We zijn weer een week verder, gisteren waren de Salty Sand’s E-tjes 3 weken oud.

• 

De twee bonte jongens zijn de 1,4 kilo voorbij en de twee effen jongens de 1,2 kilo. De oogjes zijn afgelopen week open gegaan, en donkerblauw, het kleinste reutje, was daar als eerste mee. Zo zien we maar, dat grammen in dat opzicht helemaal niet tellen…

Ook kunnen ze nu waggelend lopen. Meteen verandert er dan zo veel…. ze zoeken elkaar op voor het spel, en ze hebben hun eerste zachte speelgoed gekregen, om mee te rommelen.

Opeens is het dan gedaan met het spel en wordt er weer urenlang geslapen….

Op de eigen bubbel van Marianne en Arend na, komt er nog geen visite. Sowieso wachten we daar altijd mee tot de pups niet meer helemaal afhankelijk zijn van moedermelk, maar in deze Coronatijd probeert Marianne sowieso het risico om Corona op te lopen zo veel mogelijk te verkleinen; het nest is immers afhankelijk van haar goede zorgen. Het betekent niet, dat de pups nog geen sociale contacten hebben; daar zorgt de eigen familie wel voor. Binnenkort is het zo ver, dan zijn ook de aanstaande eigenaren van de pups ook welkom. Ondertussen volgen zij de ontwikkeling van de kleintjes via hun besloten facebookgroep, en kunnen ze genieten van foto’s, filmpjes, verhalen en livestreamsessies.

De tandjes zijn aan het doorkomen en dat voelt Lotta wel…. nu begint het afzien wel een beetje voor de moederhond. Wie haar kent, ziet het ook aan haar blik. Ja…. dit wordt even doorbijten voor Lotta, met die kleine naaldjes van haar viertal.

Daarom beginnen we rond dag 19 altijd met een kennismaking met pap van puppymelk en rijstbloem. Als je de pups met zijn allen rond een bakje zou zetten, dan zou het een smeerboeltje worden, dus eerst eens met een lepeltje. Dit is de eerste stap naar het bijvoeren van vast voedsel, om ook de moederhond wat te ontzien.

Iedere vrijdag is nu ook nagelknipdag; deze weerhaakjes zijn ook al niet fijn voor Lotta, als de kids drinken en met hun pootjes de tepels van hun moeder masseren om de melkgift te stimuleren. Die nageltjes zijn nog zo klein…. daar heb je (nou ja wij wel) twee leesbrillen over elkaar heen voor nodig ;>)

Rond dag 21 maken de pups kennis met hun eerste balletje gemalen biefstuk. Het blijft altijd fascinerend om te zien dat ze daar nooit twee keer over hoeven na te denken. Dat vliegt erin met een grote gretigheid bij donkerblauw…

Bij paars….

Bij turquoise….

En ook groen gaat ervoor….

Alles gebeurt onder een meer dan geïnteresseerde blik van Lotta ;>)

Deze enerverende ervaring wordt afgesloten met hun lievelingstoetje.

En weer een lange slaapsessie….

In de facebook groep voor de aanstaande puppy eigenaren is afgelopen week met een “Meet the parents” serie aandacht besteed aan de twee die samen de genen van deze pups hebben geleverd. Voor de eigenaren is het altijd leuk om meer te weten over het uiterlijk en het karakter van de ouders van hun pup. Wij, en ook Lotta, hebben eerst kennis met Herman gemaakt, lang voordat het moment er was om haar te laten dekken. Herman (zijn stamboomnaam is Hadrian II of Gentle Mind) is een reu die prachtig binnen de standaard maat valt, met de klassiek Engelse uitstraling waar we zo van houden. Hij is een aangename, stabiele, rustige hond, die lekker naast je komt staan om te worden geaaid, en wanneer je ermee stopt dan duikt hij aan de andere kant van de stoel weer op voor een herkansing.

Lotta (haar stamboomnaam is Salty Sand’s Dedicated to Megan), hier geflankeerd door haar moeder Aprille en oma Megan. Ze is een intelligent en spraakzaam hondje met grappige maniertjes. Ze kan enorm kwebbelen en deinst er nooit voor terug om haar moeder en oma uit te dagen tot een racepartij. Ze gaat graag naar zee, verblijft met regen het liefst diep in haar cave bed binnen en in de zomer is ze na de wandeling aan zee hele dagen in de tuin te vinden. Daar brengt ze de dag luierend in haar stretcher door, afgewisseld met het vangen van wat bijen en vlinders en met beetje pech een wesp. Lotta is altijd enthousiast met alle activiteiten die Marianne en Arend met haar ondernemen.

Ja…. en hoe zullen die vier zoons van Lotta en Herman uiteindelijk uitpakken? Traditiegetrouw beginnen we met wekelijkse portretjes maken zodra hun ogen open zijn, en dan proberen we ook iets te vertellen over wat we opmerken bij de individuele pups. Dat is altijd heel leuk om later weer terug te lezen, en eigenlijk herkennen we ook later heel veel van die eerste observeringen. Het is altijd een beetje zoeken op welk moment je die portretjes maakt; deze keer was het na het vlees en in combinatie met het nagels knippen, ze waren daardoor hard toe aan hun slaapje. Dat kun je ook een beetje zien ;>)

Het donkerblauwe reutje; hij had dus als eerste zijn oogjes open en zoals hij zich nu laat zien is hij een heel soft reutje. Altijd heel ontspannen met oppakken en kan heerlijk tegen je aan hangen. Interactie is er genoeg met de nestgenoten maar hij kan ook heerlijk in een hoekje liggen slapen terwijl de anderen aan het stoeien zijn.

Het paarse reutje; hij is de zwaarste van de vier maar het is ook een soft manneke. Hij is er een die graag eet en dat klopt ook met zijn gewicht. Hij stoeit en slaapt graag samen met alle anderen.

Het turquoise reutje; een reutje die een eigen willetje lijkt te hebben. Als je hem oppakt en het komt hem niet uit dan moppert hij. Maar eenmaal in je handen is hij een heel ontspannen hondje.

Het groene reutje; een hondje dat zijn gangetje gaat. Slaapt en speelt graag met de anderen. En heeft hij geen zin in een balletje vlees of pap dan is hij niet over te halen. Hij doet dan hetzelfde wat Lotta doet: het van zich af duwen met zijn neus en het kopje weg draaien.

Week vier is nu ingegaan; dat is de week waarin de pups verhuizen naar de puppy ren die zal worden opgebouwd in de woonkamer. En zij gaan dan al kennis maken met de bak met houten korrels waarop zij hopelijk steeds vaker hun behoefte zullen gaan doen in de komende tijd. Het wordt allemaal nog leuker nu ze meer actie gaan vertonen. Wordt vervolgd.