De pups zijn vorige week en deze week in showstand bekeken, dit hebben we samen gedaan met een vijftal collega fokkers – sommigen zijn langs gekomen, anderen keken mee op hun laptop via Teams.

Het is altijd interessant om samen te kijken naar wat de pups in huis hebben qua bouw, en te zien wat hun voorouders hebben meegegeven in de combinatie.

Maar ook heeft Marianne de karakters ondertussen goed in beeld, waardoor de puzzelstukjes op hun plek konden vallen. Twee van de reutjes gaan samen weg, en over die combinatie is heel goed nagedacht, omdat zij het ook als zij volwassen zijn nog steeds goed met elkaar moeten vinden, en dat is niet altijd evident met pups die precies even oud zijn. De andere twee reutjes gaan bij eigenaren wonen die al een hond hebben, en een van de twee zal mee gaan naar het werk en daar met allerlei mensen te maken krijgen. Allemaal factoren om rekening mee te houden bij het toewijzen van de pups.

Dan presenteren we nu:

SALTY SAND’S EVENING STAR – “JUTTER”

SALTY SAND’S EBB AND FLOW – “OIDA”

SALTY SAND’S ECHO OF STORM – “RIVER”

SALTY SAND’S ELEMENT OF APRILLE – “FLOYD”

Over een week is het zo ver; dan verhuizen de pups naar hun forever home. Tot die tijd gaan Marianne en Arend nog even dik van ze genieten.

Ondertussen wordt er nog druk geoefend met aan het riempje lopen…. En dinsdag komt de chipper van de Raad van Beheer om nestcontrole te doen en de vier mannen te voorzien van een chip, die gaat matchen met hun stamboomnaam.

Floyd en River gaan samen naar de eigenaren die Storm hebben gehad, de bonte zoon van Megan. Storm is helaas veel te vroeg gestorven op de leeftijd van 5 jaar. De stamboomnaam van River is daarom een ode aan Storm, zodat op symbolische manier het stokje wordt overgegeven van Storm naar River en Floyd. De stamboomnaam van Floyd refereert naar oma Aprille, nestzus van Storm.

Jutter en Oida komen dicht in de buurt te wonen allebei in Noord Holland Noord. Zo leuk dat de roepnaam van de een en de stamboomnaam van de ander qua thema heel goed aansluit bij de kennelnaam Salty Sand’s, die verwijst naar het strand.

Volgende week een laatste puppyblog, met verslag van hun achtste levensweek. Daarna…. is het weer over naar de orde van de dag, en komen onze volwassen honden weer wat meer in de schijnwerpers terug!

Zes weken zijn de vier E’tjes, en ze hebben volledig bezit genomen van hun ren, met het toilet, de speeltjes etc.

Er wordt prima gegeten van het vlees, de brokjes en de puppypap, en Lotta geeft ze nog af en toe zelf te drinken, maar geeft steeds vaker met wat gegrom aan dat het einde daarvan in zicht komt. Perfecte timing, dit is normaal wanneer pups zes weken oud zijn.

Voor Lotta komt daarmee het “normale” leven waarschijnlijk eerder in zicht dan voor ons, mensen.

Ze zijn heel goed zindelijk ondertussen, en Paars blinkt daar al een tijdje in uit ;>)

Soms is de bak met houten korrels meer een soort ballenbak…. en dan deelt het zo heerlijk uit….

Mag ik er al uit???

In naam van Oranje… eh Groen, doe open die poort!

Wat een zegen dat het afgelopen week een paar dagen lang mooi weer was; precies op tijd om de kleintjes kennis te laten maken met gras, insecten, de zon etc.

Verkennen van de puppytunnel;

Een heerlijke afwisseling met het binnenleven;

Wie staat daar aan de andere kant….

Oma Aprille!

Rennen naar de camera…

Sjorren aan een schaap….

De oudere generaties doen dit ook zo graag; het zit gewoon in de genen!

Het avontuurlijke Blauwtje…

De zachte Paarse;

Het gezellige Groentje;

De actieve Turquoise;

Nou ja…. na afloop van zo’n buitensessie is het wel gedaan met de energie ;>)

Deze week hebben de pups een voor een hun eerste autoritje gemaakt; de een draaide daar zijn poot niet voor om, de ander vond het een hele gebeurtenis. De komende tijd gaat het oefenen hiermee door, zodat ze hun reis met hun nieuwe eigenaren over twee weken zonder te veel stress zullen doorstaan.

Wim kwam om de pups in stand op tafel te keuren; Paars vond het wel spannend, in de handen van zo’n vreemde mijnheer, maar kreeg wat steun van moeder Lotta.

Vandaag belandden de pups alweer op tafel: Nikki was erbij toen ze werden geboren en kwam vandaag langs om ze te vaccineren.

Gezondheidsonderzoek van Groen; onder toeziend oog van overgrootmoeder Megan;

Luisteren naar de hartjes…

Op zoek naar de mannelijke attributen…

Voelen van alle lymfeklieren;

Ja, en dan gaat dus die spuit erin! Blauw kijkt nog even achterom waar die nu vandaan kwam….Normaalgesproken zijn reutjes wel een beetje pieperig bij dit soort dingen, maar deze vier bleven er heel rustig onder. Ze werden een beetje stilletjes, dat wel, maar ze waren best heel relaxed.

