Een hele lange blog met veel foto’s, van vijf weken in vogelvlucht. De afgelopen maand is voorbij gevlogen en onze eenling pup Joy van het F-nest ontwikkelde zich met rasse schreden. Begin oktober nog een afhankelijk pupje dat gezellig naar de camera wuift; nu begin november een levendige tante die alles verkent en de volwassen honden naar haar poot probeert te zetten, wat gelukkig niet altijd lukt.

Oktober heeft nog wat mooie dagen gegeven, dus in de vijfde week kon Joy het terras en de tuin leren kennen.

Aanvankelijk nog heel terughoudend onder moeders rokken…

Gaandeweg wat meer op eigen benen staan…

Ze was in no time zindelijk, we begonnen haar met vier weken op de bak te zetten en met vijf weken was het muntje helemaal gevallen.

Ze kijkt je vaak aan om te peilen wat je wilt, dus dat levert mooie fotomomenten op.

Genoeg kauwmaterialen aanbieden, dan blijven je handen heel ;>)

Als het op spelen aan komt is er heel veel speelgoed waar Joy mee kan spelen, maar natuurlijk is haar moeder ook vaak de klos. Soms speelt Bliss vol overgave mee, soms met frisse tegenzin.

Wat zal ik deze keer eens kiezen…

Via het opstapje voor Hinde lukte het al snel om op de bank te komen. Die was weken lang haar favoriete plek om te slapen.

Socialisatie met een oudere, keurig volgens het programma :>). Mijn moeder geniet zo van deze pup, het is alleen verdrietig dat zij het direct weer vergeten is. Iedere week ziet zij Joy voor het eerst.

Nienke paste op donderdagmiddag en vrijdag op. Iedere week weer inspringen op een pup die een week ontwikkeling achter de rug heeft, toch steeds weer even inzoomen op de nieuwe situatie! Als er wat eten in moet dan gebeurt dat onder massale belangstelling.

Daarna helpt Joy graag even met de afwas.

Het bed lonkte ook behoorlijk en kwam binnen bereik toen de pootjes iets langer werden en mede dankzij de caves aan weerzijden, op stretchers.

En op een dag ontdek je opeens dat je een dubbelgangster hebt….

Zes weken op deze foto….

Als op een gegeven moment de tuin helemaal is ontdekt….

Dan lokt de buitenwereld en breekt het moment aan om te oefenen aan een riempje. Van de halsband maakte ze helemaal niets vanaf de eerste keer, maar het riempje… dat beperkt en dat zint deze verwende eenling totaal niet.

Joy draait graag de rollen om…. Het is grappig om te zien, wanneer de halsbanden en riemen tevoorschijn komen gaat ze helemaal uit haar dak, zo verheugt ze zich op wat komen gaat.

De eerste wandelingen waren voor Joy vooral observaties vanuit de draagzak.

Van Marianne kreeg ze haar mooie paarse bandje, en een bijpassend paars jasje. Daar is ze inmiddels alweer ingegroeid maar op deze foto droeg ze nog het piepkleine fleece jasje dat we nog hadden van de eerdere generaties.

Ruim zeven weken oud; voor het eerst op Salty Sands. Hazel is altijd heel erg streng tegen Joy, maar nu ziet Joy haar kans schoon om mee te helpen met Hazel’s favoriete hobby: graven.

Een stoer Sandje.

De volgende dag een lange rit naar het Ronostrand in Groningen, waar Joy’s vader Yuko deelnam aan de coursingwedstrijd.

Marc probeerde Joy mooi op de foto te zetten maar het viel nog niet mee ;>)

Halfzus Poppy van Tinne en Marc wilde maar wat graag met haar stoeien;

Toch weer een heel avontuur, zo ver van huis.

Een rustig momentje op de bank….

Betekent een rustig momentje voor moeder Bliss…

En weer door….. even de tuin in je huis halen.

Alles wil ze proeven, maar als ze het zelf komt pakken steek ik er een stokje voor. Ze leert snel en weet nu dat als er iets voor de honden is, dan kom ik het wel brengen. Stukje roomboter, stukje ei, stukje kaas, stukje fruit, stukje groente. Alles wordt kort gekeurd en dan verorberd.

Acht weken oud op deze foto, ze eet gewoon haar verse vlees en ook haar brokjes maar nog wordt er met veel gesmak gedronken bij Bliss. Zij is een enorm toegewijde moeder dat zij dit nog steeds toestaat, want die tandjes zijn vlijmscherp. Ik zag bij Puppy Culture dat eenlingen vaak een “helikopter” moeder hebben en dat klopt bij ons ook wel. Bliss is heel beschermend.

