Joy is geboren op 2 september 2022 en is de enige pup in ons F-nest. In haar stamboomnaam Salty Sand’s For Aprille’s Joy wordt zij traditiegetrouw vernoemd naar de roepnaam van oma aan de Salty Sand’s kant, in dit geval is het Aprille van Marianne en Arend.

Wat kan het toch allemaal anders lopen dan bedacht…. 12 weken geleden zei ik nog dat ik met Bliss geen nest zou gaan fokken. De energie ontbrak door de zorg voor mijn moeder met dementie en Bliss vierde in juni haar vijfde verjaardag alweer, wat voor een eerste nest niet echt ideaal is (tussen 2 en 4 jaar is beter). Maar toen werd Bliss loops en opeens begon het toch te kriebelen. Zo zonde om een eind te laten komen aan de rij van inmiddels 6 generaties whippetdames die bij mij en bij Marianne en Arend zijn geboren.

Dus werd Bliss uitgehuwelijkt aan de fraaie Yuko, met wiens fokkers Tinne en Mark we al ruim 20 jaar zijn bevriend. Dekkingen vonden plaats op het juiste moment, en vol verwachting lieten we een echo maken, vier weken daarna.

De dierenarts kon helaas maar één foetus vinden… Stiekem hoopten we op nog een paar verborgen nestgenootjes, zo’n echo is niet altijd 100% accuraat….

Ondertussen genoten we met de roedel van de zomer in Den Helder. Bliss gedroeg zich heel zwanger maar ze werd niet erg dik.

Een röntgenfoto een week voordat ze was uitgeteld wees uit dat het inderdaad om maar één pup ging; een zogenaamde “singleton”. De dracht van een eenling kan complicaties geven; ze hebben het rijk alleen daarbinnen, ze kunnen te groot worden en soms krijgt die ene pup de weeën niet op gang. Dat gebeurde bij Bliss helaas ook; na dagenlang wat rommelen, de bekende dip in de temperatuur en hele lage progesteron van Bliss gebeurde er helemaal niets. Controle wees uit dat de pup er klaar voor was en niet langer moest blijven zitten omdat dat risico’s geeft op overlijden. En dus werd het een keizersnede voor Bliss.

Na overleg werd besloten dat het weekend er niet overheen kon gaan en dat het pupje zou worden gehaald. Je bent dan blij dat de dierenarts doorpakt en deze knoop doorhakt op basis van medische noodzaak. Maar ik had me de afgelopen week goed ingelezen over singletons en keizersneden en zag ook in de facebookgroep “moederloze pups en puploze moeders” regelmatig situaties voorbij komen waarin moeder of pup(s) tijdens de keizersnede overleden. Daar word je niet zo vrolijk van. Als je dan je teefje inlevert voor zo’n ingreep dan gaat een enge gedachte door je heen: ga ik jou nog wel terugzien…. wat heb ik je ongevraagd aangedaan? Dan zijn er gelukkig wat beschermengelen die je kunt aanroepen voor steun en een goede uitkomst ;>).

Vervolgens ga je “gezellig” koffie drinken en tosti eten op een terras in de buurt van de kliniek en mag je na een uur weer terug komen…. We kregen al snel te horen dat het goed ging met moeder en pup, een flink teefje van 400 gram, dat meteen heel levenslustig uit de vliezen kwam. Net toen de assistente een filmpje van het pupje wilde laten zien, werd het naar ons toe gebracht.

We konden onze ogen niet geloven, beeldschoon vinden we haar. We zijn zo blij dat Bliss een dochter heeft, omdat we uit het nest een teefje hoopten te kunnen houden. Nu valt er niets te kiezen, maar dat maakt ook wel dat we een rustige nesttijd tegemoet gaan, zonder keuzestress.

Het kostte even tijd om Bliss te overtuigen van haar moederrol. Als we met Joy in de buurt kwamen dan koos ze het hazepad als door een bij gestoken. Dat gebeurt vaker na een keizersnede. Gelukkig hebben we gisteravond nog veel goede raad gekregen van fokkers met dezelfde ervaring en binnen een dag was de acceptatie er volledig.

Bliss en Joy hebben wel last van een indringer…. betovergrootmoeder Hinde wil er zóóo graag bij. Die lag zelfs al in de werpkist toen Bliss het ding geen blik waardig keurde.

Maar roedelleider of niet, dat doen we dus niet, Bliss moet rustig haar moederrol kunnen invullen. Ook Hazel en Tobie zijn reuze nieuwsgierig naar hun nieuwe roedelgenoot.

Hinde vindt het achterachterkleinkind in ieder geval een mooi verjaardagscadeau. Zij en haar nestgenoten vieren op 4 september hun 14e verjaardag.

Wie had dat gedacht, toen zij acht jaar geleden onder een auto raakte en haar rug toen brak en daar na een operatie redelijk goed van herstelde. Iedere dag ben ik nog dankbaar dat ik deze bijzondere doorzetter aan mijn zijde heb. Ze is sterk in zoveel opzichten en zo’n fijne roedelleider, die heel kalm leidt zonder ooit een lip op te hoeven trekken…. Moge haar sterke genen ook in deze generatie doorkomen!

Onze Tobie, geadopteerde onder de zelfgefokte roedelleden, is ondertussen 15 jaar oud.

Tobie kreeg in de afgelopen twee maanden al twee keer een tia; dan valt hij om, loopt in rondjes en lijkt een dag of twee blind te zijn. Maar hij krabbelt steeds weer op, dit lieve ventje waar we veel van zijn gaan houden. Hopelijk mag hij nog een tijdje blijven.

Een heerlijke momentopname van mijn moeder van 92 en Bliss. “Ik kan hier ook niets aan doen” lijkt haar gezicht te zeggen. Maar wij weten wel beter, mam ;>). Haar korte termijngeheugen is vertrokken, maar genieten met en van de honden lukt haar nog altijd.

De komende weken staat natuurlijk kleine Joy hier in de hoofdrol… wordt vervolgd. Voor wie het leuk vindt om haar voorouders te bekijken, dit is haar stamboomkaart in de Whippet Breed Archives. Als je naar beneden scrollt dan zie je alle voorouders in de stamboom, met naam, foto etc.

https://whippet.breedarchive.com/animal/view/salty-sands-for-aprilles-joy-699bcf28-a026-4162-83ac-7d57c92f3398