In twintig weken tijd werden de neus en de poten van onze eenling Joy fors langer! En er wordt ook beduidend minder geslapen en momenteel veel meer van dit gedaan:

Dit werkje van vandaag bijvoorbeeld, maar ook het omspitten van de tuin, zijn belangrijke tijdverdrijven voor onze Joy. Je kunt aan dit kunstwerk zien dat ze volop aan het wisselen is. Help, ik hoop dat ik nog wat van die lamellen kan bijbestellen bij 123 Jaloezie…. De tandjes zijn aan het wisselen en vliegen af en toe in het rond. Dan kijkt ze opeens heel beteuterd en dat waar ze mee bezig was kleurt langzaam rood ;>)

En weg is ze met de Turkse knoop, die mijn lieve vader maakte en mij ooit gaf. Alles is een kwestie van zelfbediening, ongeacht of het personeel nu zit te kijken ;>)

Betovergrootmoeder, ik kan de slaap niet vatten, en jij zeker ook niet?

Maar vaak wordt er wel gezellig geslapen, samen met Bliss, Hinde en Tobie…

Graven met de oudjes, dat gebeurt vooral in de natuur. En dan maar hopen dat ze de tuin wat met rust wil laten….

Spannend, muizen snuiven!

Haantje de voorste als er gegeten gaat worden….

Een dikke ronde puppy is ze de hele tijd gebleven….

Singleton puppy’s schijnen zich wel eens asociaal te gedragen, omdat ze te weinig op hun nummer worden gezet. Gelukkig speelt Joy juist wel heel erg leuk met leeftijdsgenoten – hier met Bowie van mijn ex-collegaatje José.

Moeder Bliss heeft haar handen vol met haar opdringerige kind.

Maar oudtante Hazel grijpt vaak even in maakt er korte metten mee. Joy zit soms wel heel stout naar haar te blaffen op de bank, maar altijd op een veilige afstand want ze heeft heilig ontzag voor haar.

Hazel vierde op 30 december haar elfde verjaardag. Het rennen met Bliss, die ruim vijf jaar jonger is, houdt haar jeugdig en fit.

Als Joy en Bliss te wild aan het spelen zijn in huis, dan grijpt Hazel ook in; ze wil dan rust in de tent. Ze doet dat door te blaffen en oude Tobie blaft dan met haar mee. Al met al is het dan juist verre van rustig ;>)

Op vrijdagen is het vaak genieten voor Joy, als Nienke komt oppassen. De hele dag rommelt en speelt ze dan met haar jonge neef Jutter.

Onze Tobie is net weer herstellende van een vestibulair probleem; het is nu de derde keer in het afgelopen half jaar dat hij iets in zijn koppie krijgt waardoor hij loopt als Bambi op het ijs, omvalt, in rondjes loopt en nauwelijks wat ziet. Gelukkig is hij er niet misselijk van en behoudt hij zijn eetlust en zin om mee te blijven doen. Tot nu toe herstelde hij weer in de week die erop volgt, hopelijk ook deze keer weer. Hij is volgens zijn vorige eigenaren nu zo’n 16 jaar oud. Eigenlijk is hij nog heel erg kwiek voor deze leeftijd, hij draaft en galoppeert meestal vrolijk in het rond.

We stippelden in Hargen een prachtige wandeling uit voor de oudjaarswandeling…

Anderhalf tot twee uren lopen, dat was te ver voor Joy vonden we, dus die moest af en toe in de rugzak. Dat vond ze helemaal geen goed idee ;>).

Eerste keer poseren voor kerst…..

Sinds de leeftijd van acht weken gaan we wekelijks trainen bij Daniëlle; spelletjes, speuren, parcourtjes, kom en blijfoefeningen, maar ook alvast wat showtraining in spelvorm.

Het valt niet mee want Joy heeft liever dat je niet aan haar poten zit te rommelen….

Gangwerk kan ook wel zonder dat gekke dunne lijntje vindt Joy…..

Het ene na het andere jasje komt van de vliering naarmate ze groter wordt en ook de halsband van Chloe (zes generaties terug) komt nu goed van pas.

Samen met betovergrootmoeder Hinde. Hinde bleek onlangs een wat verslechterde nierfunctie te hebben. Ze had vaak blaasontstekingen en was wat incontinent in haar slaap. Ook werd haar vacht een beetje mottig. Dan denk je, dat is normaal voor een hond van 14 1/2 jaar oud; maar nu zij sinds een maand nierdieet krijgt (brokken, blik, maar ook nog steeds vers vlees met daarover Ipaketine om de nieren te sparen) heeft zij de incontinentie pilletjes niet meer nodig en is haar vacht weer zacht en glanzend geworden. Deze aanpassing had zij kennelijk heel hard nodig!

Met Joy wil ik nu wat meer gaan oefenen voor de show; wie weet breng ik haar dan wel eens uit.

Deze blik, daar pakt ze ons dus helemaal mee in. Maar ze heeft ook paal en perk nodig, deze lieve maar pittige wildebras. Wordt vervolgd!