Gisteren en vandaag werd en word ik overspoeld door belangstellende berichtjes en telefoontjes van mensen, in verband met Jewel’s onderzoeken. Dat doet zo enorm goed, dat velen met ons mee leven tijdens deze spannende momenten en ons licht en kracht toesturen. Vandaag een blog over de uitkomst van de onderzoeken, zodat jullie op de hoogte zijn.

Wij waren gisteren onder de hoede van Cushing specialist Sara Galac in Utrecht, van half 10 tot half 4. Wat een fijn en begaan mens is dat.

Na een voorbereidend gesprek moest er een ECG van Jewel’s hart worden gemaakt, waarbij ze op een gegeven moment atropine kreeg ingespoten. Dit was om te kijken of haar trage hartslag wel reageert op de atropine, die deel uitmaakt van het narcoseplan.

Daarna werd Jewel onder narcose gebracht, en daar mocht ik bij zijn tot ze helemaal was voorbereid op de scan. Er was afgesproken dat haar hoofd, hals en linkerpoot zouden worden gescand – dat laatste omdat ze links voor erg mank is gaan lopen.

De uitslag van alle onderzoeken was heel duidelijk en confronterend; de hypofyse tumor is nu 1,3 cm groot, en dat is behoorlijk. Hij veroorzaakt druk in het hoofd, en bijvoorbeeld ook de vertraagde hartslag.

Er werd bij de pootscan niets gevonden, maar de nekscan wees iets schokkends uit; ten eerste hebben honden met Cushing erg last van botontkalking en we zagen overal bolletjes kalkafzetting in haar lijf, zelfs in haar longen. Die kalk is voornamelijk afkomstig van hals- en rugwervels, dit zijn de eerste botten die gaan ontkalken bij mens en dier. En toen bleek waarom Jeweltje zo veel pijn heeft moeten lijden na haar val van de trap met kerst; van de 7e halswervel is een deel afgebroken, waardoor het wervelkanaal bloot is komen liggen. Die wervel zit tussen de schouderbladen. Het verklaart haar hevige nek- en borstpijn sinds de val, en ik vind het heel verdrietig om te weten dat zij daar nu al 9 weken dapper mee doorzwoegt.

Dan was er ook uit de urine- en bloedtest vorige week gekomen, dat de medicatie tegen Cushing goed was ingeregeld, en dat haar organen redelijk functioneerden, maar dat zij toch veel eiwit verliest via de urine. Bij Cushing wordt continu spier- en bindweefsel afgebroken en als eiwit afgevoerd. Dunne pootjes en een topzwaar lijf, waarin de lever overuren draait en de buik vocht vasthoudt, in combinatie met een verzwakt skelet, en druk in het hoofd door de hypofyse, mijn Jeweltje is helemaal op nu. Ze kan nu nog nauwelijks lopen, we hebben eruit gehaald wat erin zat en nu staat ons nog één ding samen te wachten. Daar ben ik vandaag de voorbereidingen voor aan het treffen, zodat we op een goede manier afscheid van elkaar kunnen nemen. Ondertussen is ze rustig, en krijgt ze alle liefde en lekkere hapjes voorgeschoteld waar ze om vraagt.

Wordt vervolgd.