Afgelopen zondag namen we Ryan en Hazel weer even mee naar een rustig plekje in het bos;

Ze bleven netjes bij ons groepje lopen, in het kielzog van de volwassen honden;

Ivy was met Nikki meegekomen naar Den Helder, en zij trok graag met de pups op;

Na een klein rondje met de pups reden we de auto naar de overkant van de weg; naar Mariëndal.

In Mariëndal komen veel honden, en omdat de pups nog maar één keer zijn ingeënt, hielden we ze in de kar;

Ondanks het fluitende protest van Hazel en Ryan zelf ;>))

Deze lobbes bedoelde het heel goed, maar…… is hij ingeënt of niet? En zo ja, is hij toevallig nét ingeënt? Want ook dat laatste vormt volgens onze dierenarts een risico voor een kleine pup; honden die nét zijn geënt dragen het virus namelijk tijdelijk bij zich, zij het in verzwakte vorm.

We houden ze deze week dus nog even weg van honden die we niet kennen. Vrijdag volgt de tweede inenting, want dan zijn de pups 9 weken oud. Een derde inenting volgt met 12 weken.

Thuis lekker chillen bij Ivy…..

De laatste nieuwtjes over Megan zijn ook heel goed; haar eerste nacht was wat onrustig voor haar en Marianne, de volgende nacht ging het al stukken beter.

Megan voelt zich ondertussen thuis en komt lekker los. Ze is, zoals verwacht, een hondje dat lekker haar eigen gangetje gaat in huis. Daarin lijkt ze sprekend op haar overgrootmoeder Chloe…….

Als ze wil slapen dan komt ze naast Marianne op de bank liggen, of gaat zelf haar bench in.

Megan heeft ondertussen al wat kraambezoek ontvangen en ze heeft gespeeld met de kleinkinderen van de buurvrouw.

De kennismaking met “haar” twee katten is goed verlopen;

Een paar keer per dag komen Megan en de katten samen, onder toezicht van Marianne. Het heeft tijd nodig, maar zo te zien komt het wel goed met het drietal!

Wordt vervolgd! Dit weekend zullen Megan en Hazel elkaar weer zien om met elkaar te spelen.

Bidaï heeft zijn draai bij Manon en Olaf ook helemaal gevonden.

Zijn mandje en dekentje met nestgeur zijn volop in gebruik; hij verzamelt er zijn speeltjes in en hij beschouwt zijn mandje nu nog als zijn vaste ankerpunt.

Zijn socialisatie is in volle gang; het winkelcentrum met de schuifdeuren, auto’s, winkelkarren, schoolplein, alleen mee in het donker, nergens is hij van onder de indruk. Hij kan nog niet alleen thuis blijven bij de andere honden en dus is hij met Manon meegeweest op postronde, en dat ging prima. Post.NL-whippet, sure we can!

Lekker rommelen op een veilig plekje in het gras…..

Wordt vervolgd!

Op zaterdag morgen speelden Bidaï en Megan nog gezellig op de bank; zich niet bewust van het naderende afscheid…..

En Marieke legde gezeten aan een provisorisch naaitafeltje de laatste hand aan haar geschenk voor de vier B’tjes: een donkerrood fleece jasje voor de komende weken.

Terwijl Lucky en Bora vanaf veilige hoogte de pups lagen gade te slaan ;>)

Hazel heeft heilig ontzag voor volwassen honden, maar is tegelijkertijd ook heel nieuwsgierig naar ze…..

Bidaï past prima in zijn jasje…. hij is er klaar voor.

’s Middags was het zo ver; Bidaï ging met Manon en Olaf mee naar Utrecht. Met zijn hele uitzet: een lekker mandje met dekentje met nestgeur, Salty Sand’s pupinformatieboekje, kilootje voer, jasje van Marieke, kluifjes en speeltjes die de bezoekers de afgelopen weken voor alle pups meebrachten of stuurden, de testmuis waarmee Erica de gedragstest afnam (met om zijn hals het allereerste piepkleine gekleurde koordje dat de pups na de geboorte omkregen) en cadeautjes van de eigenaren van Megan en Ryan (en ook Manon en Olaf hebben cadeautjes voor de andere B’tjes achter gelaten). Zijn mooie groene halsbandje met riempje hebben we helaas hier nog liggen – dat wordt z.s.m. opgestuurd!

Even later was Megan aan de beurt; op deze foto inspecteert ze haar eigen bruidschat en is ze zich nog niet bewust van de spannende verandering die haar te wachten staat.

Megan hoefde niet ver te rijden; Marianne en Arend wonen slechts 18 kilometer bij ons vandaan dus we gaan elkaar heel vaak zien! Het afscheid viel me niet zo moeilijk; ik heb me de hele dag namelijk met plezier verplaatst in de feeststemming van Manon en Olaf en Marianne en Arend. We hebben elkaar in de het afgelopen jaar steeds beter leren kennen, en het voelde heel goed om “groentje” en “roodje” over te dragen. We zullen elkaar sowieso regelmatig blijven zien, en mijn eigen “geeltje” blijft immers bij ons, wat ook voor mij heel eerlijk gezegd ronduit als een cadeautje voelt. 

De eerste foto’s van Bidaï zijn inmiddels binnen; hier maakt hij kennis met Nisga’a en Payute;

In het mandje in de buurt van Payute.

Al een beetje spelen met Nisga’a;

Lekker liggen bij Yuma;

De eetlust is niet verdwenen door de verhuizing, alhoewel de kipfilet er iets beter in ging dan de brokjes;

De nacht is prima verlopen; Bidaï ging om elf uur naar bed in zijn kenneltje en Olaf of Manon sliep op de matras ernaast. Hij heeft de hele nacht door geslapen en moest om half acht worden wakker gemaakt….. 

