Rond 25 juni a.s. hopen Nikki Hofman en haar vader Ernst hun eerste whippetnest te verwelkomen, in Hendrik-Ido-Ambacht, onder hun prachtige kennelnaam Gaelic Whisper’s.
De ouders van het nest zijn Salty Sand’s Beach Comber “Ryan” en Sheol Touch of Irish “Ivy”. Ryan is een zoon van onze Hinde, geboren in ons B-nest van eind 2011. Ik kijk ernaar uit, en hoop bij de geboorte van de pups aanwezig te kunnen zijn.
Ivy en Ryan als pup. Een aantal, of misschien wel alle pups uit deze combinatie zullen waarschijnlijk de witte accenten van hun moeder krijgen, ook omdat hun opa Jazz, de vader van Ryan, deze ook heeft.
Nikki en Ernst fokken uiteraard volgens het fokreglement van de Nederlandse Whippet Club. Dit houdt onder andere in, dat de ogen van beide ouderdieren vrij van erfelijke aandoeningen zijn bevonden. Daarnaast zijn beiden vrij van erfelijke hartaandoeningen, dit is getest door middel van een echo met kleuren doppler. Een goede socialisatie van de pups is ook bij Gaelic Whisper’s een belangrijk aandachtspunt (voor een idee hierover zie hierboven in het menu “Socialisatiegids).
Nikki met onze Hazel. Zij was drie en half jaar geleden nauw betrokken bij het grootbrengen en socialiseren van ons B-nest. Daardoor kent zij Ryan, de vader van haar aanstaande nest al vanaf zijn geboorte.
Ons B-nest met Guido en Rosanna, de huidige eigenaren van Ryan, en Nikki.
Begin 2012: Ivy (destijds 11 maanden oud) en Ryan (9 weken oud).
Voor meer informatie over het nest, en contactgegevens van Nikki: Zie www.gaelicwhisper.wordpress.com
De afgelopen weken ben ik veel met Truus, mijn mam op stap geweest. Voor haar 85e verjaardag trakteerde ik haar op een workshop bij de familie Bofkont, in het Beloofde Varkensland in Amstelveen.
Het was mijn moeder die mij er jaren geleden over vertelde, en ik kon merken dat zij het zelf ook heel leuk zou vinden om met koeien en varkens te “knuffelen”. Op de foto mam met Mozzarello, de waterbuffel.
De ongeveer 80 varkens, koeien en jeweetwel stieren die hier leven zijn voor een flink deel afkomstig uit de bio industrie. Het doel van dit project is niet om zoveel mogelijk dieren te redden, want dat is onbegonnen werk. Maar tijdens zo’n middag leer je al die kanten van deze dieren kennen die niet tot uiting kunnen komen in de bio industrie, en dit is precies wat men ons in het Beloofde Varkensland wil laten zien en beleven.
Landbouwdieren zijn slim en willen graag contact hebben, wanneer ze eenmaal geleerd hebben om de mensen te vertrouwen. Hier ligt La Mama, die na het werpen van haar 170 biggetjes “oud” was en naar de slacht moest. Samen met nr. 170 is zij naar Amstelveen gekomen, en nu geniet ze van het vrije leven. Het is zo leuk om de varkens bezig te zien, wanneer ze zelf mogen kiezen waar ze zijn, binnen, of buiten, bij de mensen, of juist niet. Prachtig om te zien ook hoe ze zelf heel kundig hun ketel (slaapplaats) voor de nacht bouwen in het stro. Een aanrader om te bezoeken, vooral ook met kinderen.
In Den Helder genieten Hazel en Hinde weer op de steeds groener wordende zeedijk. Hinde gaat goed, op haar manier kan ze best hard rennen.
Waar de een is, is de ander. Tot eind 2008 had ik alleen maar Chloe en Jewel, de oma’s van Hinde en Hazel. Daarna werden het er drie en toen vier – om de Salty Sand’s generaties in stand te houden zaten er steeds ruim drie jaren tussen.
Nu Chloe en Jewel er niet meer zijn, wil ik het wel even bij Hinde en Hazel houden. Voor een mens met maar twee handen is twee honden eigenlijk ideaal. Dit is ook mogelijk, dankzij mijn samenwerking met Marianne en Arend, die ondertussen ook twee Sandjes bezitten, moeder Megan en dochter Aprille, de generatie voor de toekomst van de Salty Sand’s.
We genieten dagelijks van de Helderse kust en alles wat er leeft.
