De afgelopen maanden zijn goed gevuld geweest met whippetmomenten; gezellige, mooie en ook verdrietige. Ik laat mijn mooiste en leukste foto’s van de afgelopen twee maanden maar eens voorbij komen.
Mozart van Elly en Hans, zoon van onze Chloe is op 11 februari naar het licht gegaan, 4 dagen voor zijn 12e verjaardag. En op 3 maart overleed Leilah van Annalies en Marc, halfzus van Chloe, een dag na haar 14e verjaardag. Op 15 februari was de geboortedag van onze Jewel, en op 26 februari 2014 was het haar sterfdag, alweer twee jaar geleden. Zo vreemd dat deze drie zo dicht bij hun verjaardagen de regenboogbrug overstaken.
De verdrietige maar ook de fijne momenten kan ik gelukkig delen met mijn whippetvrienden. In het eerste weekend van januari hadden we in Den Helder een kleinschalige maar heerlijke nieuwjaarswandeling voor windhonden. Virginie was er ook bij vanuit Brugge, met Dune en Doortje.
We waren met zo’n 20 mensen en 20 hondjes. Sommigen kwamen van ver! Veel mensen zagen van de wandeling af, omdat het slecht weer was in Nederland. Maar bij ons in Den Helder was het droog en de zon kwam zelfs tevoorschijn!
Vanaf het strand staken we over het duin richting de Grafelijkheidsduinen en de Donkere Duinen.
Via de achteringang van de Donkere Duinen richting recreatiegebied Mariëndal.
Strand, duin, bos, park, dit is een van de meest afwisselende wandelingen in Nederland, schat ik in.
Whippet onderonsje.
Natuurlijk gingen we na afloop aan de soep en zelf gebakken lekkers met koffie. Eigenlijk was het voor de organisatie wel eens fijn en ontspannen om met een kleiner gezelschap te lopen….. iedereen heeft volgens mij volop genoten.
De volgende dag was ik met Hinde en Hazel te gast bij Marianne en Arend, en Virginie. Op de foto: Hinde, haar twee dochters Hazel en Megan, Megans dochter Aprille, Hinde’s nestzus Dune en Dune’s dochter Doortje.
Hazel kan net niet zien wat voor taart Virginie naar binnen werkt….
Gelukkig mocht ze de afwas doen ;>)
Manon en Olaf, de eigenaren van Hinde’s zoon Bidai en van Nisga’a en hun nieuwe Roemeense meisje Tessa, kwamen die week gezellig koffie drinken toen zij van Texel weer richting huis vertrokken.
Het weer wordt ondertussen steeds zachter, tussen de wat natte en koudere momenten door. Ik spreek vaak met Marianne af op het Hengstepad. Hinde, Hazel, Megan en Aprille zien elkaar graag.
Ze werken graag samen tijdens de muizenjacht.
Afgewisseld met een rondje rennen door het duin.
Hinde en Hazel trekken allebei het liefst aan het langste eind. Toch moet Hinde het vaak afleggen tegen haar stoot van een dochter.
In februari bezochten we de kampioensclubmatch van de NWC. Voor onze dames een bizarre dag…. ik ruilde Hinde en Hazel bij Marianne en Arend om voor Megan en Aprille en vertrok met die twee naar de show, terwijl mijn dames een dagje Ewijcksluis mochten doen. Op de show trof ik vele bekenden, waaronder Nikki en Ernst met hun Ivy (rechts).
Megan in de ring; ze kreeg een uitmuntend in de open klas.
En haar kind Aprille kreeg een uitmuntend in de tussenklas.
Megan’s broer Bidai werd door Manon voorgebracht.
Hij kreeg ook een uitmuntend en het was erg mooi om te zien hoe hard hij zijn best deed voor zijn vrouwtje.
Bidai’s onmiskenbare Salty Sand’s hoofd en expressie.
Ik kreeg Isis van mijn broer Ronald een nachtje en dagje te logeren. Ze is 15 1/2 jaar oud, blind en inmiddels wat minder stabiel op de pootjes. Ze lag te genieten in de nieuwe cave hoezen die Charry voor ons maakte. En Hazel paste zo goed op, ze riep me vroeg in de ochtend wakker toen Isis ging ronddolen, zodat ik haar keurig even kon laten plassen….
Vorige week vierde ik mijn verjaardag met wat whippetvrienden en familie. We troffen het ontzettend met het weer.
