De pups hebben deze week weer meer ruimte gekregen, want zij waren daar aan toe; de werpkist is uit de puppy ren verdwenen en heeft plaats gemaakt voor een bench en een mand, om in te spelen en te slapen. En de bak met houten korrels wordt heel goed benut; met name reutje Paars doet bijna al zijn behoeften al op de bak, en de anderen doen het ook al redelijk goed.

De boys eten tegenwoordig puppypap, rauw gemalen vlees en ze zijn ook gek op hun brokjes. Moeders melk is nog altijd heerlijk en vloeit rijkelijk, maar moet uiteindelijk gaan dienen als toetje.

Lotta is dol op haar viertal, maar het melk geven is ondertussen een gevoelige zaak geworden, en dat komt natuurlijk door de tandjes. Ze gaat braaf regelmatig naar hen toe om hen te voeden, maar je ziet dat ze er ongemak van ondervindt. Het hoort er allemaal bij, maar het is ook de reden waarom de pups steeds meer vast voedsel aangeboden krijgen.

Het viertal bivakkeert graag in de bench; het is bedoeld om ze al wat te laten wennen aan slapen in een bench. De deur staat wel altijd open, en de zachte rand uit de werpkist is meegegaan. Zo’n bench is immers alleen maar gebakken lucht, en dus heel erg tochtig. Honden liggen het liefst uit de tocht, en daarom is een kale bench op de vloer niet echt een goed idee, ook niet als het warm genoeg is in de woonkamer. Eerlijk gezegd doen wij onze honden nooit in een bench, want ze gedragen zich gewoon netjes in huis. Maar we wennen de nesten er wel aan, omdat sommige eigenaren een bench zullen willen gebruiken.

Blauw zit hier te pronken met zijn nieuwe bandje om. Die heeft Marianne zelf gefabriceerd, ze zijn prachtig geworden en reuzehandig, want ze zijn verstelbaar en groeien dus mee.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Er wordt wat afgespeeld…. die vlijmscherpe tandjes voelen ze echt wel van elkaar, en het is de bedoeling dat ze aangeven wanneer het pijn doet, en dat broerlief dan even stopt. Op deze manier wordt de basis gelegd voor latere interactie met andere honden, en ook met mensen. Niet doorbijten als de ander zegt STOP! Er moeten nog wel wat lesjes geleerd worden maar daarvoor zijn de komende weken bestemd ;>) (klik op de foto’s om ze in het groot te zien – je kunt er met pijltje naar rechts doorheen gaan).

Na het spel worden al die indrukken weer netjes verwerkt in mooie dromen…..

Groen en Blauw, die qua kleuren het meest lijken op hun vader Herman.

Eerste kennismaking met een harige hond, de lieve Moqui van Manon en Olaf. Het duurde niet lang voordat Moqui werd bestormd, gelukkig was daar de steun van het baasje en werd er paal en perk gesteld aan de overmacht van de vier mannen.

De gewichten van een paar dagen geleden; tussen de zwaarste en de lichtste zit nu 460 gram verschil. Ze hebben dus een verschillende groeicurve en dat zou al een hint kunnen zijn van hoe groot ze uiteindelijk worden.

Marianne is ondertussen begonnen met de pups dagelijks heel kort te trainen om eventjes netjes op tafel te staan, en ik kon gisteren ook even proberen. Dat was spannend voor hen want zij kennen mij natuurlijk niet zo goed als Marianne. Over twee weken gaan we hen samen met een aantal bevriende fokkers beoordelen; we kijken dan vooral naar hun bouw. In plaats van een gezellige samenkomst met een drankje en een hapje wordt het een digitale voorstelling via Teams.

Jullie zijn de portretjes van deze week nog te goed; zo snel het kan zal ik ze even plaatsen in een apart blogbericht.

Wordt vervolgd!