Hinde heeft veel rust nodig; ze ligt dan weer op het grote luchtbed – samen met Chloe en Dune, soms ook Hazel – dan weer in haar cavebed, vaak ook op de bank. Allemaal ondergronden met verschillende hardheid, goed voor de afwisseling. Iedere 3 tot 4 uur laten wij haar in de tuin plassen en terwijl wij haar achterpoten van de grond houden rent zij naar binnen en kiest zelf waar ze wil liggen, en op welke kant zij wil liggen. En dat wisselt zij verrassend knap af.

Af en toe gingen we de afgelopen dagen met Hinde en Hazel de straat in; even een klein stukje de voorpoten strekken.

Ze kan zelf op haar achterpoten staan, mits wij haar een beetje in evenwicht houden en haar voetjes goed klappen. Zo lopen we dan een meter of 50, en ze houdt zelf een flink hoog tempo aan, omdat ze op zoek is naar katten ;>)

Hinde eet sinds een paar dagen staande, we hebben daar na het maken van deze foto een stroeve mat voor gemaakt. Je ziet op deze foto een flinke bult op haar rug; er zat nog veel vocht en afvalstoffen in het operatiegebied. Woensdag schreef ik mijn laatste blog; die nacht en de volgende twee dagen ging het opeens minder goed; die bult verscheen, en ze begon haar plas te laten lopen waar ze lag. Het enige voordeel ervan was dat ze niet meer lag te hijgen door een volle blaas, maar het was ook een zorgelijke ontwikkeling.

Er zijn een paar mensen die Hinde op afstand energiebehandelingen geven. Die zijn er enerzijds op gericht om het emotionele trauma te verwerken, anderzijds om het lichaam te helen – en dat betekent letterlijk ervoor zorgen dat de voor- en achterhand weer als een geheel voelen. Geloof erin of niet, maar wij merken aan Hinde behoorlijke veranderingen als zij “onder handen” is genomen. Zo kreeg zij vrijdagavond ook zo’n behandeling. Zij is sindsdien droog gebleven en wij sliepen het grootste deel van die nacht allebei als een roos. De bult op haar rug begon te slinken. Bovendien gaat het plassen veel beter. Ik sta neutraal in dit onderwerp en ben gewoon blij met alle hulp die van alle kanten wordt geboden. Baat het niet dan schaadt het niet, maar ik heb de indruk dat er echt iets gebeurt tijdens zo’n behandeling.

Maar goed, er moet nog heel veel gebeuren, en Hinde heeft onze hulp nog heel hard nodig. Bijgaand foto’s van het plasgebeuren. Dat gebeurt op een beetje duinzand (door mijn moeder aangeleverd, voor een extra vertrouwd gevoel ;>). Op de foto legt Virginie Hinde’s buik op het niveau van de blaas over haar bovenbeen. Hinde doet dan een paar keer zelf haar pootjes wijd naar buiten en ontspant haar blaas, zodat die zich steeds een beetje verder leegt.

Alleen is overeind komen ook weer een vak apart. We voelen ons allebei een beetje geradbraakt van het dragen van Hinde’s achterhand, en Hinde wil steeds meer actief zijn en meedoen met de andere honden. Gelukkig was daar de helpende hand van Arend toen ik deze foto’s maakte ;>))

We waren de afgelopen dagen aan het googlen op zoek naar een hondenrolstoel voor Hinde, zodat ze af en toe mee naar buiten zou kunnen – ze breekt namelijk de tent af om met de rest mee te mogen….. Arend en Marianne kwamen gisteren Megan en Aprille weer bij ons ophalen en probeerden een beetje mee te denken. “We zouden zelf misschien iets kunnen maken, als we losse onderdelen kopen. Maar het is vier uur, en de winkels gaan zo al dicht. En het mag niet te duur worden, voor een hopelijk tijdelijke oplossing.”

Ons oog viel op mijn boodschappentrolley, die had EUR 7,50 gekost bij het Kruidvat……

Kijken of er een combi kan worden gemaakt met de Walkabout, met Hazel als stand in voor Hinde.

En als we nu zo en zo doen…… met Dune en haar tuigje.

Dat handvat kan er wel af!

Begint er een beetje op te lijken, maar de buik en rug worden zo niet ondersteund.

Veel belangstelling van de roedel, voor ons spontane zaterdagmiddagproject. Gelukkig heb ik veel gereedschap en kistjes vol met schroeven, klemmen etc. in huis, want de winkels waren dicht! In totaal heeft de Hindmobiel EUR 10,00 aan onderdelen gekost.

Het kost wat uurtjes werk, maar dan heb je ook wat. Bedankt, Arend, Virginie en Marianne! Vanochtend hebben we een pilot run gedaan…….

Zo zag het eruit. Hinde was opgetogen om een klein stukje te lopen op een vertrouwde plek.

Ze stond ook heel ontspannen te ruiken in het gras. Virginie heeft de treeplank van de Hindmobiel zojuist een beetje aangepast, zodat Hinde’s benen een iets natuurlijker stand kunnen aannemen, meer onder haar lichaam. En dat is hard nodig, omdat zij tijdens het ritje haar benen probeerde mee te bewegen, waardoor ze van haar treeplankje af raakten. Dat van die bewegende benen voelen wij ook wanneer wij ze van de grond houden terwijl zij door het huis heen crosst.

We hebben het bewijs van boven gefilmd, kijk goed:

En met dat goede nieuws sluit ik mijn blogje af. De nachten zijn nog altijd gebroken, maar met minder zorgen, meer relaxed, en iedere nacht brengt weer een belofte voor de volgende dag!