Het vorige blog dateert van maart….. ondertussen is het voorjaar gekomen en over een paar dagen ook alweer voorbij. De tijd van wandelen zonder jasjes was gekomen. Ik denk dat ik in de afgelopen drie maanden wel 500 foto’s heb gemaakt, ook van de whippets in Amerika. Dus…. een hele klus om daar een kleine selectie van te maken! De kleine foto’s in de mozaieken worden trouwens groot als je erop klikt. Als je daarna op het kruisje in de foto rechtsboven klikt gaat hij weer terug in het mozaiek:

Wanneer de gure winterwind voor een tijdje is vertrokken is het weer genieten aan de zeedijk. De meeuwen laten iedere dag heerlijke krabbenpoten achter voor Tobie en de dames, en Bliss kan daar naar hartelust rennen met andere honden.

Hinde heeft nog altijd achterkleindochter Bliss onder haar hoede. Daar is geen speld tussen te krijgen.

In no time werd alles groen in de natuur. Tobie heeft eigenlijk vooral oog voor de vogels; onvermoeid bejaagt hij alles dat vleugels heeft…

Maar als er gerend wordt, is hij er als de kippen bij, want hij wil graag alles in goede banen leiden. Als Bliss Hazel net zo lang blijft jennen tot ze achter haar aan komt, gooit Hazel nog wel eens fel haar 18 kilo in de strijd en steevast wordt Bliss daarmee naar de grond gewerkt. Tobie drijft ze liefst voor dat moment al uit elkaar ;>))

Dit stuk natuur ligt vlakbij de plek waar wij in 2019 naar toe willen verhuizen, en al zou je het niet zeggen, het ligt ongeveer in het midden van Den Helder, met op afstand alle wijken eromheen.

Ik loop er tegenwoordig iedere dag wel een keer.

Een ander mooi gebied is Mariendal; Marianne en Arend komen regelmatig wandelen in Den Helder; we wonen maar 13 km bij elkaar vandaan.

Een strandwandeling in Den Helder…..

Helemaal links Coco van Marnix en Sandra, de nestbroer van Lotta en Bliss, Megan, Lotta  en Aprille, Tobie, Bliss, Hinde en Hazel. Vier generaties Salty Sand’s & een lieve asielzoeker ;>)

Megan met kleindochter Lotta.

Thuis wordt ook de zon gezocht en het is in mijn huis wat behelpen; Bliss ligt graag in de vensterbank en de anderen in het kleine halletje bij de tuin. Ze liggen niet graag in het tuintje, omdat ik er zelf ook niet zit. Het dakterras is ook al niet erg in gebruik sinds Hinde de trap niet meer goed op kan door haar handicap en Tobie erbij is – hij durft het niet. Vandaar dat ik erg uitkijk naar een verhuizing naar een gelijkvloerse woning met mooie tuin eromheen. Met mijn broer als buurman, het lijkt me heel gezellig.

In april stond ook een reis naar Amerika op het programma; Wim en ik wilden al heel lang eens gaan kijken naar de Amerikaanse whippets, en omdat er dit jaar ook voor het eerst in 10 jaar weer eens een internationaal whippet congres werd georganiseerd, kwam het er dit jaar eindelijk van. Deze foto maakte ik boven Alaska (we vlogen boven langs, over Groenland, Alaska).

Het was in Maryland, vlakbij Washington.

Een bezoek aan het Capitol was natuurlijk een must. Ook als het regent ;>)

We keken in Washington en Georgetown onze ogen uit. En we passeerden ook nog de bekende Greyhound bus.

Maar ook op de parkeerplaats van het hotel verschenen fascinerende dingen ;>).

Het internationale whippet congres en de grote show, de National Specialty, werden in het hotel gehouden, en het ging van start met een indrukwekkende muzikale opening.

Het congres was bijzonder interessant en werd bijgewoond door zo’n 250 whippetliefhebbers. Er spraken allerlei kundige artsen en whippetmensen over o.a. de studie naar het hart van de whippets, de gehoortesten (er komt eenzijdige en tweezijdige doofheid voor bij whippets met bepaalde kleuren, waaronder veel wit), orthopedische chirurgie bij blessures, en de verschillende rasstandaarden wereldwijd.

