Een hele lange blog met veel foto’s, van vijf weken in vogelvlucht. De afgelopen maand is voorbij gevlogen en onze eenling pup Joy van het F-nest ontwikkelde zich met rasse schreden. Begin oktober nog een afhankelijk pupje dat gezellig naar de camera wuift; nu begin november een levendige tante die alles verkent en de volwassen honden naar haar poot probeert te zetten, wat gelukkig niet altijd lukt.

Oktober heeft nog wat mooie dagen gegeven, dus in de vijfde week kon Joy het terras en de tuin leren kennen.

Aanvankelijk nog heel terughoudend onder moeders rokken…

Gaandeweg wat meer op eigen benen staan…

Ze was in no time zindelijk, we begonnen haar met vier weken op de bak te zetten en met vijf weken was het muntje helemaal gevallen.

Ze kijkt je vaak aan om te peilen wat je wilt, dus dat levert mooie fotomomenten op.

Genoeg kauwmaterialen aanbieden, dan blijven je handen heel ;>)

Als het op spelen aan komt is er heel veel speelgoed waar Joy mee kan spelen, maar natuurlijk is haar moeder ook vaak de klos. Soms speelt Bliss vol overgave mee, soms met frisse tegenzin.

Wat zal ik deze keer eens kiezen…

Via het opstapje voor Hinde lukte het al snel om op de bank te komen. Die was weken lang haar favoriete plek om te slapen.

Socialisatie met een oudere, keurig volgens het programma :>). Mijn moeder geniet zo van deze pup, het is alleen verdrietig dat zij het direct weer vergeten is. Iedere week ziet zij Joy voor het eerst.

Nienke paste op donderdagmiddag en vrijdag op. Iedere week weer inspringen op een pup die een week ontwikkeling achter de rug heeft, toch steeds weer even inzoomen op de nieuwe situatie! Als er wat eten in moet dan gebeurt dat onder massale belangstelling.

Daarna helpt Joy graag even met de afwas.

Het bed lonkte ook behoorlijk en kwam binnen bereik toen de pootjes iets langer werden en mede dankzij de caves aan weerzijden, op stretchers.

En op een dag ontdek je opeens dat je een dubbelgangster hebt….

Zes weken op deze foto….

Als op een gegeven moment de tuin helemaal is ontdekt….

Dan lokt de buitenwereld en breekt het moment aan om te oefenen aan een riempje. Van de halsband maakte ze helemaal niets vanaf de eerste keer, maar het riempje… dat beperkt en dat zint deze verwende eenling totaal niet.

Joy draait graag de rollen om…. Het is grappig om te zien, wanneer de halsbanden en riemen tevoorschijn komen gaat ze helemaal uit haar dak, zo verheugt ze zich op wat komen gaat.

De eerste wandelingen waren voor Joy vooral observaties vanuit de draagzak.

Van Marianne kreeg ze haar mooie paarse bandje, en een bijpassend paars jasje. Daar is ze inmiddels alweer ingegroeid maar op deze foto droeg ze nog het piepkleine fleece jasje dat we nog hadden van de eerdere generaties.

Ruim zeven weken oud; voor het eerst op Salty Sands. Hazel is altijd heel erg streng tegen Joy, maar nu ziet Joy haar kans schoon om mee te helpen met Hazel’s favoriete hobby: graven.

Een stoer Sandje.

De volgende dag een lange rit naar het Ronostrand in Groningen, waar Joy’s vader Yuko deelnam aan de coursingwedstrijd.

Marc probeerde Joy mooi op de foto te zetten maar het viel nog niet mee ;>)

Halfzus Poppy van Tinne en Marc wilde maar wat graag met haar stoeien;

Toch weer een heel avontuur, zo ver van huis.

Een rustig momentje op de bank….

Betekent een rustig momentje voor moeder Bliss…

En weer door….. even de tuin in je huis halen.

Alles wil ze proeven, maar als ze het zelf komt pakken steek ik er een stokje voor. Ze leert snel en weet nu dat als er iets voor de honden is, dan kom ik het wel brengen. Stukje roomboter, stukje ei, stukje kaas, stukje fruit, stukje groente. Alles wordt kort gekeurd en dan verorberd.

Acht weken oud op deze foto, ze eet gewoon haar verse vlees en ook haar brokjes maar nog wordt er met veel gesmak gedronken bij Bliss. Zij is een enorm toegewijde moeder dat zij dit nog steeds toestaat, want die tandjes zijn vlijmscherp. Ik zag bij Puppy Culture dat eenlingen vaak een “helikopter” moeder hebben en dat klopt bij ons ook wel. Bliss is heel beschermend.

Hier wordt een net uien van de markt omzichtig benaderd….

