Kerst en oud en nieuw staan voor de deur. Dit jaar staat op de achterkant van mijn kerstkaart een gedeelte uit een gedicht van wijlen Toon Hermans.
Als de liefde niet bestond
Zullen ze stilstaan, de rivieren
En de vogels en de dieren
Als de liefde niet bestond
Als de liefde niet bestond
Zou het strand de zee verlaten
Ze hebben niets meer te bepraten
Als de liefde niet bestond
Na een drukke werkweek in Amsterdam, die zondag begon en pas zaterdagavond eindigde, kijk ik uit naar een paar dagen thuis keutelen, samen met de dames.
De dames hebben bij mijn moeder gelogeerd en hebben het daar altijd prima naar hun zin. Maar ze vinden het ook wel weer fijn om bij mij thuis hun slaapzakjes in te duiken, en samen heel lang uit te slapen.
Vanavond was er ook eindelijk tijd om te face-timen met Virginie, die mij hernieuwd aan de enorm gegroeide Dust ’n Dunes pupjes voorstelde. Ze zijn nu 17 dagen oud en hebben hun oogjes open gedaan. Volgend weekend ga ik ze weer bezoeken en ik heb nu al weer zin in de gezelligheid in huize Busschaert. Ook Tinne en Marc ga ik deze keer bezoeken, dus het wordt een kleine Belgische toernee.
Maar eerst moet ik nog verslag doen van onze jaarlijkse boerenkoolwandeling met Wim en Jos, Marc en Annalies en Elly en Hans.
De datum bleek weer ideaal gekozen….. vlak voor de dag ging er nog wat vorst over de kool die mijn moeder op het oog had. Boerenkool zet dan een deel van het zetmeel in de bladeren om naar suikers, wat de smaak ten goede komt. Alle koolsoorten, en ook andere groenten, en aardappelen, doen dat ook. Niet speciaal voor onze smaak natuurlijk, maar om zich beter te beschermen tegen bevriezing ;>).
Terwijl mijn moeder in de keuken stond, maakten wij onze wandeling, door Mariëndal, over het strand, en door de duinen en het bos weer terug.
Maestro en Hazel lieten zich graag achtervolgen door een gigantisch zwart monster.
Het was Nieke, een bouvierdame, één van de twee honden van Ronald’s vriendin Els…… het ging prima samen met de elf whippets, Nieke en Mighty zijn alweer een tijdje gewend aan onze whippets, vandaar.
Het was vorig weekend droog maar wel een beetje mistroostig weer, en eigenlijk paste dat wel bij de maaltijd die zou volgen.
Groepsfotootje ;>)
En dan weer de paden op en de lanen in!
En het strand op. Het was heiig weer en dus was de Razende Bol, met daarop de arme bultrug Johanna, die tijdens deze wandeling haar laatste adem zou uitblazen niet te zien.
Els en Ronald;
Het zwarte hondje linksvoor is Mighty, het andere hondje van Els. Mighty heeft suikerziekte en is er stekeblind door geworden. Maar ze redt zich prima in de natuur, net als onze zo goed als blinde Isis. Die twee lopen wel eens per ongeluk tegen elkaar op, maar daar maken ze geen van beiden een punt van.
Marc, met Leilah in zijn kielzog. Voor het eerst zonder Jade het Helderse strand op, want ze is er sinds een week niet meer bij. Voor Marc en Annalies, en ook voor ons was dit wel een emotioneel onderdeel van onze wandeling.
Daar ging iedereen op zijn eigen manier mee om, in alle stilte. Wanneer ik bijvoorbeeld luchten als deze zie, denk ik altijd aan diegenen – mens en dier – die over de regenboogbrug zijn gegaan.
Na de wandeling werd het een drukke boel in mijn woonkamer; met negen mensen en elf whippets.
Nou ja…. tien whippets. Want Hazel, nummer elf, zat alles hoog en droog te bekijken bovenaan de trap.
De antieke aardewerken Chinese krukken die ik afgelopen augustus in Frankrijk had gescoord, kwamen mooi van pas tijdens de maaltijd.
Maestro had het nog altijd te pakken van zijn verloofde Jans. Hij zocht haar steeds op, en legde dan heel schattig een claimerig pootje op het hare.
Alle lof van de dag gaat natuurlijk weer naar mijn fantastische mam, die met veel liefde twee snelkookpannen vol boerenkool bereidde, worsten kookte, en de heerlijke jus trok van een paar lappen rundervlees. Daar heb ik een paar flessen Fleurie en Julienas bij gehaald, en als afsluiter was er een chipolatataart als dessert.
