We genieten in Den Helder volop van het mooie herfstweer….
Dichtbij huis, op de zeedijk en in ons buurtje.
De meidoorns achter het tuincentrum hebben deze zomer overdreven rijk gebloeid, en dat is terug te zien aan de vele bessen.
Hazel geniet daar net zo veel van als haar oma Jewel destijds deed.
En ook Hinde doet mee…. het zijn echt melige bessen, ik begrijp niet dat ze er iets mee kunnen, maar er zullen vast nuttige stoffen voor hen in zitten.
Maar wat doet dat zwarte whippetje opeens in ons roedeltje…..
Deze zomer heb ik de 9-jarige Hunter weggehaald uit een situatie waarin hij niet werd uitgelaten en ook niet het juiste voedsel en de juiste zorg kon krijgen. Na zijn castratie, gebitssanering, chippen en vaccinatie heb ik hem herplaatst, maar die match is toch niet ideaal gebleken en hij is nu weer terug bij af.
Wat kan ik zeggen…. hij is een aanhankelijke, fitte, slimme en van nature heel gehoorzame whippet. Wat is het leuk om hem met een blij gezicht door de natuur te zien galopperen en te zien komen zodra je fluit of roept. En wat kan hij hard voor een ongetrainde senior… hij komt uit renlijnen en houdt mijn fitte Hazel gemakkelijk bij. Maar er was werk aan de winkel m.b.t. zijn gedrag buiten en dan met name aan de riem. Hij trekt, zigzagt, en springt en blaft als hij een andere hond ziet, want daar wil hij op af. En als hij los loopt dan speert hij als een echte zichtjager in een strakke streep naar andere honden toe, trapt pas heel laat op de rem om gezellig kennis te maken. De meeste honden blijven gewoon staan als ze hem aan zien komen, maar angstige en dominante honden zijn er niet van gediend. Die gaan ervandoor, of wachten hem gespannen op. Ik heb zijn nieuwe eigenaren daar goede uitleg over gegeven, maar zij konden er uiteindelijk toch niet mee uit de voeten, en op de een of andere manier is het bij hen niet gekomen van een gedegen training om zijn gedrag om te buigen, terwijl dat toch echt nodig was. Het feit dat het hele gezin beurtelings met hem naar buiten ging hielp natuurlijk ook niet.
En dus heb ik hem terug laten komen, want door laten schuiven naar een nieuw adres vond ik een slechte optie, dat verdient dit hondje niet. Ik besloot hem terug te nemen zodat ik zelf met hem kan werken aan dat gedrag buiten. Een lieve vriendin geeft ons clickertraining, en ik ben al een week buiten werktijd met hem bezig. Ik vind dat er al verbetering is. Hij moet gewoon een aantal “kilometers maken” met andere honden en leren wat wel en niet gewenst gedrag is. Hij is totaal geen vechtersbaas, en ik heb hem ontzettend leuk zien rennen en spelen met andere honden, jong en oud. Wel is hij vreselijk alert, ziet elke beweging en kan zich dan moeilijk ontspannen.
Toch zie ik in een week tijd al een hele verandering. Door hem kalmte, duidelijkheid en positieve aandacht te geven (met de stem en met lekkere beloninkjes) richt hij zijn aandacht steeds meer op mij en steeds minder fanatiek en korter op de buitenwereld. Gisteren en vandaag maakte hij een aantal keren zijn run op andere honden niet meer af; bleef halverwege staan kijken en kwam spontaan weer naar mij terug. Maandag gaan we naar Anneke, onze holistisch dierenarts. Die kan heel goed voelen hoe hij in zijn vel zit, zowel op de reguliere als de alternatieve manier. Ik denk dat het met hem goed gaat komen, met oefening en alternatieve ondersteuning. En dat verdient deze oude man. Hij is een heerlijk hondje in huis, zo gemakkelijk en lief.
En Hazel en Hinde?
Die leggen zich er maar bij neer dat ik tijd besteed aan Hunter, die nu trouwens Tobie heet en daar al goed naar luistert. Ik dacht dat het voor hem beter zou zijn om de jager uit zijn naam te halen. Tobie is een Engelse naam, die betekent: God is goed….. laten we hopen dat het hem nieuw levensgeluk zal brengen.