Wij kwamen natuurlijk vooral voor de ruim 600 whippets die verdeeld over 5 dagen werden gekeurd door een en dezelfde keurmeester. Er waren best wel wat whippetbekenden uit Europa, we hadden een heel gezellige week met elkaar. Sommigen waren al eerder gearriveerd want voorafgaand aan de show waren er coursingwedstrijden, alles om ons mooie ras samen te vieren.

Een impressie van de deelnemers en winnaars aan de National Specialty waar wij ruim 600 whippets in de ring konden bewonderen. De lange tafel, die was voor de herinneringen van mensen aan hun geliefde overleden whippets. Heel aandoenlijk vond ik dat. Ik hoop binnenkort een apart blogje te schrijven over deze bijzondere week, want er is genoeg over te vertellen. Speciale dank aan Marianne en Arend, waar Bliss een week mocht logeren, mijn mam waar de andere drie verbleven en Sylvia, die iedere ochtend met die drie ging wandelen. En uiteraard mijn lieve broer, die het hele jaar ’s middags met hen wandelt en nog eens een avondrondje tijdens deze trip.

Terug in Nederland kwam het tot een explosie van bloei in de natuur. Genieten van het kaasjeskruid, de gevlekte veldorchis, bloeiende braam en de bijzondere roze zaadvlinders van de esdoorn….

Mooi weer werd het om in het weekend met mijn mam op stap te gaan; Moederdag vieren, naar het Appeldijkje in de Betuwe om de bloesem nog net te zien, tripje met de boot over naar Texel, om aan boord te lunchen en aan de overkant aan de Mokbaai te zitten, en een weekend naar Gelderland, waar mijn moeder vandaan komt. Een heet maar gezellig weekend was dat, bij Han en Katja. Op de foto staan Bliss en Kukka, die zich prima met elkaar vermaakten in de tuin.

Nog veel meer plezier met Marianne, Arend en al onze honden in Mariendal….

Tinne en Marc waren ook nog even in Den Helder; even Bliss laten poseren aan het showlijntje, ’s avonds laat in Mariendal.

En nog eens een rondje bij onze toekomstige nieuwe stek, met de mooie halsbanden die Evelien en Marianne (samen runnen zij Craft & Hound) voor mijn viertal maakten.

Vorige week spraken we met elkaar af in het Lage Bos bij Rotterdam, een heerlijk recreatiegebied met veel groen en water. Het ligt voor ons vaste whippetgroepje heel erg centraal, want tussen Den Helder en Brugge liggen vele kilometers. Gezellig picknicken, wandelen en genieten van Lucy, het nieuwe pupje van Nikki en haar vader Ernst. Ivy, die erg verdrietig was na het ongeluk en overlijden van Zoe, leeft weer helemaal op met de kleine Lucy aan haar zij. Rechtsonder nog een mooie standfoto van Storm, broer van Aprille, zoon van Megan en Reef. Ondertussen ook alweer vier jaar oud.

Op 12 juni 2017 werd Aprille van Marianne en Arend moeder van Lotta, Bliss, June, Pixel, Chloe en Coco. En wat was ze een geweldige moeder voor haar nest!

Bliss kwam bij mij wonen…. en nu zijn ze alweer een jaar oud.

Een alert, slim en heel lief hondje kwam mijn roedel verrijken. Mijn moeder heeft haar handen vol gehad aan deze bedrijvige pup, maar ze is heel erg dol op haar. Bliss wordt hopelijk ooit moeder van een Salty Sand’s nest. En datzelfde geldt voor Lotta, die bij Marianne en Arend is gebleven. Binnenkort organiseren zij een reunie voor het nest, en dan hoop ik wat mooie foto’s te maken van Lotta, de nestgenoten, hun vader, moeder en oudere generaties, oma Megan en overgrootmoeder Hinde. Wordt dus vervolgd.