Een andere camera, eentje die wel doet wat ik wil ;>), en daardoor opnieuw zin om het een en ander vast te leggen.
Er zit een lekkere zoomfunctie op!
De basaltstenen dijk, die de Helderse noordkust beschermt tegen de zee.
Hazel trekt daar heel wat kilometertjes….
En Hinde lijkt meer dan ooit te genieten van haar dagen.
Vorig weekend heb ik voor het eerst weer tijd doorgebracht in mijn caravan in Hilversum.
Hinde en Hazel zijn dol op het wandelgebied dat ernaast ligt; de Hoornboegse heide.
Er wordt altijd flink met takken gesjouwd;
En het weerzien met de windhonden die ook wekelijks op de camping zijn was weer heel hartelijk; Nabu en Bonita de galga dames en Amber, de Saluki dame. Samen met Hinde en Hazel een heleboel poten op een buik.
De dames liggen graag wat te mijmeren in de zon, met hun elleboog overboord; een erfenisje van hun moeder en oma Jewel.
Ondertussen hang ik achterover in mijn stoel en bewonder ik de boomtoppen boven ons.
Het buitenkeukentje komt weer super van pas. Zaterdag heb ik er tongetjes en zeewolf staan bakken voor een groep campingbuurtjes die altijd weer voor me klaarstaan, als ik weer met iets loop te klunzen op de camping. Zo stond mijn gasstel zaterdag eerst nog in brand, omdat ik de slang niet goed genoeg had vastgezet. Spectaculaire steekvlammen kwamen er onder uit, totdat buurman Marco met zijn verlossende waterpomptang kwam.
’s Avonds bivakkeren Hinde en Hazel het liefst op het bed, waarvandaan ze goed zicht hebben op de eettafel.
Het is ook geen verkeerde uitvalsbasis na een vermoeiende dag buiten ;>).
Met Hinde was het een beetje uitproberen hoe dat nu moest in de nachten; wanneer zij diep slaapt, komt er wel eens een drol uit rollen, nog een restverschijnsel van haar verlamdheid. Dat is wel confronterend, wanneer zij pal naast je ligt ;>)). Het afgelopen weekend heb ik toch maar een cave bed meegenomen, en daar heeft zij in gelegen, op de grond. En ze heeft deze keer zowaar alles opgehouden in de caravan, dus er is zeker hoop voor de toekomst.
Gisteren stond de Betuwe op het programma. Mijn mam wilde graag de bloesem op het Appeldijkje zien, op landgoed Marienwaerdt langs de Linge. Nou, het was nog een beetje kale boel, nog kaler dan in deze boomgaard naast de Imkerhoeve.
Maar het zit er duidelijk aan te komen…… volgende week misschien meer prijs!
Poseren bij de ontluikende pracht.
En mal doen, dat is mijn moeder meestal wel toevertrouwd ;>))
Een educatief momentje bij de bijenkast. Iedere keer als we daar zijn leren we weer meer over wat het bijzondere leven van bijenvolkeren. Deze keer vroegen we naar hoe koninginnengelei wordt geoogst…. dat gaat er niet zo fijn aan toe, want deze kleine porties gelei waar we bijzondere krachten aan toeschrijven gaan gepaard met de moord op een koninginnenlarve, die daardoor nooit koningin zal worden.
De eerste Pinksterbloemen zijn gespot;
En de passanten die zich tegoed doen aan hun nectar en daarmee automatisch de pollen verspreiden.
De kersenbomen in Cothen staan wel al in bloei. Over twee maanden zijn we hier zeker weer van de partij; om maaikersen te kopen tijdens het kersenfestival.
Op dit moment zoek ik vooral naar rust en regelmaat…. na alle gebeurtenissen van afgelopen jaar zoek ik de spanning van coursings of shows eventjes niet op, en wil ik genieten van mijn nieuwe baan, afgewisseld met relaxen in de natuur. Kwestie van je zegeningen tellen, iedere dag opnieuw! Hieronder een compilatie van filmpjes die laten zien hoe goed Hinde zich – nu 7 maanden na haar ongeluk en operatie aan haar gebroken rug – weer kan redden. Hinde is degene met de blauwe halsband.
Een jaar geleden alweer, dat we de spannende dag van Megan’s bevalling meemaakten.
Ze had een probleemloze bevalling, maar het was niet gemakkelijk voor haar, omdat de pups een behoorlijk geboortegewicht hadden.
Ze werd moeder van een dame en vijf heren, allemaal gezond en gelijkmatig in gewicht. Wat een weelde was dat!
