Jaaaa, de oogjes van Joy zijn op dag 14 open gegaan, en opeens heb je dan een mini hondje in de werpkist liggen. Dit is haar portretje met 16 dagen.

Naast heel veel drinken en slapen zijn er nu de momentjes van een beetje rondscharrelen, als je de kans krijgt.

Kom je net een beetje in de benen, wordt je weer omgekiept door je moeder voor – alweer – een uitgebreide wasbeurt.

Ik vond het wat overdreven gedrag van Bliss totdat….. ik van Sandra van hondenschool DogTalk (waar ik veel nuttige tips van krijg en waar Joy over een aantal weken in contact mag komen met hun nest pups) een link kreeg naar een fantastische website met allerlei video’s over het grootbrengen van een singleton (eenling).

Puppy Culture heet het en deze dame is een kundige fokker die regelmatig van alles goed en wetenschappelijk onderbouwd uitlegt over puppy’s fokken, grootbrengen, socialiseren, trainen etc., met speciale informatie hierover als het een nest met een singleton is. Een echte eye opener en ook wel bevestiging van van alles dat ik nu waarneem hier, als het aankomt op zo’n eenling groot brengen.

Zo is het risico op een dikzak als gevolg van “the good life” best groot bij een Singleton. En dat merken we ook, want Joy is veranderd in een walrusje. Zonder nestgenoten is er minder motivatie om te gaan bewegen. Dan moet je eigenlijk de inname van melk beperken, of de beweging vergroten. En dat laatste komt hopelijk op gang nu Joy sinds haar ogen open zijn wat spelgedrag laat zien.

Nog even terug komend op de was- en poetspartijen door Bliss, niet alleen de achterkant maar ook het mondje wordt helemaal schoongelikt. Nu blijkt het zo te zijn, dan eenlingen door het gebrek aan contact en beweging van nestgenoten in de eerste weken iets achter kunnen lopen in hun ontwikkeling, last kunnen krijgen van constipatie en bijvoorbeeld ook een slechtere ontwikkeling van cortisolreceptoren riskeren als je daar niet bewust iets mee doet. Goed ontwikkelde cortisolreceptoren in deze vroege fase zijn belangrijk om in het latere leven goed om te gaan met stressmomenten. Bij jonge ratten is wetenschappelijk aangetoond dat het likken door hun moeder ook deze functie heeft, maar dat bij gebrek aan nestcontact ook bijvoorbeeld dagelijks een aantal malen borstelen en betasten door de mens belangrijk zijn bij deze ontwikkeling. Dus eigenlijk is Bliss gewoon lekker bezig en wij helpen mee door Joy veel in de handen te nemen en bewust overal aan te raken, te aaien, een beetje druk aan te brengen met de handen om haar systeem een beetje “wakker” te maken. Vorige week was ze nog wel eens gespannen in de handen, maar nu voegt ze zich en geniet van het contact en de knuffels. Constipatie: verstopt is ze momenteel zeker niet, maar zij is tot nu toe wel de enige pup geweest die ik wat hoor kreunen en persen om haar drolletjes eruit te krijgen. Nu begrijp ik beter waarom dat is…

Een beetje door de werpkist klauteren is dus heel goed voor kleine dikke Joy.

Ze komt daarbij veel obstakels tegen en dat is ook de bedoeling. Het is een vorm van fysiotherapie die voor eenlingen belangrijk is.

Maar je ziet en hoort Bliss denken: wat doet al die rotzooi in mijn domein?

Maar ja, die kleine vindt het wel spannend om gekke dingen tegen te komen. Ze is begonnen met dingen in haar mond nemen en een beetje mee te stoeien, zo schattig om te zien.

Het schaapje van Tinne en Marc is momenteel favoriet. Als ze daarmee in de weer gaat, pak ik het beet en begin er een beetje mee terug te stoeien. Knorren en mopperen kan ze ook al een beetje. En vandaag had ze kennelijk een nachtmerrie want ze ging een beetje gillen in haar slaap, tot ik haar wakker maakte. Waar droomt zo’n kleine van, met nog maar 18 levensdagen op de teller, dat vraag je je toch af.

Betovergrootmoeder Hinde ligt heel vaak de wacht te houden in de ren naast de werpkist. Als ik erbij ben, mag ze over de rand kijken en van Bliss mag ze nu ook ruiken aan Joy en haar achterkant schoonmaken, terwijl ik haar op schoot houd vlak naast de werpkist. Hinde is dus dolgelukkig en dat is zo leuk om te zien.

Bliss neemt haar taken heel serieus en geniet van samen zijn met haar enige kind.

Sinds een week gaat ze bijna altijd mee met de wandelingen en mag ze weer met haar geliefde frisbee bezig zijn (mocht van mij niet meer na de zwangerschapsecho met vier weken). Wel is het zo, dat ze pas mee komt naar de voordeur, als de andere honden in de auto zitten; ze is waarschijnlijk bang dat iemand Joy inpikt als ze de deur uitstapt.

Als die kleine eenmaal tandjes heeft komende week, zal Bliss het gaan verduren. Het is in ieder geval heel leuk om die twee samen te zien, sowieso is het dik genieten van dit voor ons zo bijzondere hondje! Wordt vervolgd.