Wat had ik graag een luchtige blog geschreven, over het afgelopen show weekend van de NWC in Zutphen, met de foto’s van Hinde die daar de fokkersklas wist te winnen, en Chloe die als bijna 14-jarige nog vrolijk haar rondje draafde voor de keurmeester. Maar alles wordt momenteel overschaduwd door mijn gegronde zorgen om Jewel.

De laatste week ging ze trager en houteriger lopen. Een bultje op haar voorteen ging kapot, en op de pols van dat pootje kwam een bult. Ze begon weer veel te drinken en ’s nachts in huis te plassen.

Haar blik werd leger, en af en toe lag ze weer te bibberen. Maandag had ik gelukkig een afspraak voor haar staan bij de holistisch dierenarts. Ook de dierenarts vond dat Jewel na een aanvankelijke verbetering nu aan het verslechteren was, dat zij pijn heeft en in deze staat te weinig kwaliteit van leven heeft. Mee eens….. maar wel heel confronterend om dat te horen.

We werden doorgestuurd naar Utrecht, en wel met enige spoed.Vandaag hadden we een afspraak op de polikliniek interne geneeskunde, met Sara Galac, DE autoriteit in Nederland op het gebied van Cushing. Een betrokken, lieve en vooral zeer kundige vrouw. Elly was gelukkig met me mee, en ook Nikki, die op deze faculteit diergeneeskunde studeert, kwam ons net opzoeken toen we aan de beurt waren dus kon ze met ons mee naar binnen.

Urine en bloed werden uitgebreid onderzocht, er werd een echo van Jewel’s organen gemaakt en haar hartfunctie werd onderzocht. Veel waarden waren prima, maar twee dingen sprongen eruit: een grillige en veel te lage hartslag (43 slagen per minuut) en een hoge afbraak van eiwitten, die worden uitgescheiden via de urine. Sara sprak haar ernstige zorgen uit over de toestand van Jewel.

De lage hartslag en haar uiterlijk kunnen erop wijzen dat de goedaardige tumor in Jewel’s hypofyse niet alleen het syndroom van Cushing (een overmaat van de aanmaak van het stresshormoon cortisol) veroorzaakt maar ondertussen ook de nervus vagus, ofwel zwervende zenuw negatief beinvloedt. De nervus vagus is een zenuw die begint in de hersenen en deel neemt aan vele functies van ademhaling, spijsvertering en hartwerking. Hij kan o.a. het hart vertragen en de bloeddruk verlagen. Dat kan leiden tot flauw vallen, duizeligheid en algehele zwakte, en dit zou heel goed een oorzaak hebben kunnen zijn van de val van de trap in de kerstperiode. Het bibberen dat Jewel doet zou kunnen worden veroorzaakt door hoofdpijn, die zo’n tumor kan veroorzaken als hij groeit.

Er moet nu een scan van haar hoofd worden gemaakt. Daarvoor moet ze onder narcose en dat is met deze hartslag en in deze conditie een groot risico, dat we toch zullen moeten nemen als we willen weten hoe het met haar zit. Maandag is er een anesthesist die ervaring heeft met narcose bij Cushing patiënten. We gaan het risico aan, want we willen weten hoe het eruit ziet in haar hoofd.

En dan is het erop of eronder vrees ik; dan moet blijken of de tumor operabel is. De operatie is zwaar, en heel duur. Maar dat laatste kan me niet veel schelen, ik zou er na het gesprek dat ik hierover had met Sara, Nikki en Elly wel voor willen gaan, als de uitkomst een goede kwaliteit van leven met zich mee brengt. Als de tumor te groot is geworden, of op een vervelende plek zit, kunnen ze niets meer voor ons doen. In dat geval wordt aangeraden om mijn hartendief niet meer wakker te laten worden. Ik ga dit weekend nergens naar toe. Ik ga mijn neus in haar vreemd ruikende mottige vachtje en haar dikke Cushing buikje steken, zoals ik sinds haar val van de trap vaak doe. Haar steeds opnieuw vertellen hoeveel ik van haar hou. En haar bedanken voor alles wat ze voor me heeft gedaan en betekend. Haar lekkere dingen voeren en mee naar bed nemen. Kleine wandelingetjes doen, samen met de roedel. Mijn verdriet voor haar verbergen en stiekem hopen op een wonder.

Maandag moeten we ons om 09.30 uur melden en om 10.30 staat de scan gepland. Ik houd rekening met het ergste, dan kan het alleen maar meevallen. Volgens Sara kan het nog alle kanten op gaan, alleen is zeker dat het niet mag voortduren zoals het nu is. En dat zijn wij helemaal met haar eens.

Gedachten zijn krachten, ik ben ervan overtuigd. Vorige week vertelde iemand mij over de cirkel van licht en liefde, die haar vrienden op afstand met elkaar voor haar hond hadden gevormd toen die het nodig had, met behulp van kaarsen en een simpele intentie. Ik hoop dat wij op de een of andere manier jullie cirkel mogen voelen dit weekend, en met name maandagochtend. Zodra we dan weer thuis zijn zal ik mij weer melden.