Toos maakte dit mooie nostalgische boekje van Aprille en haar nestbroers.
Alle zes ontwikkelden zich probleemloos tot vrolijke gezonde pups. En het is heerlijk om te kunnen melden, dat ze het alle zes nog altijd prima doen. Wat nu, na een jaar, het vermelden waard is (omdat het wel eens anders is geweest in de eerdere nesten): alle zes hadden qua gewicht een forse start, maar zijn toch netjes binnen de maat gebleven.
BODHI – Salty Sand’s Close to the Heart
Bodhi is uitgegroeid tot een evenwichtige jonge reu, die het heel goed kan vinden met zijn oudere maatje Tico. Ze slapen en rennen samen, buiten altijd op zoek naar konijnen en andere prooien. Op de foto hierboven de foto hieronder is trouwens goed te zien hoeveel de oogkleur van pups met blauw pigment verandert in de loop van het eerste jaar; de ogen en de randjes eromheen worden doorgaans donkerder en warmer van kleur.
Aiko is een heel sociaal hondje. Al kwispelend en al springend word je keer op keer begroet. Hij is zo trouw als hij maar kan zijn, vooral aan Kenny; hij moet maar een keer roepen en hij is daar. Aiko zou er ongelukken voor doen om maar bij Kenny te zijn, alles moet wijken. Aiko doet zich ook heel stoer voor.; nieuwkomers op de losloopweide worden al blaffend begroet. De haartjes op zijn rug staan dan vaak recht. Op de weide moet ik hem soms aansporen om rustiger te zijn. Hij zou zich soms durven verliezen in al zijn enthousiasme. Wanneer hij los loopt is hij ook heel onstuimig; hij overschat zichzelf vaak dat hij halsoverkop op zijn bek gaat. Over slootjes springen, in slootjes springen, in de duinen hollen…. hij ontziet zich niks. Hij daagt ook heel graag Mila en andere hondjes uit en heeft niks liever dan dat ze achter hem aanhollen. Waar Aiko van houdt: Kenny – hertjes en konijntjes spotten in het bos – tijdens het wandelen ieder paaltje, boompje besnuffelen en beplassen – in dode diertjes rollen – in lang gras lopen – ravotten met Mila – putjes graven – Mila liefhebben o.a. haar oogjes en oortjes wassen – zonnebaden – in gras rollen – naar poesjes blaffen – achter balletjes lopen – kattekwaad uithalen. Als je in Aiko zijn nekje krabt, is hij als een stampertje, zijn ene achterpootje beweegt dan heen en weer…
JADORE – Salty Sand’s Complete the Feeling
Rita schreef ons over Jadore:
Niet te geloven dat Jadore 1 jaar wordt. We zijn nog steeds blij dat we voor het witte bandje gegaan zijn. Jadore past perfect in ons leven, nog steeds dikke maatjes met de poezen en de stallen zijn zijn lievelingsterrein. Hij was rustig in het begin en is dat steeds gebleven. We zijn ook blij dat Chloe er is bijgekomen als speelkameraadje en ook zij is een schatje. Sinds Chloe er is zijn ze wel putten beginnen graven in de tuin, deze zomer dus geen mooi groen tapijt. Het markeren is gelijk gestopt met zijn operatie maar bij momenten gaat hij soms wel rijden op Chloe, wat zij niet leuk vindt natuurlijk. Hij is ook wel de grootste dief van de twee. Niets op het werkblad is veilig, een eigenschap van de Sandjes denk ik want Chloe doet dat niet. Als er iets eetbaars op de tafel ligt zal hij er dan ook op springen. Voor ons is de komst van onze whippetjes een grote verandering in ons leven waar we op de dag van vandaag nog geen seconde spijt van hebben gehad. Ze zijn niet meer weg te denken uit ons leven.