Inslijmen bij oude Tobie; die gromt maar Joy weet feilloos dat dat loos alarm is. Bij Hazel haalt ze dat niet in haar hoofd.

Het lukt haar altijd weer…. bij Tobie.

En natuurlijk ook bij betovergrootmoeder Hinde, wiens oogappeltje ze vanaf de geboorte was.

Bowie de Bolognezer pup van een oud collega op bezoek. Bowie is vijf maanden oud maar weegt twee kilo minder dan Joy.

Bowie en Joy zijn heel verschillend maar kampen met hetzelfde probleem: alleen maar “oudjes” om mee te spelen….

Het was een keurige voorzichtige kennismaking, gevolgd door wat vrolijke rondjes door de tuin. Wordt vervolgd wat ons allemaal betreft.

Puppyles is ook al begonnen, toen Joy 7,5 week oud was. Privéles bij mijn vriendin Daniëlle, waarbij Joy ook even kennis heeft gemaakt met een van de katten. Heel gek idee om zo vroeg te beginnen met alles, want normaal gesproken wacht je als fokker tot het nest is uitgevlogen en dan pas ga je met je eigen pup van alles ondernemen. Bij Joy is dat veel eerder begonnen omdat zij geen nestgenoten heeft. Ze draaide daarom al vroeg in alle vrijheid mee in de huiskamer en kwam eerder dan gebruikelijk ook buitenshuis.

Moeder en dochter, ze zijn heel veel samen bezig, maar gezellig samen slapen doen ze tot nu toe niet; dat doet Joy het liefst alleen of bij de oudjes.

Bijna negen weken oud. Er zit ondertussen een heel karaktertje in en een mooi maar eigengereid koppie op. We zijn heel benieuwd hoe Joy zich gaat invoegen in de dynamiek van de roedel, als ze een grotere pup wordt. Wordt vervolgd!

Joy is vandaag 30 dagen oud en er komt bij haar steeds meer leven in de brouwerij. Qua ontwikkeling is er van alles gaande. Sommige dingen lijken langzamer te gaan dan we gewend zijn met de andere nesten, en opeens maakt ze dan weer een inhaalslag waar ze ons mee verbaast. Het avontuur van het leven ziet er nu eenmaal iets anders uit zonder nestgenoten om het samen mee te doen….

Ze weegt nu 2.420 gram en geeft zich minder gemakkelijk over aan de weegmomenten. Gelukkig heb ik een heel geduldige broer ;>).

Er kwam weer een aanwinst bij in de speelgoedverzameling; na het nijlpaard van Evelien kwam er ook nog een walrus bij van Annemarie. Heel passend bij dit dikkerdje in haar te ruime jas ;>). Maar ondertussen is er op eet- en drinkniveau wel het een en ander veranderd.

Bliss kreeg vorige week last van rode borsten met harde schijven erin, en Joy was op een dag niet aangekomen maar afgevallen. Die kleine had in haar eentje vijf tepels in gebruik, de boel ging wat stagneren daarbinnen wegens geringe afname door maar één pup. Dan smaakt de melk vies, we zagen Joy steeds wel wat proberen maar het ook snel weer opgeven. Met massages, kwarkpakkingen (daarom likt Bliss eraan op deze foto, zalige biologische volle kwark) en melk afkolven slonk alles weer.

In de groeitabel is die gebeurtenis goed te zien: een dip, na het fixen weer herstel en daarna groei maar wel veel langzamer dan voorheen. Dat heeft te maken met het feit dat Joy echt toe is aan vast voedsel bij de moedermelk. Ik had bij Puppy Culture al gezien, dat eenlingen niet zo gemakkelijk over zijn te zetten op vast voedsel. Het komt gewoon door gebrek aan concurrentie van nestgenoten; ik zie ook dat Bliss niet veel ongemak laat zien wanneer Joy drinkt, terwijl Joy al een scherp gebitje heeft. Bij de andere nesten zagen we de moeders duidelijk meer afzien en het ook wat mijden als er door gulzige, met scherpe naaldjes gevulde monden werd gedronken op deze leeftijd van vier weken. Joy drinkt heel rustig in haar eentje en veroorzaakt daardoor misschien minder ongemak. Daardoor krijgt ze ook meer binnen en is er minder vaste voeding nodig.

Ze peuzelt aan alles wat we aanbieden, zodra ze wakker is en heeft gespeeld. Het begon met een paar balletjes rauw gemalen biefstuk en wat pap van puppymelk met Olvarit rijstvlokken. Daarna kwam er puppy rauwvoer van Darf uit de diepvries, puppybrokjes, gebakken ei, blikvoer. Ze valt er niet als een wilde op aan maar heeft wel interesse en probeert alles uit. Bliss is dan wel haar concurrente, want die probeert gewoon al dat lekkers van haar kind te stelen.