Hier wordt een net uien van de markt omzichtig benaderd….

Inslijmen bij oude Tobie; die gromt maar Joy weet feilloos dat dat loos alarm is. Bij Hazel haalt ze dat niet in haar hoofd.

Het lukt haar altijd weer…. bij Tobie.

En natuurlijk ook bij betovergrootmoeder Hinde, wiens oogappeltje ze vanaf de geboorte was.

Bowie de Bolognezer pup van een oud collega op bezoek. Bowie is vijf maanden oud maar weegt twee kilo minder dan Joy.

Bowie en Joy zijn heel verschillend maar kampen met hetzelfde probleem: alleen maar “oudjes” om mee te spelen….

Het was een keurige voorzichtige kennismaking, gevolgd door wat vrolijke rondjes door de tuin. Wordt vervolgd wat ons allemaal betreft.

Puppyles is ook al begonnen, toen Joy 7,5 week oud was. Privéles bij mijn vriendin Daniëlle, waarbij Joy ook even kennis heeft gemaakt met een van de katten. Heel gek idee om zo vroeg te beginnen met alles, want normaal gesproken wacht je als fokker tot het nest is uitgevlogen en dan pas ga je met je eigen pup van alles ondernemen. Bij Joy is dat veel eerder begonnen omdat zij geen nestgenoten heeft. Ze draaide daarom al vroeg in alle vrijheid mee in de huiskamer en kwam eerder dan gebruikelijk ook buitenshuis.

Moeder en dochter, ze zijn heel veel samen bezig, maar gezellig samen slapen doen ze tot nu toe niet; dat doet Joy het liefst alleen of bij de oudjes.

Bijna negen weken oud. Er zit ondertussen een heel karaktertje in en een mooi maar eigengereid koppie op. We zijn heel benieuwd hoe Joy zich gaat invoegen in de dynamiek van de roedel, als ze een grotere pup wordt. Wordt vervolgd!

Joy is vandaag 30 dagen oud en er komt bij haar steeds meer leven in de brouwerij. Qua ontwikkeling is er van alles gaande. Sommige dingen lijken langzamer te gaan dan we gewend zijn met de andere nesten, en opeens maakt ze dan weer een inhaalslag waar ze ons mee verbaast. Het avontuur van het leven ziet er nu eenmaal iets anders uit zonder nestgenoten om het samen mee te doen….

Ze weegt nu 2.420 gram en geeft zich minder gemakkelijk over aan de weegmomenten. Gelukkig heb ik een heel geduldige broer ;>).

Er kwam weer een aanwinst bij in de speelgoedverzameling; na het nijlpaard van Evelien kwam er ook nog een walrus bij van Annemarie. Heel passend bij dit dikkerdje in haar te ruime jas ;>). Maar ondertussen is er op eet- en drinkniveau wel het een en ander veranderd.

Bliss kreeg vorige week last van rode borsten met harde schijven erin, en Joy was op een dag niet aangekomen maar afgevallen. Die kleine had in haar eentje vijf tepels in gebruik, de boel ging wat stagneren daarbinnen wegens geringe afname door maar één pup. Dan smaakt de melk vies, we zagen Joy steeds wel wat proberen maar het ook snel weer opgeven. Met massages, kwarkpakkingen (daarom likt Bliss eraan op deze foto, zalige biologische volle kwark) en melk afkolven slonk alles weer.

In de groeitabel is die gebeurtenis goed te zien: een dip, na het fixen weer herstel en daarna groei maar wel veel langzamer dan voorheen. Dat heeft te maken met het feit dat Joy echt toe is aan vast voedsel bij de moedermelk. Ik had bij Puppy Culture al gezien, dat eenlingen niet zo gemakkelijk over zijn te zetten op vast voedsel. Het komt gewoon door gebrek aan concurrentie van nestgenoten; ik zie ook dat Bliss niet veel ongemak laat zien wanneer Joy drinkt, terwijl Joy al een scherp gebitje heeft. Bij de andere nesten zagen we de moeders duidelijk meer afzien en het ook wat mijden als er door gulzige, met scherpe naaldjes gevulde monden werd gedronken op deze leeftijd van vier weken. Joy drinkt heel rustig in haar eentje en veroorzaakt daardoor misschien minder ongemak. Daardoor krijgt ze ook meer binnen en is er minder vaste voeding nodig.