STORM – Salty Sand’s Colours of the Past
Toos en Rob stuurden ons ook een update:
Ik was op slag verliefd op Storm toen ik hem voor het eerst zag, en dat terwijl we echt voor dit nest hadden gekozen omdat we de kleur van Salty Sands zo waanzinnig mooi vonden. En toen viel ik voor een bontje! Ik begreep mezelf niet. Maar het was toen zo, en nu ben ik nog steeds verliefd op onze Storm. We hebben hem de naam Storm gegeven omdat we die leuk vonden. Maar hij doet zijn naam eer aan….. Hij is een leuke, vrolijke, lieve, enthousiaste hond. Lara, ons whippet meisje moest heel erg wennen, dat er een whippetje bij kwam. Storm was en is nog steeds de baas over Lara. Dat was zelfs voor ons erg wennen. Ik heb in het begin wel eens gedacht: hebben we er goed aan gedaan om een tweede whippet te nemen. Maar nu wil Lara niet naar buiten als Storm niet mee gaat. Ze rennen en spelen met elkaar. Als hij binnenkomt is het huis gevuld, en hij weet je in te pakken waar je bij staat. Houdt van iedereen, mens of dier. Behalve katten en konijnen… die helpt hij het liefst om zeep. Onlangs zijn we op ringtraining geweest, maar er was ook een kleine langharige teckel aanwezig. Storm zag de teckel, zijn instinct nam het over en in zijn ogen was het een konijn hij vloog erop af, gelukkig was hij aangelijnd. De ringtraining was en is momenteel nog geen groot succes. Storm gaat mee naar mijn werk, waar iedereen weet dat zij hun tassen moeten dicht doen. Want Storm gaat neuzen in alle tassen, op zoek naar wat lekkers. Met als gevolg dat er zo nu en dan iemand iets mist uit haar tas, dat meestal terug te vinden is in de bench van Storm. Ongelooflijk dat het nu alweer een jaar geleden is dat hij bij ons kwam. Wij kunnen het ons niet meer voorstellen; hij maakt deel uit van ons gezin. We houden ontzettend veel van hem en hopen nog vele jaren van hem te genieten.
RAGUEL – Salty Sand’s Covered with Wings
Herma schrijft ons over Raguel:
Het was liefde op het eerste gezicht. Een reutje en dan te weten dat ik pertinent geen kereltje wilde hihihi. Wat een heerlijk relaxed en bescheiden pupje. En hij matchte goed met Anyl. Alleen buiten vond Anyl dat hij niet mocht rennen, eigenlijk mocht hij buiten niets van haar. Hij zit onder haar pootje geplakt, heeft niets te vertellen. Binnen samen slapen, elkaar poetsen en spelen, knuffel kapot trekken, dat doen ze nog steeds. Ze kunnen nu wel samen los en hebben dan alleen oog voor elkaar. Raguel is sneller dan Anyl, dat kan ze niet zo hebben. Hij eet prima, zolang het geen brokken zijn. Anyl kon voordat Raguel kwam niet alleen thuis zijn, ze ging de hele buurt bij elkaar zingen. Dat is nu over, samen zijn ze stil en slapen totdat wij er weer zijn. Tot voor kort heeft hij zich voorbeeldig gedragen als wij weg waren. Toen ging hij puberen en zich ontplooien tot meubel re-styler. Daar worden wij echt niet blij van…. Dus de puppenren maar weer tevoorschijn gehaald. Deze is 1.10 cm hoog; helaas springt hij er doodleuk overheen, met alle gevolgen van dien. Raguel is nu in het bezit van een prive-kantoor, zijn bench. Ondertussen is hij er aan gewend en wordt er minder gerenoveerd. Hij is nog altijd bescheiden, ligt erg graag tegen iemand aan, liefst tegen Anyl. Wel is het een volhouder, hij probeert af te dwingen dat ik met hem speel. Dan is hij moeilijk te stoppen. Hij kijkt veel naar de langs zwemmende eendjes, die zijn blijkbaar heel erg interessant…..
APRILLE – Salty Sand’s Cherished by Hinde
Aprille is bij haar moeder Megan blijven wonen. Marianne zegt over haar:
De eerste weken vond Megan het echt niks dat er zo een lastpak hier in huis bleef en kreeg Aprille de volle laag als ze te dicht in de buurt kwam. Aprille is de frisse wind in ons leven. Ze is veel ondernemender en ondeugender dan Megan, maar ook superslim. Heeft een behoorlijk eigen willetje. Megan is sinds Aprille er is blijer en samen rennen vindt ze heerlijk. Ze daagt Aprille vaak uit voor een renpartij en kan het vervolgens niet uitstaan dat haar kind sneller is. Aprille is wendbaarder met rennen en blijft Megan vaak voor. We kijken er naar uit om met haar ook te gaan coursen. Is Megan meer een contact ligger, Aprille kruipt het liefst in je.
Marianne en Arend zijn op dit moment aan het verhuizen, naar een prachtige plek, waar we binnenkort een jaar reunie met de C-tjes zullen hebben. Uiteraard volgt t.z.t. een fotoverslag.