Wat een gebeurtenis…. daar moet eens even stevig op geslapen worden. Ondertussen werden hun vaccinatieboekjes ingevuld en ondertekend.

En dan nu die lang verwachte portretjes. Sinds de vorige keer zijn ze alweer een kleine kilo zwaarder en de snuitjes zijn langer geworden:

Blauw; een zelfstandig, ondernemend hondje, dat alles nauwgezet observeert en niet snel uit het veld is te slaan;

Paars; een zachtaardig hondje. Hij doet met alles mee, maar kijkt af en toe wel graag eerst even de kat uit de boom.

Turquoise; vrolijk, frank en vrij in de groep. Toch was hij juist een beetje onder de indruk van zijn eerste autoritje.

Groen; hij kijkt hier een beetje ongerust maar we maakten dit portretje nadat hij op tafel was bekeken door Wim en daar was hij misschien nog een beetje van onder de indruk. Hij is in het nest een gezellig en meegaand hondje en kan het goed vinden met de rustige Paars.

Op het programma komende week: een karaktertestje, door een voor hen vreemd iemand, in een voor hen onbekende ruimte, en zonder moeder of nestgenoten erbij. En opnieuw een keuringsmoment op tafel, met hulp van een handjevol bevriende fokkers. Wordt vervolgd!

De pups hebben deze week weer meer ruimte gekregen, want zij waren daar aan toe; de werpkist is uit de puppy ren verdwenen en heeft plaats gemaakt voor een bench en een mand, om in te spelen en te slapen. En de bak met houten korrels wordt heel goed benut; met name reutje Paars doet bijna al zijn behoeften al op de bak, en de anderen doen het ook al redelijk goed.

De boys eten tegenwoordig puppypap, rauw gemalen vlees en ze zijn ook gek op hun brokjes. Moeders melk is nog altijd heerlijk en vloeit rijkelijk, maar moet uiteindelijk gaan dienen als toetje.

Lotta is dol op haar viertal, maar het melk geven is ondertussen een gevoelige zaak geworden, en dat komt natuurlijk door de tandjes. Ze gaat braaf regelmatig naar hen toe om hen te voeden, maar je ziet dat ze er ongemak van ondervindt. Het hoort er allemaal bij, maar het is ook de reden waarom de pups steeds meer vast voedsel aangeboden krijgen.

Het viertal bivakkeert graag in de bench; het is bedoeld om ze al wat te laten wennen aan slapen in een bench. De deur staat wel altijd open, en de zachte rand uit de werpkist is meegegaan. Zo’n bench is immers alleen maar gebakken lucht, en dus heel erg tochtig. Honden liggen het liefst uit de tocht, en daarom is een kale bench op de vloer niet echt een goed idee, ook niet als het warm genoeg is in de woonkamer. Eerlijk gezegd doen wij onze honden nooit in een bench, want ze gedragen zich gewoon netjes in huis. Maar we wennen de nesten er wel aan, omdat sommige eigenaren een bench zullen willen gebruiken.

Blauw zit hier te pronken met zijn nieuwe bandje om. Die heeft Marianne zelf gefabriceerd, ze zijn prachtig geworden en reuzehandig, want ze zijn verstelbaar en groeien dus mee.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Er wordt wat afgespeeld…. die vlijmscherpe tandjes voelen ze echt wel van elkaar, en het is de bedoeling dat ze aangeven wanneer het pijn doet, en dat broerlief dan even stopt. Op deze manier wordt de basis gelegd voor latere interactie met andere honden, en ook met mensen. Niet doorbijten als de ander zegt STOP! Er moeten nog wel wat lesjes geleerd worden maar daarvoor zijn de komende weken bestemd ;>) (klik op de foto’s om ze in het groot te zien – je kunt er met pijltje naar rechts doorheen gaan).

Na het spel worden al die indrukken weer netjes verwerkt in mooie dromen…..

Groen en Blauw, die qua kleuren het meest lijken op hun vader Herman.

Eerste kennismaking met een harige hond, de lieve Moqui van Manon en Olaf. Het duurde niet lang voordat Moqui werd bestormd, gelukkig was daar de steun van het baasje en werd er paal en perk gesteld aan de overmacht van de vier mannen.

De gewichten van een paar dagen geleden; tussen de zwaarste en de lichtste zit nu 460 gram verschil. Ze hebben dus een verschillende groeicurve en dat zou al een hint kunnen zijn van hoe groot ze uiteindelijk worden.

Marianne is ondertussen begonnen met de pups dagelijks heel kort te trainen om eventjes netjes op tafel te staan, en ik kon gisteren ook even proberen. Dat was spannend voor hen want zij kennen mij natuurlijk niet zo goed als Marianne. Over twee weken gaan we hen samen met een aantal bevriende fokkers beoordelen; we kijken dan vooral naar hun bouw. In plaats van een gezellige samenkomst met een drankje en een hapje wordt het een digitale voorstelling via Teams.

Jullie zijn de portretjes van deze week nog te goed; zo snel het kan zal ik ze even plaatsen in een apart blogbericht.

Wordt vervolgd!