto, van een paar slimme meiden; Nikki en ik vonden een opening in het hek van de – zoals altijd vunzige – uitlaatplaats, waar we doorheen glipten met Ivy en Megan, zodat ze hun behoeften buiten het terrein op een schone plek konden doen. Vandaar dus die voldane gezichten ;>)

Dit vind je mooi of heel lelijk, iets ertussen in bestaat niet geloof ik. In augustus tikte ik twee Chinese aardewerken krukken op de kop, in een antiekzaakje in Frankrijk. Dankzij Virginie kwamen ze via Brugge en Leek uiteindelijk in mijn woonkamer terecht. Hier een Caroline van Zanten whippet op zo’n kruk. Ik vind het wel mooi staan, in de buurt van mijn bankstel!

Bidaï en zijn herenroedel vermaakte zich in het herfstbos dit weekend.

En dan vooral met Nisga’a natuurlijk ;>)

Yuma, Payute, Bidaï en Nisga’a.

Op 8 december a.s. doet Bidaï gehoorzaamheidsexamen.

Hij heeft er afgelopen week ook nog heel raar uitgezien; een reactie op een plantje buiten. Na het nemen van deze foto is zijn hele hoofd nog verder opgezwollen. Er moest een injectie aan te pas komen, daarna slonk het weer snel.

Alles is weer terug bij normaal; Bidaï en Nisga’a genieten samen van de verwarming…..

Ook is Manon zachtjes aan begonnen met het bijbrengen van de behendigheidstoestellen. De wip wordt nog tegengehouden zodat hij niet naar beneden klapt.

Lokken met het voertje tot het raakvlak. Ook de clicker werkt goed bij het aanleren van van alles.

Wachten op het raakvlak met de voetjes netjes in het gras. Bidai vindt het leuk om van alles te leren, maar soms knijpt hij ertussenuit om een paar rondjes te sjezen, bij wijze van uitlaatklep. Heel herkenbaar, dat zou Hazel precies zo doen!

 

Ook Megan zit op cursus, met Marianne en Arend;

Los volgen;

Netjes zit en af – wel met een kleedje, want dat mogen whippets ;>))

Wat haar heel goed af gaat is speuren.

Geur oppikken van de man die zich in het bos heeft verstopt;

En dan het spoor netjes uitwerken…..

En het gaat heel goed. Zo goed zelfs, dat Megan a.s. maandag als fotomodel mag fungeren wanneer een fotograaf het speurwerk komt vastleggen – want een speurende whippet, daar kijkt men toch een beetje van op. In Scandinavië echter, zijn er veel whippets die hun zweetwerklicentie hebben gehaald en op wedstrijdniveau leuk meedoen (zweetwerk = een bloedspoor uitwerken). Honden worden daar ingezet om dieren die gewond zijn geraakt in het verkeer op te sporen.

Gisteren hebben we samen gewandeld; een mistige middag, maar dat maakt de honden niets uit;

Hazel, Hinde en Megan in de “zandbak” langs het Hengstepad.

Spelen met een hele snelle dame uit Spanje;

Fijne werkweek allemaal!

Waar denk je aan, wanneer je zo’n sober bed ziet, niets aan de muur…..

Een piepklein kamertje, met alleen een hoekje om te lezen en te schrijven….

Juist, een klooster. Daar was ik enkele weken geleden voor een intensieve trainingsweek van mijn werk, in Zwitserland.

Het was een levendig klooster, waar vee wordt gehouden, bier wordt gebrouwen, wijn en kruiden verbouwd, forellen gekweekt, kaas, worst, jam etc. gemaakt en verkocht in de kloosterwinkel.

Aan het eind van iedere trainingsdag was er tijd om de omgeving buiten de kloostermuren te verkennen… maar ’s avonds gingen we gewoon verder met onze trainingen.

Die vroege avondwandelingen in het herfstbos waren verkwikkend en hadden iets magisch.

