Hinde gaat met sprongen vooruit, en omdat ik af en toe de vraag krijg hoe het nu gaat, even een korte update. Vandaag is het precies 4 weken geleden dat zij werd geopereerd aan haar dwarslaesie.

Ik ga er nog steeds ’s nachts uit om haar te laten plassen. Ik heb de babyfoon aan staan en zodra ik haar hoor piepen, ga ik naar haar toe. Ze is in plasstaking gegaan, voor wat betreft de tuin. Ze vindt het stinken na vier weken intensief gebruik, en laat er dus bijna niets meer lopen als we haar helpen; ze wil de straat op, of liever nog de natuur in! En dat doen we dus een keer of 4 per dag. Wakkere buren kunnen mij dus in een driekwart pyama broek, met Crocs eronder en een dikke jas erboven rond vier uur ’s morgens over straat zien scharrelen met haar ;>)))

Hinde kuiert tegenwoordig rond in de woonkamer en keuken, en haar voetjes staan nu bijna altijd in de juiste stand. Alleen als ze bijvoorbeeld in haar cave bed kruipt slepen ze er omgeklapt achteraan. Als ze ook maar het idee heeft dat er in de keuken iets met honden- of mensenvoer gebeurt, staat ze plotseling achter je. Haar houding is nog niet de oude, en haar poten staan ook wel eens gekruist, maar als ze loopt zet ze haar voeten behoorlijk netjes neer.

Zondagmorgen werd ik begroet met gekwispel, dat was weer voor het eerst sinds de aanrijding, zo leuk! Vanochtend probeerde zij haar oor staande te krabben met een achterpoot en dat ging nog goed ook. Toen ik Hinde en Hazel klaar maakte om met de auto naar wat groen te rijden begon Hinde met Hazel mee te stoeien op de cave.

Als we nu buiten lopen laat ik haar eerst een meter of 50 zelf lopen. Met de riem om, want ze wil veel te snel, om Hazel bij te houden. Daarna gaan haar achterpoten in de Walkabout. Ik draag haar weliswaar, maar ze brengt nu steeds meer gewicht op haar achterpoten en trekken dat ze doet aan de riem! In de harde wind draaide Hazel wilde grote ronden in haar eentje en Hinde had maar wat zin om mee te doen.

Vandaag ga ik op zoek naar wat vloerbedekking of een loper, zodat ze wat gemakkelijker kan lopen in de woonkamer.

Wat ze nog niet zelf kan beheersen, is haar ontlasting. Dat stimuleer ik buiten, maar soms rolt er spontaan een keutel in een cave. Hinde zoekt dan de andere cave op, en ik maar niet begrijpen waarom Hazel plotseling helemaal geen zin meer heeft om in een cave te liggen ;>)).

Ik geef Hinde nog steeds rimadyl, want ze voelt aan het einde van de dag wel eens wat ongemak heb ik de indruk. Verder krijgt ze vitamine C, vitamine B12, omega 3-6 capsules, Cellsan tabletten en homeopathische druppels hypericum en plumbum. Dit alles om haar zenuwstelsel te ondersteunen. Met dank aan Marianne Danhieux en Florinda Domburg voor hun expertise en het meedenken hierin!

Zondagavond is Elly weer gekomen om maandag op Hinde te passen. En vanavond is ze er opnieuw, echt heerlijk dat Elly week in week uit komt helpen. Annemarie kwam maandagavond aan om een dagje op te passen. En ze bracht de heerlijke viscurry van de hand van Mart mee, waar we gisteravond van hebben gesmuld voor Annemarie instapte om de storm te trotseren richting Brabant. Natuurlijk was mijn broer Ronald weer op het juiste moment op de juiste plaats ;>))

Er zijn meer lieve mensen die aanbieden om te komen oppassen. Echt geweldig vind ik dat. Maar stiekem denk ik dat we richting een situatie gaan, waarin ik Hinde en Hazel ’s morgens weer bij mijn moeder kan gaan brengen. En dat zou weer een grote mijlpaal zijn. Zo ver is het nog niet, maar eerlijk gezegd denk ik dat het niet zo lang meer gaat duren!

Vrijdag krijgt Hinde weer osteopathie en acupunctuur, zaterdag fysiotherapie en hydrotherapie. Ik denk dat Anneke en Margriet verrast zullen zijn over hoe enorm ze vooruit is gegaan!