Voor de 7e keer zijn we voor een zomerweekje bij Flexchalet in Vermala geweest, in de Alpen in Wallis, Zwitserland. Deze keer met 13 personen, 15 whippets en de twee honden van Ronald’s vriendin Els.
Het uitzicht vanuit je kamer is er werkelijk sprookjesachtig.
En iedere dag, zelfs ieder moment van de dag, ziet het er anders uit. Het is echt zo mooi…..
Voor het eerst waren we er in juli in plaats van augustus, en er lag duidelijk meer sneeuw op de bergen.
Het weerbericht voor de week was niet zo heel goed, maar op de eerste dag was het zonnig en helder, dus besloten we direct de kabelbaan te nemen, omhoog naar de 2.200 meter.
Voor Hazel was dit de allereerste keer; de vorige keer dat wij er waren, lag zij nog steeds op de ontwerptafel ;>).
Chloe daarentegen is ondertussen een die-hard. Voor de zevende keer ging zij omhoog.
Onder ons groene weiden met hier en daar koeien met enorme bellen om, en slingerende weggetjes.
We verzamelden op het zonovergoten terras, maar het was de bedoeling dat we een stukje gingen wandelen en vervolgens picknicken op een alpenweitje.
Tessa en Truus, de moeders van Virginie en ondergetekende, waren er ook gezellig bij.
Met stoelen en parasols en al! Niets dan het beste voor de mama’s.
Daar zitten ze – de parasolletjes helemaal rechts. Best een fraai plekje om een boekje te lezen en te luieren in de zon.
Wij volgden ondertussen een paadje de bergen in….
In deze periode zijn de bergen nog groener dan in augustus, en er bloeit van alles, in zoveel verschillende kleuren…
De alpenweiden zijn wit, geel, roze, blauw en paars gekleurd in deze periode.
Kleine Aprille wist zich veilig tussen de benen van het baasje ;>)
Maar meestentijds werd zij gedragen, zoals het hoort voor een pup van maar 3 maanden oud….
Hier en daar lagen grote stukken bedekt met sneeuw;
En rondom waren de uitzichten fenomenaal.
De honden genoten volop. Ook voor Doortje was het de eerste keer. Zij was nog niet eens bedacht toen wij daar voor het laatst waren, in 2011.
Na een uurtje stappen waren we weer terug van weggeweest;
Dat uitzicht he….. je krijgt er nooit genoeg van.
Een zonovergoten alpenweide, ideaal voor de lunch.
We streken neer en genoten van onze zelf gemaakte lunchpaketten.
Hazel bij Nikki; quasi ongeinteresseerd bedelen ;>)
Daarna uitbuiken in het zonnetje. Allemaal waren we heel erg verbrand. Eigenlijk maar goed dat het weer die week zo verslechterde, onze huid kon zich rustig herstellen ;>)
Een extra knuffel voor Aprille. Ze vond het geweldig, om een hele week te worden geknuffeld door 13 mensen en mee te draaien met alle volwassen whippets.
Morgen volgt deel 2 van onze week op eenzame hoogten! Dat komt ervan wanneer je als groep honderden foto’s produceert……
ja, die plek herken ik … zelfs de picknick plek was dezelfde ! Het gaat nooit vervelen die mooie foto’s !
Mmm, ik geloof dat ik het daar ook eens ga bezoeken. De uitzichten zien er op de foto’s al bijzonder uit maar ik weet dat het echte niet op een plaatje is vast te leggen.
Zijn jullie niet bang dat de hondjes van een steilte vallen?
Op de meeste plekken zijn geen steiltes Noor, geen loodrechte afgronden of zo iets. Als je vier poten hebt glijd je ook zo maar niet uit. Dit gebied is een van de weinige gebieden in Europa waar ik zonder zorgen mijn honden los laat; geen auto’s, katten, konijnen of prikkeldraad. Wel marmotten, maar die horen we wel maar zien we niet. De honden rennen er wel eens naar toe, maar door de wijdsheid daar kun je precies zien waar ze blijven. Dan zijn er onder de boomgrens eekhoorns, en het heerlijke daarvan vind ik dat ze niet ver weg rennen, alleen maar omhoog.
Ach jee, wat een pracht..heerlijk om dat allemaal te mogen zien en je als mensje even nietig te voelen bij al die grootsheid van moeder natuur. Over moeders gesproken..ik zou niet kunnen kiezen, die mooie wandeling of de “moeder-behandeling…
Wat genieten zeg die mooie foto’s 😀
Nou nee Annemarie, ik wist het wel…., die fijne wandeling zou ik echt niet willen missen. Dat stoeltje met parasolletje…, kwam daarna dan wel..😉
Kan het kloppen dat jullie in 2010 er ook waren? Maar dan in Crans Montana? Wij waren daar toen ook en toen was er ook een groep met wippets.
Prachtige foto’s en heel herkenbaar! 🙂
Hallo Chantal, dat kan heel goed kloppen! We waren op dezelfde lokatie toen; Vermala ligt net boven Crans Montana en hoort bij Montana. Zat jij toen ook bij Flexchalet, of zagen we elkaar in de natuur?
Wij zaten toen ook in het flexchalet, hebben echt een prachtige vakantie gehad!
Gaan zeker nog een keer terug!
Groetjes Chantal (van de mail;-) )