Ik was daar met 13 collega’s van over de hele wereld; hier op de foto met mijn twee vaste wandelvriendinnen, uit China en Taiwan.

Na de wandeling gauw weer het klooster in, voor het avondmaal en verdere noeste trainingsarbeid ;>)

Aan het einde van de week werd ik door mijn Zwitserse whippetvriendin Gerry (Autumn Love whippets) opgehaald uit het klooster, waar zij – heel toevallig – maar 15 km vandaan woont. Wij reden de volgende ochtend naar Tirol in Oostenrijk, om onze gezamelijke whippetvriendin Sabine (Animagi whippets) te bezoeken. Op de foto Sabine met Kiambi en Nisha, twee van haar vier whippets. Nisha (rechts) is een nestzuster van Messi van Elly (Whippetly Yours).

 

Reden van ons bezoek was niet alleen de gezelligheid, maar ook het C-nest van Sabine, dat op dat moment 7 weken oud was, de perfecte leeftijd om ze naast te knuffelen ook op tafel te zetten om ze te “keuren”. Op de foto hieronder het nest  met Kiambi – die niet hun moeder is maar hun speelvriendin. 

Grappig genoeg is het mij in de afgelopen jaren steeds gelukt om Sabine’s nesten te bezoeken, en op één na ook die van Gerry, bijna alle keren omdat ik in de buurt moest zijn voor mijn werk. Omgekeerd proberen Sabine en Gerry ook mijn nesten te bezoeken. Een keer is het niet gelukt, toen Gerry en ik tegelijkertijd een nest hadden te verzorgen, in 2008. Het is tot nu toe een bijzondere vriendschap gebleken tussen ons drieën.

Heerlijk was het weer, om tussen de puppies te duiken!

Gerry vindt een heel klein beetje troost bij één van Sabine’s pups. Sinds twee weken was één van de door haar gefokte whippetreutjes zoekgeraakt tijdens de avondwandeling in de natuur, en nog steeds niet gevonden (inmiddels is het vijf weken geleden, en nog altijd geen spoor). De eigenaren en Gerry zijn hier erg verdrietig over.

Het gaat om Fast, hier met mij op de foto toen ik Gerry’s nest bezocht in april 2010. Hij is toevallig (via de vader) een halfbroer van Annemarie’s Donna. Niet te weten wat er met hem is gebeurd, is een absolute nachtmerrie.

Een erg leuke ontmoeting had ik bij Sabine met Karin Schellner, hier op de foto met haar nieuwe pup Skye. Karin woont in Wenen, en zij is de persoon die the wereldwijd gebruikte stamboomdatabase voor whippets The Whippet Archives heeft bedacht en gecreëerd. Ik ondersteun Karin sinds jaren bij het onderhoud van de gegevens in TWA, maar wij hadden tot nu toe alleen maar contact via email.

Maar na acht dagen zonder honden en met andermans honden….. is het oost west, thuis best!

Jewel glundert omdat we weer samen zijn;

Hazel verkent de keuken weer;

Hinde en Chloe, relaxend op de bank.

Ochtendwandelingetje over de zeedijk;

Hazel heeft er een handje van om Hinde onderlangs te mangelen; ze neemt haar moeder op de nek en bijt haar ondertussen in haar voor- of achterpoten. T zal je kind maar wezen…..

Je ziet hier aan hun gezichtsuitdrukkingen dat Hazel bloedfanatiek is en Hinde het allemaal maar zozo vindt ;>)

De ganzen nakijken die zojuist zijn opgejaagd en het ruime sop hebben gekozen;

Aan het Hengstepad valt nog steeds van de herfstkleuren te genieten.

En de door de natuur gevormde “zandbak” nodigt altijd uit tot achtervolgingsspelletjes. Hinde jaagt altijd op Hazel, nooit andersom, en Hazel vindt het geweldig.

Binnenkort foto’s en nieuws over Bidaï en Megan, die goed bezig zijn op cursus, met behendigheid en spoorzoeken!