Laat ik voor de verandering eens beginnen met oud; en wel deze foto van precies 10 jaar geleden, juli 2004. Wim en ik waren met de nestzusters Julia en Chloe in Frankrijk en bezochten daar het Chateau de Chambord in de Loirestreek. Links Chloe, rechts Julia.

Afgelopen week hebben we met onze roedels gewandeld in Hilversum. En omdat Julia en Chloe er allebei nog zijn, wilde ik graag opnieuw een foto maken van de twee zusters. Een dierbaar plaatje; er is veel gebeurd in die 10 jaar, leuke en minder leuke dingen, en de 14 jaar oude lijfjes van deze twee Nederlandse showkampioenen zijn ondertussen behoorlijk afgetakeld. Maar de oogjes glimmen nog altijd gelukkig, en die vormen een van de rijkdommen van onze whippetjes nietwaar?

Reef (Lanakeshena Love in Motion at Veredon), de vader van het Salty Sand’s C-nest, genoot ook van de Hilversumse heide.

Hij probeerde zijn dochter Bella in toom te houden. Bella is nu zes maanden oud en is van Crufts met Wim meegekomen uit Engeland, van de Veredon kennel, die ook de oorspronkelijke eigenaar is van Reef.

Een heerlijk vrolijk ongeleid projectiel, deze halfzus van de Salty Sand’s C’tjes ;>))

Een lijfje dat ook nog lang niet is afgetakeld is dat van Dune (Salty Sand’s Autumn Melody). Virginie stuurde me deze foto waarop ze in natuurlijke stand staat, mooi in balans. Over vier weken wordt Dune oma van het eerste Nonsuch Whippets nest in Nederland, want haar zoon Romeo (Dust ’n Dunes Legend) heeft de lieftallige Suze (Creme Anglaise Hello I am the One) gedekt en de echo toonde dat er een leuk aantal puppen onderweg is.

Dit is Romeo, vorige maand hebben we weer eens foto’s genomen in het park bij zijn eigenaren Rosanna en Guido.

Ryan (Salty Sand’s Beach Comber) en Romeo (Dust ’n Dunes Legend NJK)

Ryan is nu 2 1/2 jaar oud, en Romeo 1 1/2.

Ryan in beweging.

Nog een gangwerkfoto, van Rosanna en ondergetekende. Wij maken wel eens het kind in elkaar los en dan ontstaan er spontane acties, zoals dit hardloopwedstrijdje. We zitten nu nog bij te komen ;>)).

Manon en Olaf kwamen ook nog even langs in Hilversum, met hun mannenroedel Payute, Nis’ga en Bidai, de nestbroer van Ryan, Hazel en Megan.

Het weer was wat grijzig, dus het werd gezellig lunchen in de voortent.

Bidai (Salty Sand’s Best Friend) moest er ook even aan geloven voor een standfoto. Hij wordt over een paar dagen voor het eerst vader, van een nest bij Southgrove Whippets, met Olijfje (Southgrove Daddy’s Little Girl).

Tja, en dan de jongste van de Salty Sand’s generaties; Aprille (Salty Sand’s Cherished by Hinde). Ze was deze week een middagje te gast bij mij, samen met haar moeder Megan (Salty Sand’s Bring me Luck).

En ze was net zo rustig als haar oma Hinde, waarnaar ze is vernoemd. Maar dat kwam waarschijnlijk doordat ze die ochtend was ingeënt en zich toch niet helemaal 100% voelde.

Toen Marianne hen weer kwam halen hebben we die rust even benut om een standfotootje te maken ;>). Aprille is 12 weken oud en ziet er op dit moment helemaal uit zoals we hadden gehoopt van deze oudercombinatie. Heel veel Megan met een tikje Reef. Echt wel een typisch Salty Sandje, al zeg ik het zelf.

Van Aprille even terug naar haar betovergrootmoeder Chloe. Lange wandelingen, daar heeft ze de kracht niet meer voor. Maar ze geniet wel als ze in het groen is, zoals op de Hilversumse hei. Hoe los je dat op….

Gelukkig bewijst de hondenkar zijn nut weer eens; drie jaar geleden gekocht toen Chloe was geopereerd aan haar schouder. Ook gebruikt toen Hinde vorig jaar haar teen uit de kom had, en afgelopen maand om de pups van Megan in te verplaatsen op het strand en naar het verzorgingstehuis en de school.

Chloe weet het nog precies en vindt de kar kennelijk best prettig, want ze blijft altijd heel tevreden liggen. En mijn moeder is met haar 84 ook de jongste niet meer, dus die spant dan Hinde en Hazel voor haar karretje.

Mam met Hazel.

Af en toe wandelt Chloe natuurlijk zelf een stukje mee. We vertrekken morgen met z’n 13en naar Zwitserland, voor een wandelvakantie met onze 16 hondjes, voor de 7e keer alweer. Maar deze keer zal Chloe op de hotelkamer moeten blijven tijdens de lange wandelingen, want ze heeft daar de kracht niet meer voor. Dat is een klein beetje los laten, voor haar en voor mij. Maar het hoort er allemaal bij. Ik ben blij dat ze er nog is, ze eet, drinkt, kwispelt me ’s morgens tegemoet, rommelt lekker rond in het gras, ook al maakt ze geen kilometers meer. Mijn oude prinses. Drie jaar geleden was ze 11, net een zware schouderoperatie achter de rug, maar ze bikkelde lekker mee op de wandelingen in de Alpen.

Wie het leuk vindt om te kijken wat we gaan doen: zoek op dit blog dan even op “mosterd na de maaltijd”, en dan kom je drie verslagen met foto’s tegen van de laatste keer dat wij er waren, bij Flexchalet in Crans Montana – Vermala.

Beste dieven: niet nodig om langs te komen, er wordt deze week prima op mijn huis gepast door Bidai en zijn roedel ;>)). Na thuiskomst volgt dan een blogje over onze whippetwandelingen in de wolken van Wallis. http://www.hondenvakantie.nl by the way, een echte aanrader.