Joy heeft interesse voor alles wat haar moeder doet en eet. Ze groeit ook nog steeds, dus echt geen reden tot zorgen ook al is het minder snel dan eerst. Misschien maar goed ook, anders eindigen we met een greyhoundpup ;>)

De werpkist ligt vol met speelgoed, waar Joy zich goed mee vermaakt. Wij doen af en toe ons best om dat speelgoed een beetje tot leven te brengen door ermee terug te stoeien.

Er wordt heel woest gegromd en geschud; de death roll van een krokodil is er soms niets bij ;>). Sowieso is Joy een heel vocaal hondje, ze piept, blaft en gromt veel als ze met van alles bezig is.

Steeds vaker is Bliss de klos; Joy bijt haar in haar oren, neus en poten, om het spel aan te gaan…. maar daar geeft Bliss nog geen gehoor aan; ze ondergaat het allemaal geduldig en wendt hoogstens haar hoofd af als het te heftig wordt. Op deze leeftijd biedt de moederhond alleen nog maar veiligheid, dus terug bijten zou geen optie zijn. Wanneer wij met Joy spelen, dan beantwoorden we – net als nestgenoten zouden doen – haar bijten in onze handen heel af en toe met zelf piepen en even knijpen in haar velletje, tot zij ook een piep geeft. Dat is bedoeld om haar toch een beetje een bijtrem te leren. De volwassen honden zijn die geluiden niet van ons gewend en kijken ons dan aan alsof we niet goed zijn geworden ;>)

Het zal waarschijnlijk niet zo lang meer duren voordat Bliss begint met opvoeden en ook moederlijk spelen met haar dochter.

De puppy ren is inmiddels vergroot naar 2,5 x 2,5 meter, en de klep van de werpkist is omlaag gegaan. Hij diende eerst vooral als buffer tussen Bliss en Joy en de rest van de roedel.

Nienke probeert Joy hier over te halen om af te dalen naar haar nieuwe domein en inmiddels is dat gesneden koek voor haar. In het begin liep ze nog wat onwennig piepend in de puppy ren rond, maar ook die verkent ze nu wat meer zelfverzekerd.

De klep komt uit in de bak met houten kattenbakkorrels, en Joy is begonnen met afdalen als ze wakker wordt, en doet inmiddels meestal haar behoefte buiten de werpkist, in deze bak, of (helaas) op haar snuffelkleed.

In de ren ligt ook een cavebed, waar Bliss graag in slaapt. Soms komt Joy erbij, maar vaak blijft zij alleen in de werpkist om te slapen. Bliss laat haar nu steeds vaker een tijdje alleen, sowieso als we gaan wandelen, maar ook ’s nachts en overdag komt ze weer bij mij en de roedel liggen. Zodra iemand de ren in stapt, mens of hond, dan is ze er als de kippen bij, ze wil precies volgen wat er met Joy wordt gedaan.

Joy raakt er steeds meer aan gewend dat ze wordt opgepakt, rond gedragen en geknuffeld. De persoonlijke hygiëne is in de afgelopen twee weken uitgebreid, met ontworming en wekelijks nagels knippen. De komende week staan er korte autoritjes op het programma, want als Joy eenmaal vijf, zes weken oud is zullen we wat langere ritten gaan maken; naar de holistisch dierenarts om te worden getiterd en gevaccineerd en naar speeldates met pups van ongeveer dezelfde leeftijd. Ook staan er wat kinderen te popelen om met haar te kunnen spelen, maar daarmee wachten we nog een paar weken, dan is het leuker voor haar en voor hen.

We willen Joy binnenkort, omdat ze nu eenmaal een eenling is, bij mooi weer mee gaan pakken op onze wandelingen, zodat ze veilig en warm opgeborgen de roedel bezig kan zien in de natuur en alle geurtjes meekrijgt die een natuurgebied in de aanbieding heeft. De nieuwe draagtas is al getest en hangt klaar, met – niet onbelangrijk – een speciale pocket voor je telefoon ;>)).

Er staat heel veel op het socialisatieprogramma voor de komende weken. Binnenkort weer meer, over the one and only Joy.

Nienke komt op donderdagmiddag en vrijdag altijd oppassen zodat ik naar kantoor kan; zij schoot dit lieve filmpje van Joy en moeder Bliss.

Jaaaa, de oogjes van Joy zijn op dag 14 open gegaan, en opeens heb je dan een mini hondje in de werpkist liggen. Dit is haar portretje met 16 dagen.

Naast heel veel drinken en slapen zijn er nu de momentjes van een beetje rondscharrelen, als je de kans krijgt.

Kom je net een beetje in de benen, wordt je weer omgekiept door je moeder voor – alweer – een uitgebreide wasbeurt.