Ze peuzelt aan alles wat we aanbieden, zodra ze wakker is en heeft gespeeld. Het begon met een paar balletjes rauw gemalen biefstuk en wat pap van puppymelk met Olvarit rijstvlokken. Daarna kwam er puppy rauwvoer van Darf uit de diepvries, puppybrokjes, gebakken ei, blikvoer. Ze valt er niet als een wilde op aan maar heeft wel interesse en probeert alles uit. Bliss is dan wel haar concurrente, want die probeert gewoon al dat lekkers van haar kind te stelen.

Joy heeft interesse voor alles wat haar moeder doet en eet. Ze groeit ook nog steeds, dus echt geen reden tot zorgen ook al is het minder snel dan eerst. Misschien maar goed ook, anders eindigen we met een greyhoundpup ;>)

De werpkist ligt vol met speelgoed, waar Joy zich goed mee vermaakt. Wij doen af en toe ons best om dat speelgoed een beetje tot leven te brengen door ermee terug te stoeien.

Er wordt heel woest gegromd en geschud; de death roll van een krokodil is er soms niets bij ;>). Sowieso is Joy een heel vocaal hondje, ze piept, blaft en gromt veel als ze met van alles bezig is.

Steeds vaker is Bliss de klos; Joy bijt haar in haar oren, neus en poten, om het spel aan te gaan…. maar daar geeft Bliss nog geen gehoor aan; ze ondergaat het allemaal geduldig en wendt hoogstens haar hoofd af als het te heftig wordt. Op deze leeftijd biedt de moederhond alleen nog maar veiligheid, dus terug bijten zou geen optie zijn. Wanneer wij met Joy spelen, dan beantwoorden we – net als nestgenoten zouden doen – haar bijten in onze handen heel af en toe met zelf piepen en even knijpen in haar velletje, tot zij ook een piep geeft. Dat is bedoeld om haar toch een beetje een bijtrem te leren. De volwassen honden zijn die geluiden niet van ons gewend en kijken ons dan aan alsof we niet goed zijn geworden ;>)

Het zal waarschijnlijk niet zo lang meer duren voordat Bliss begint met opvoeden en ook moederlijk spelen met haar dochter.

De puppy ren is inmiddels vergroot naar 2,5 x 2,5 meter, en de klep van de werpkist is omlaag gegaan. Hij diende eerst vooral als buffer tussen Bliss en Joy en de rest van de roedel.

Nienke probeert Joy hier over te halen om af te dalen naar haar nieuwe domein en inmiddels is dat gesneden koek voor haar. In het begin liep ze nog wat onwennig piepend in de puppy ren rond, maar ook die verkent ze nu wat meer zelfverzekerd.

De klep komt uit in de bak met houten kattenbakkorrels, en Joy is begonnen met afdalen als ze wakker wordt, en doet inmiddels meestal haar behoefte buiten de werpkist, in deze bak, of (helaas) op haar snuffelkleed.

In de ren ligt ook een cavebed, waar Bliss graag in slaapt. Soms komt Joy erbij, maar vaak blijft zij alleen in de werpkist om te slapen. Bliss laat haar nu steeds vaker een tijdje alleen, sowieso als we gaan wandelen, maar ook ’s nachts en overdag komt ze weer bij mij en de roedel liggen. Zodra iemand de ren in stapt, mens of hond, dan is ze er als de kippen bij, ze wil precies volgen wat er met Joy wordt gedaan.

Joy raakt er steeds meer aan gewend dat ze wordt opgepakt, rond gedragen en geknuffeld. De persoonlijke hygiëne is in de afgelopen twee weken uitgebreid, met ontworming en wekelijks nagels knippen. De komende week staan er korte autoritjes op het programma, want als Joy eenmaal vijf, zes weken oud is zullen we wat langere ritten gaan maken; naar de holistisch dierenarts om te worden getiterd en gevaccineerd en naar speeldates met pups van ongeveer dezelfde leeftijd. Ook staan er wat kinderen te popelen om met haar te kunnen spelen, maar daarmee wachten we nog een paar weken, dan is het leuker voor haar en voor hen.

We willen Joy binnenkort, omdat ze nu eenmaal een eenling is, bij mooi weer mee gaan pakken op onze wandelingen, zodat ze veilig en warm opgeborgen de roedel bezig kan zien in de natuur en alle geurtjes meekrijgt die een natuurgebied in de aanbieding heeft. De nieuwe draagtas is al getest en hangt klaar, met – niet onbelangrijk – een speciale pocket voor je telefoon ;>)).

Er staat heel veel op het socialisatieprogramma voor de komende weken. Binnenkort weer meer, over the one and only Joy.

Nienke komt op donderdagmiddag en vrijdag altijd oppassen zodat ik naar kantoor kan; zij schoot dit lieve filmpje van Joy en moeder Bliss.