Volgend jaar doen we het hopelijk nog eens over, met hetzelfde clubje.
Fijne kerst allemaal, en een gezond, gelukkig en gezegend 2013!
SALTY SAND'S WHIPPETS 
Leuke foto’s! Zo te zien hebben jullie het heel gezellig gehad. Mooie tekst staat er op je kerstkaart hoor. En ook ik heb vanavond even met Virginie gefacetimed, heel leuk om de pupjes even te zien. 🙂
Ik weet het Nikki, ik zat in de sessie na de jouwe ;>)))
We hadden ook met zn drieën kunnen facetimen! 😉
Kan dat, dat wist ik niet? Wil ik wel eens uitproberen!
Gezelligheid tijdens de boerenkooltijd 🙂 Heel wat anders dan de maaltijd die we zaterdag met elkaar (en anderen) in Amsterdam hadden bij de Indonees. Maar beiden erg lekker. Wat een leuke foto van Hazel die het op haar manier uit de hoogte zit te bekijken.
Fijne feestdagen voor jou en je heerlijke familie.
Moeilijk om een passende reactie te geven op je blogje. Er komen zoveel dingen voorbij. De regenboogbrug..ik heb het deze, zeer intensieve laatste weken, erg moeilijk gehad met Harley. En Marc en Annalies, met het gemis van hun Jade..ik voel zo met ze mee. Maar dan ook weer de bewondering voor je moeder, die het nog steeds allemaal maar doet, de één-na- laatste generatie, op de trap, en de laatste generatie, die via facetime (eh..niet eerder van gehoord) bewonderd kan worden. het leven gaat door, met al zijn leuke en minder leuke aspecten. Laten we van elkaar genieten, en elkaar het allerbeste wensen, zeker voor 2013!
Zo is het Annemarie. Ik merkte gisteren wel Harley’s gemis er nog altijd heel erg is. Tijd heelt alle wonden, maar het gaat ook wel heel langzaam. En dan direct daarna onze hilariteit over Leo’s akkefietje met de lycheesap….. het gaat hand in hand, en dat is denk ik ook heel goed.
Tja, het beste vermaak is leedvermaak, maar ik had toch niet het hart om de foto (jawel, die heb ik ook nog gemaakt) van een stikkende Leo op het blog te plaatsen..).
Genieten van en met elkaar, dat spreekt zo duidelijk uit dit blog. Heerlijk. Ondanks de toch altijd verdrietige gebeurtenissen die natuurlijk op de achtergrond aanwezig zijn, maken jullie er toch steeds wat moois van! Respect!
En ik krijg meteen trek in boerenkool…. 🙂
Syl, datzelfde geldt toch echt ook voor jou; een positieve doorzetter, dan ben jjij helemaal. Succes met de boerenkool ;>))
Helemaal mee eens. Syl, je bent een kanjer.
Eerst en vooral een mooie kerstkaart. En ik voel me vereerd er 2 te mogen ontvangen 😉
Verder hebben wij het ook erg moeilijk momenteel met de regenboogbrug. Het gaat helemaal niet zo goed met Xian en de tijd komt erg dicht bij dat we hem zullen moeten laten inslapen. We leven dus erg mee met Marc en Annelies …
Die boerenkool komt jaarlijks terug blijkbaar. Je moet een keer een portie invriezen en meebrengen 🙂
Wat een naar nieuws Tinne, over Xian. Hij heeft ondertussen in redelijke gezondheid een mooie leeftijd bereikt, maar ik begrijp jullie verdriet, want wat gaan de oudjes toch diep in je hart zitten, met de jaren. Je leert elkaars gevoelens lezen met de ogen dicht, en ze vertrouwen er zo op dat wij voor hen zorgen. Ik wens jullie veel sterkte de komende tijd. Die boerenkool…. daar moeten we maar eens iets op proberen te verzinnen, inderdaad. Jullie kerstkaart viel ook zojuist op de deurmat; ik vind hem echt geweldig, zo creatief gemaakt ;>))
Oh jee, Xian. Het is alleen door de uitstekende zorgen van jullie, dat hij er nog is. En uiteraard zijn jullie de enigen, die kunnen doorvoelen wanneer de tijd voor het einde er is. Zoveel sterkte gewenst..maar weet dat hij het meest fantastische whippetleven leidt, dat mensen hem kunnen geven.
Elk jaar weer een heel gezellige dag met koffie een uitwaai-wandeling en een heerlijke boerenkool stamppot toe. En vooral het gezelschap van het “boerenkoolclubje’ wordt altijd erg gewaardeerd.
Nogmaals bedankt Monique.