“Jade” Of Summer’s Joy Miracle, 15 februari 2004 – 7 december 2012

Daar waar de regenboog de grond en hemel raakt,
Daar is geen verdriet, daar is geen pijn.
Speel met al je kracht en vergeet vooral niet
Daar een blije hond te zijn.      

Met veel verdriet bericht ik hier over het overlijden van Jade, de zonneschijn van mijn lieve vrienden Marc en Annalies.

Door een aandoening in het ruggemerg verloor zij in korte tijd de controle over haar achterpoten. Ze raakte de laatste maanden wat uit balans, zwalkte met haar achterhand en viel wel eens om op gladde vloeren. Sinds een paar weken geleden de diagnose is gesteld ging zij heel hard achteruit. Uiteindelijk zouden al haar functies uit gaan vallen. Annalies en Marc hebben haar de totale reddeloosheid willen besparen en hebben haar vandaag voor zich uit gestuurd over de regenboogbrug.

Jade’s stamboomnaam is Of Summer’s Joy Miracle, omdat zij maar 108 gram woog bij de geboorte (nog geen 40% van het normale geboortegewicht) en daarmee kansloos leek te zijn. Op deze foto ligt ze links boven, duidelijk kleiner en magerder dan haar nestgenoten. Ze is een dochter van onze Chloe, uit het nest dat door Wim en ons samen is gefokt, onder Wim’s kennelnaam. Ze kwam na haar grote dikke zus Melody en was het tweede pupje dat ooit bij ons ter wereld is gekomen.

Het zag er na de eerste nacht al somber voor haar uit, ze dronk wel wat maar kwam niets aan. Maar toen ik haar ’s morgens vroeg half uitgedroogd aan de dierenarts liet zien zei hij: “dat komt wel goed, het is een meid, en die vechten veel harder voor hun leven dan de jongens”. Ze kreeg extra vocht toegediend en ging gedijen heen. Ze was mijn moeder’s oogappeltje en had in het nest de bijnaam Sisi, naar Franciscus van Assisi, beschermheilige van de dieren. Een eigenwijs en soms drammerig meisje, met een guitige blik vol levenslust. Deze foto is gemaakt op de dag waarop Marc en Annalies haar in Den Helder kwamen ophalen.

Jade en Leilah…… Jade deelde haar leven met Leilah, een jongere halfzus van Chloe, en dus een tante van Jade.

Ze is eigenlijk nooit ziek geweest in haar bijna negen levensjaren en had energie voor 10. Altijd te porren voor actie, hier met Marc naast de step.

De eerste keer rechte baan whippet racen, samen met haar tante Julia, en een genietende Annalies op de achtergrond.

Zij haalde haar coursinglicentie en was bloedfanatiek voor en tijdens wedstrijden.

Jade onder rood;

Jade met de prijs die ze won op de chocoladecoursing. Zij had af en toe mooie resultaten en viel ook een keer in de prijzen voor de combinatie werk & schoonheid. Eigenlijk was zij het pupje dat het meest van allemaal op haar moeder Chloe leek.

Samen met haar moeder Chloe op de bank;

Als waker over haar toen nog kleine nichtje Hinde;

Altijd dat stralende snuitje….. maar een doerak was ze ook; buiten kon ze soms strontvervelend zijn, in huis was ze daarentegen een dotje.

Afgelopen augustus hebben we samen nog een heerlijke stranddag gehad in Den Helder; niets wees erop dat Jade een paar maanden later zo uit haar evenwicht zou raken.

Ze was een echte waterrat en genoot ook die dag volop van het Noordzeewater.

En rende om het hardst met Hazel en Marc.

Zocht tijdens het eten natuurlijk de beste plek om iets lekkers te bemachtigen: onder de eettafel.

En nu is zij er niet meer. Marc en Annalies zijn intens verdrietig, en wij zijn dat ook. Van de drie nesten die bij ons zijn geboren is dit het eerste pupje dat ons voorgoed heeft verlaten. Dat voelt echt afschuwelijk, het is nog veel te vroeg voor zo’n afscheid. We zijn als mensen helaas niet in staat om dagen toe te voegen aan het leven. Het enige wat we wel kunnen is leven toevoegen aan de dagen, en daarin zijn Marc en Annalies meer dan geslaagd. Maar wanneer je je als personeel van een whippet zo geeft dan schept dat ook een band, die het afscheid nog schrijnender maakt.

Als tranen een trap konden bouwen
en herinneringen een brug
dan klommen we hoog de hemel in
en brachten je mee terug
als sterren konden spreken
als sterren konden zien
zou je dan vanavond met je staart willen zwaaien
en twinkelen als een groet
zodat wij hier beneden weten
hoe het zonder jou verder moet

Lieve Marc en Annalies, ik weet dat jullie ontroostbaar zijn. Nooit meer je neus in Jade’s zachte vacht te kunnen drukken, nooit meer die ruitvormige pretoogjes om in te kijken. Tijd heelt alle wonden, maar aan die dooddoener hebben jullie vandaag nog helemaal niets. Bedankt dat jullie zo goed voor Jade hebben gezorgd en steeds het beste voor haar hebben gekozen. Beter heeft ze het niet kunnen hebben. Een dikke knuffel en alle kracht die nodig is gewenst vanuit Den Helder.