Ik vond het wat overdreven gedrag van Bliss totdat….. ik van Sandra van hondenschool DogTalk (waar ik veel nuttige tips van krijg en waar Joy over een aantal weken in contact mag komen met hun nest pups) een link kreeg naar een fantastische website met allerlei video’s over het grootbrengen van een singleton (eenling).

Puppy Culture heet het en deze dame is een kundige fokker die regelmatig van alles goed en wetenschappelijk onderbouwd uitlegt over puppy’s fokken, grootbrengen, socialiseren, trainen etc., met speciale informatie hierover als het een nest met een singleton is. Een echte eye opener en ook wel bevestiging van van alles dat ik nu waarneem hier, als het aankomt op zo’n eenling groot brengen.

Zo is het risico op een dikzak als gevolg van “the good life” best groot bij een Singleton. En dat merken we ook, want Joy is veranderd in een walrusje. Zonder nestgenoten is er minder motivatie om te gaan bewegen. Dan moet je eigenlijk de inname van melk beperken, of de beweging vergroten. En dat laatste komt hopelijk op gang nu Joy sinds haar ogen open zijn wat spelgedrag laat zien.

Nog even terug komend op de was- en poetspartijen door Bliss, niet alleen de achterkant maar ook het mondje wordt helemaal schoongelikt. Nu blijkt het zo te zijn, dan eenlingen door het gebrek aan contact en beweging van nestgenoten in de eerste weken iets achter kunnen lopen in hun ontwikkeling, last kunnen krijgen van constipatie en bijvoorbeeld ook een slechtere ontwikkeling van cortisolreceptoren riskeren als je daar niet bewust iets mee doet. Goed ontwikkelde cortisolreceptoren in deze vroege fase zijn belangrijk om in het latere leven goed om te gaan met stressmomenten. Bij jonge ratten is wetenschappelijk aangetoond dat het likken door hun moeder ook deze functie heeft, maar dat bij gebrek aan nestcontact ook bijvoorbeeld dagelijks een aantal malen borstelen en betasten door de mens belangrijk zijn bij deze ontwikkeling. Dus eigenlijk is Bliss gewoon lekker bezig en wij helpen mee door Joy veel in de handen te nemen en bewust overal aan te raken, te aaien, een beetje druk aan te brengen met de handen om haar systeem een beetje “wakker” te maken. Vorige week was ze nog wel eens gespannen in de handen, maar nu voegt ze zich en geniet van het contact en de knuffels. Constipatie: verstopt is ze momenteel zeker niet, maar zij is tot nu toe wel de enige pup geweest die ik wat hoor kreunen en persen om haar drolletjes eruit te krijgen. Nu begrijp ik beter waarom dat is…

Een beetje door de werpkist klauteren is dus heel goed voor kleine dikke Joy.

Ze komt daarbij veel obstakels tegen en dat is ook de bedoeling. Het is een vorm van fysiotherapie die voor eenlingen belangrijk is.

Maar je ziet en hoort Bliss denken: wat doet al die rotzooi in mijn domein?

Maar ja, die kleine vindt het wel spannend om gekke dingen tegen te komen. Ze is begonnen met dingen in haar mond nemen en een beetje mee te stoeien, zo schattig om te zien.

Het schaapje van Tinne en Marc is momenteel favoriet. Als ze daarmee in de weer gaat, pak ik het beet en begin er een beetje mee terug te stoeien. Knorren en mopperen kan ze ook al een beetje. En vandaag had ze kennelijk een nachtmerrie want ze ging een beetje gillen in haar slaap, tot ik haar wakker maakte. Waar droomt zo’n kleine van, met nog maar 18 levensdagen op de teller, dat vraag je je toch af.

Betovergrootmoeder Hinde ligt heel vaak de wacht te houden in de ren naast de werpkist. Als ik erbij ben, mag ze over de rand kijken en van Bliss mag ze nu ook ruiken aan Joy en haar achterkant schoonmaken, terwijl ik haar op schoot houd vlak naast de werpkist. Hinde is dus dolgelukkig en dat is zo leuk om te zien.

Bliss neemt haar taken heel serieus en geniet van samen zijn met haar enige kind.

Sinds een week gaat ze bijna altijd mee met de wandelingen en mag ze weer met haar geliefde frisbee bezig zijn (mocht van mij niet meer na de zwangerschapsecho met vier weken). Wel is het zo, dat ze pas mee komt naar de voordeur, als de andere honden in de auto zitten; ze is waarschijnlijk bang dat iemand Joy inpikt als ze de deur uitstapt.

Als die kleine eenmaal tandjes heeft komende week, zal Bliss het gaan verduren. Het is in ieder geval heel leuk om die twee samen te zien, sowieso is het dik genieten van dit voor ons zo bijzondere hondje! Wordt vervolgd.