Even een tikkie terug in de afgelopen weken, waarin ik veel op de camping in Hilversum ben geweest. Daar spreek ik graag af met vrienden, voor een mooie wandeling en lunch. Zo ook weer eens met Hugo, die de rust en het groen op zijn waarde wist te schatten, terwijl ik in het keukentje rommelde.
Siro(pe) was in die week nog steeds van de partij. Het werd duidelijk, dat hij niet de jachtgenen van een whippet heeft, want als de dames ervandoor gingen, rende hij een stukje mee en kwam dan uit zichzelf steeds weer bij ons terug.
We kwamen de koeien ook nog tegen. Het zijn Charolais koeien, en zij zijn de reden waarom dit losloopgebied is omheind. Waarvoor onze hartelijke dank!
De enige foto die ik heb van mezelf met Siro(pe) en de dames erbij. De heide is momenteel behoorlijk paars; hopelijk is dat nog steeds zo mooi wanneer we de windhondenwandeling lopen in dit gebied, op 31 augustus.
Tegenover de camping ligt het recreatievliegveld van Hilversum, daar hebben we staan kijken naar alle verrichtingen in de lucht en op de grond, terwijl we ieder twee jubileum Magnums weg werkten. Tja, die zitten per vier verpakt in de supermarkt, dus dan moet je wel ;>))
Yvonne kwam ook gezellig langs, met River, Kiss en Jillz.
We gingen eerst een stukje het bos in, en na de koffie op pad richting het Vuntus, dat is een natuurgebiedje dat deel uitmaakt van de Loosdrechtse plassen. Daar mogen honden officieel niet los trouwens ;>).
Sirootje gedroeg zich voorbeeldig en vond Yvonne lief. Kan ook niet anders!
Hij had een hele kluif aan vier snelle whippets om zich heen!
En tot overmaat van ramp belandde hij ook nog voorover in het water, wat dieper bleek te zijn dan hij had ingeschat. Hij is dol op water, maar dit was net iets te veel van het goede….
Een prachtig groen gebiedje is dit wel.
Met hele hoge graspartijen erlangs.
Rosanna en Guido kwamen ook wandelen, met Ryan en Romeo. Ze wilden na het zien van mijn blogs graag kennis maken met Siro…..
Hinde met haar kinderen Hazel en Ryan en neefje Romeo voor zich uit.
Siro met de whippets in zijn kielzog. Eigenlijk klikte het heel goed tussen hem en de bezoekers. Rosanna en Guido gaven aan dat zij hem dolgraag aan hun roedel zouden willen toevoegen. Hij zou eigenlijk naar mijn broer Ronald gaan, maar hij vond Ronald nog steeds een beetje spannend. Wij vermoeden dat Ronald’s stem, houding of postuur Siro deed denken aan een vervelende ervaring in Spanje. Na overleg met Ronald en met Annemieke en Netty van Stichting Spaanse Hond werd de knoop doorgehakt; Siro zou later in de week verhuizen naar zijn nieuwe roedel!
Nog een paar dagen kon ik genieten van dit bijzondere ventje. Een gevoelig hondje, dat zo veel liefde heeft te geven en ook graag ontvangt. Ondertussen had hij zijn antibioticakuurtje tegen zijn maagdarmontsteking achter de rug, en ging hij eten heen, ook rauw vlees gelukkig. Hij ging er steeds mooier uitzien, en zijn zelfverzekerdheid groeit met de dag.
Nog eens lekker rennen met zijn maatje Hazel;
En synchroon slapen met Hinde; vorige week zondag spraken we opnieuw met elkaar af op de camping, voor de overdracht. Een blije dag voor Rosanna en Guido, een verwarrende voor Siro, Ryan en Romeo, en een verdrietige voor mij. Ik wilde hem niet houden, omdat ik mijn oude Chloe in haar laatste levensfase rust en veel aandacht gun, maar wanneer zo’n mooie ziel je leven uit gaat, is dat even slikken, en een beetje meer dan dat, eerlijk gezegd.
Rescue hondjes zoals Siro, en destijds mijn Rhody uit Griekenland, hebben niet lang nodig om in je hart te gaan zitten. Ze leveren zich over aan je en weten hun nieuwe luxe leven dag na dag op waarde te schatten. Onze “home made” whippetjes weten niet beter, het zijn verwende nesten en gedragen zich er vaak ook naar!
Deze foto van Siro en Ryan ontving ik de dag na Siro’s verhuizing.
En deze de dag daarna. Het is helemaal goed zo, ik voel me gelukkig met hoe het is gegaan.
Siro is een echte vagebond, en Rosanna en ik vonden allebei dat zo’n sjaaltje hem leuk zouden staan. Het is een blauwe geworden, als eerbetoon aan onze Jewel, wiens plekje hij tijdelijk bij mij mocht innemen.
Ik doe heus ook nog wel eens dingen zonder honden hoor. Zoals mijn broer zijn verjaardag vieren op een kotter.
Op stap met Ronald, Els en mijn mam.
Zeehonden op het droogvallende wad;
Drie kleine kleutertjes. Met reddingsvestje, daar zijn Duitse ouders onverbiddelijk en verstandig in.
De hond van de kapitein, met mam en Ronald op de achtergrond.
Mam houdt wel van een lolletje op het water.
Het is een wat mager eindje touw, maar vroeger was dit een voorwerp om je achterste mee af te vegen als je naar de WC was geweest. Een “allemansend”. Dit is trouwens tegelijkertijd een foto van de WC zelf.
Met Marianne sprak ik af in het park, om een beetje showtraining te doen met Aprille. Het staan gaat best al goed; Marianne oefent dagelijks eventjes met haar. Heel kort maar, de kracht zit hem in de herhaling.
Natuurlijk ziet een pup ook alle vogels vliegen ;>))
Maar als die vogels net in de juiste richting gaan, dan heb je kans op een fatsoenlijke standfoto.
Het draven op een vlot tempo aan een showlijntje, zonder malle bokkensprongen moet nog veel worden geoefend; dat muntje is bij Aprille nog niet helemaal gevallen maar oefening baart kunst. Ze is nog maar 4 1/2 maand oud, er is nog wat tijd.
Headstudy van Aprille, die zowel op Megan als Reef lijkt, maar donkerder ogen heeft dan allebei haar ouders.
Manon maakte deze week deze groene “headstudy” van Bidai. Een supershot vind ik, en omdat er vanuit Engeland weer een vraag om foto’s voor de Engelse whippet kalender was gekomen, heb ik deze na overleg met Manon ook gauw ingestuurd. Deze week ga ik zijn kinderen bewonderen bij Southgrove whippets, en eind van de maand staat een bezoekje aan de pups van Romeo op het programma, bij Nonsuch whippets. Het is leuk om te volgen hoe de nakomelingen van onze nakomelingen het doen, en…. puppy knuffelen, daarvan krijgt een mens natuurlijk nooit genoeg ;>))
SALTY SAND'S WHIPPETS 