Eerste wandelingetje in zijn nieuwe omgeving;

Natuurlijk wordt hij ook stukken gedragen;

Inspectie van een scootmobiel – daarna besteeg Bidaï doodgemoedereerd de treeplank ;>)

  

Parkietjes kijken bij oma!

Lekker racen achter het huis;

Wij zijn er met de achterblijvers Hazel en Ryan ook op uit gegaan vandaag.

Daarover deze week meer, en als het goed is ook foto’s van Megan’s nieuwe leven! Haar eerste nacht was wel wat onrustig, maar de berichten over haar eerste dag zijn daarentegen heel erg goed. Wordt vervolgd!

De B’tjes zullen vannacht voor het laatst met z’n viertjes slapen…….. En dit zijn de portretfoto’s van vanochtend, in de volgorde van geboorte:

Salty Sand’s Beach Comber, “Ryan” (het blauwe reutje)

Salty Sand’s Bring Me Luck, “Megan” (het rode teefje)

Salty Sand’s Best Friend, “Bidaï” (het groene reutje)

Salty Sand’s Be Jewelled, “Hazel” (het gele teefje)

Morgen is het zo ver; Bidaï gaat met Manon en Olaf mee en Megan met Marianne en Arend.

Vandaag ontvingen we een lief kaartje van Syl, gericht aan “Hazel Post”.

Met de onderstaande tekst:

Syl, wat ben je toch een lief en attent mens. Hazel zal je op 1 april een knuffel geven, en ik doe er ook eentje bij, en in het bijzonder een voor Flowtje ;>).

Toen ik vanmorgen beneden kwam trof ik Nikki met de hele familie op de bank aan; zij had namelijk vroege dienst, wat wil zeggen dat je om zeven uur naar beneden wordt geroepen door vier hongerige pups. Maar wat misschien leek op een pyamadag veranderde al snel in een activiteitendag;

Om 10.30 uur brachten we namelijk de B’tjes naar groep 5 en 6, van de basisschool in ’t Zand, bij juf Jane, die een vriendin is van Marianne. De kinderen moesten eerst in een kring zitten, waarna zij kennis mochten maken met Megan, Hazel, Ryan en Bidaï.

Ons bezoek had ook een educatief tintje; Marianne, Jane en ik vertelden o.a. waar whippets allemaal goed in zijn, hoe hard ze later kunnen lopen, wat ze eten, op welke leeftijd ze naar hun nieuwe baasjes gaan, hoe je het verschil tussen een jongetje en een meisje kunt zien en nog véél meer ;>). Nikki was deze keer de fotograaf.

Ook oefenden we hoe je een hond iets lekkers aanbiedt zonder in je vingers te worden gebeten….

En hoe je een pup hoort vast te houden. De B’tjes bibberden een klein beetje toen we ze binnen droegen, maar dat was van korte duur. Al snel kwamen ze los en gingen in op de uitnodigingen van de opgewonden kinderen, om te spelen en te knuffelen.

Af en toe lieten ze – zoals te verwachten viel – alle vier typisch overspronggedrag zien: krabben, en gapen, om hun eigen spanning wat weg te werken. Maar alle nieuwe indrukken werden toch wel razendsnel op hun harde schijf opgeslagen en verwerkt.

Ook Hinde gedroeg zich voorbeeldig met de kinderen; we hadden haar meegenomen om te laten zien hoe de pups er later uit zouden gaan zien. Hinde en haar nestgenoten zijn helaas nooit op bezoek geweest op een school, maar hebben wel tijd doorgebracht met de kinderen van bezoekers en met Elly’s kleindochters. Zij vindt het dus prima om met kinderen op te trekken. 

Plezier met Bidaï;

Glunderen met Hazel;

Rollebollen met de twee reutjes;

Neus aan neus met Ryan;

Schateren met Megan……

Kinderen en pups, een wereldse combinatie.

Het halve uur vloog om, we hebben er allemaal van genoten.

Tijd om te gaan; Marianne laat hier de kinderen afscheid nemen van Hazel;

De pups waren na deze nieuwe ervaring compleet uitgeteld en sliepen zodra we ze in de auto zetten. Bedankt, Marianne en Jane, voor het mogelijk maken van de socialisatie van de B’tjes met kinderen!

Later vandaag opnieuw een nieuwe ervaring – geen leuke maar gelukkig eenmalig; de chipper van de Raad van Beheer kwam de B’tjes chippen, zodat ze hun stamboom binnenkort kunnen krijgen. Dit werd deskundig door Elly en Nikki begeleid terwijl ik op mijn werk zat ;>).

Vanavond kregen we bezoek van Christa en Henk, en hun Podenco mixje meisjes Steffi en Daisy. Wie weet, komt er ooit een whippetje bij……

De pups laten zich echt door niets uit het veld slaan. Alle bezoekers zijn voor hen OK, autorijden hebben ze nu een keer of 7 gedaan, en ze verhikken noch verschrikken van harde geluiden of dingen die vallen. Ze zijn echt heel lakoniek nu; het socialisatieprogramma werpt zijn vruchten af.

En kijk eens wat Nikki ze deze week heeft geleerd: netjes zitten en ophouden met piepen, voordat ze te eten krijgen. Nog drie nachtjes slapen, en dan vliegen de eerste twee pups uit: zij zijn er helemaal klaar voor. Ik hopelijk ook, tegen zaterdag, want, ze worden met de dag leuker en aanhankelijker ;>)