Wat heeft pasen ons dit jaar gebracht…..

Een eerste weekend op de camping in Hilversum. Even de grote schoonmaak doen na de winter, en tussendoor ook gewoon wat ontspanning.

Als je de Hoorneboegse heide nu opstapt, weet je niet wat je ziet…. de natuur moest kennelijk een handje geholpen worden, maar de vaste wandelaars zeggen dat de aanvliegroute van het vliegveldje aan de overkant moest worden verbeterd. Dus: weg met die hoge bomen ;>(.

Het kan Hinde en Hazel niet zo veel schelen…..

Want hoe meer verticaal hout, hoe beter.

Afgewisseld met ballen…..

Die je tussen al die verdwenen bomen des te gemakkelijker terug vindt ;>)

Jongleren met ballen….

Ondertussen een oogje in het zeil houden… het uitzicht is weids!

De lente is duidelijk op komst.

De heide ziet er nog niet zo spannend uit, maar het groen zit er zo’n beetje aan te komen.

Tussen de grote schoonmaak door, was er tijd voor een wandeling met Herma, Djeff en hun duo Anyl en Raguel.

Anyl daagt Raguel uit voor hun vaste renrondje, maar Raguel heeft alleen maar oog voor zijn tante Hazel en oma Hinde vandaag….

Djeff met in de verte een aanstormend drietal;

Anyl, Hazel en Raguel;

Voor Hinde gaat dat allemaal een beetje te woest; zij bijt liever op haar eigen houtje.

Als Djeff buiten gaat spelen, houdt Raguel alles vanuit de caravan goed in de gaten….

Vorig weekend had ik Aprille en haar moeder Megan een dagje te gast.

Ze hebben er geen trauma’s aan over gehouden; ze vermaken zich altijd prima hier.

Mijn mam vierde thuis haar 86e verjaardag, met een groepje vrienden.

Terwijl ik mijn mam hielp met bedienen tijdens haar verjaardagsfeestje, paste Nikki op de dames.

Daarna een lekkere wandeling door het bos, over het strand en door Mariëndal.

Het is nog niet erg groen, maar wanneer is de natuur lelijk…. eigenlijk nooit.

Even oefenen met Aprille in stand. Dat was niet zo succesvol omdat de andere drie bezig waren met graafwerkzaamheden en dat leidde behoorlijk af.

Nog een mislukt plaatje; ik gooide een stokje in de lucht om het viertal attent te laten kijken, maar dat was geen geschikt voorwerp voor dit doel ;>).

Mooie luchten boven het Hengstepad.

De volgende dag was het de beurt aan Hinde en Hazel om bij Marianne en Arend te bivakkeren, want mijn mam en ik gingen samen naar de voorstelling Ama Luna van Cirque du Soleil.

En aansluitend reden we via Durgerdam naar Monnickendam, voor een cappuchino en een croque monsieur in de oude Waegh (op de achtergrond de prachtige speeltoren).

De volgende dag de afschuwelijke aanslagen in Brussel….. de mensen zijn boos en verdrietig, en de meningen over hoe het verder moet in Europa raken steeds verder uit elkaar. Ik moet opeens denken aan het gedicht “Genoeg gepraat” van Toon Hermans.

Genoeg gepraat, genoeg beweerd,

ze blijft, dezelfde pijn,

we hebben het mensdom zelf versteerd,

nu moet het pauze zijn.

 

Een pauze van een jaar of tien

en van volkomen zwijgen,

dan heb je kans dat we misschien

een nieuwe wereld krijgen.

 

Dan heb je kans dat het ons lukt,

misschien komt alles goed,

als niemand meer een letter drukt

of zeggen zal hoe ’t moet.