De honden liggen alweer regelmatig te rollebollen in het duin;
En het weer staat toe dat je op een beschut plekje kunt staan of zitten, terwijl de honden zich vermaken.
Hinde en Hazel begluren onze wandelgroep;
Heerlijk windstil was het op het Helderse strand.
Mens en dier genoten van ons rustige strand.
De vriendengroep, gade geslagen vanaf een zandplaat in zee.
Na afloop alles in diepe rust en wij trokken de champagne open om mijn verjaardag te vieren. Dit was eigenlijk ook de boerenkoolwandeling, maar deze keer aten we zelfgebakken kibbeling van kraakverse kabeljauw van de visafslag van Den Oever.
Maestro genoot van het samenzijn met zijn familieleden. Hij is niet meer samen met Mozart en dat is best een omschakeling. Maar als het goed is mag hij in het komende jaar een nieuwe roedelgenoot verwelkomen.
Hinde en Hazel bij mijn gebakje. Eerlijk zullen we alles delen is hun motto. Soms hebben ze gelijk, soms niet helemaal;>)).
Afgelopen weekend hadden we Evelien te gast met Hinde’s nestzus Zoë en met James. We staken zaterdag over naar Texel.
We maakten direct na aankomst een eerste wandeling rond de Mokbaai.
Na een lekkere lunch bij de vuurtoren bij De Cocksdorp maakten we nog een wandeling over het strand. Het was zonnig en windstil, en Zoë en James poseerden geduldig voor mijn camera.
Het strand is daar niet overal even veilig. Ik had Evelien daar niet op tijd voor gewaarschuwd…. ze bleef er dapper bij lachen!
Het was genieten op dat enorm brede strand.
Hazel in natuurlijke stand; aan de riem omdat ze op die plek al eens verschrikkelijk op konijnenjacht vertrok toen ik daar was met Manon en Olaf.
Poseren met mijn rijkdom, bij paal 32.
Het mooie gebiedje achter het strand, terugweg richting de vuurtoren. Ook voor iemand uit Den Helder voelt een tripje Texel als vakantie.
Daarna reden we naar de Slufter, om te genieten van het panorama.
Dit is een brak gebied met heel bijzondere vegetatie die tegen zout water kan. Het is een gebied met vele gezichten.
In de zomer is de Slufter een paarse pracht door de bloeiende lamsoor, een zilte plant die eetbaar is, en die in het Frans en Engels de bijnaam “zee lavendel” heeft gekregen.
We reden via de bossen van de westzijde van Texel door naar het plaatsje Den Burg.
Daar wemelt het van de gezellige tentjes waar je iets kunt eten en drinken.
Het werd muntthee; even relaxen na alle uitjes in de mooie Texelse natuur.
Ik denk dat ik Evelien best veel van Texel heb kunnen laten zien in zes uur tijd. We hadden onze honden hun Traxen omgehangen en die hebben onze omzwervingen keurig geregistreerd. We komen vast nog wel een keertje terug voor de rest ;>)
De hondjes waren behoorlijk tam na ons dagje uit.
Vandaag een rondje langs de Waddenzee met Marianne en Arend.
Tussen deze twee foto’s zat een groot avontuur. Dit is een gebied dat is afgezet door schapenhek en sloten. De honden kunnen geen kant op. Behalve Hazel, die ontdekte dat er een gat in het hek zat. Even later spoot ze in het rond over het weiland en drie hazen vlogen alle kanten op. Dat werd een spectaculaire coursing, waarbij Arend en ik over het drassige weiland zwoegden om haar te grijpen. Ik had vooral angst dat ze zich zou blesseren aan het ijzerdraad van de hekken hier en daar. Uiteindelijk verdween de haas waar Hazel op zat onder een hek door en kon zij worden onderschept door Evelien. Op deze foto loopt ze net weer braaf en onbeschadigd bij het roedeltje ;>)). Inmiddels was mijn hartverzakking weer afgezakt.
We aten onze stress weg met een broodlunch met verse eitjes van de kippen van Marianne en Arend, en met gebak. En de honden deden braaf de afwas.
Inmiddels is de rust weergekeerd. Hinde legt haar moede hoofd maar eens neer. En we zijn weer helemaal bij: dit was begin januari tot begin maart bij de Salty Sands, in vogelvlucht.
De volgende dag was het de beurt aan Hinde en Hazel om bij Marianne en Arend te bivakkeren, want mijn mam en ik gingen samen naar de voorstelling Ama Luna van Cirque du Soleil.
SALTY SAND'S WHIPPETS 