Zondagmorgen werd ik door Marianne gebeld; Megan had de hele nacht lopen spoken. Ze was onrustig, veel bezig met krabben en was zojuist begonnen met regelmatig hijgen, wat duidt op de eerste weeën. Het was de 61e dag van haar zwangerschap.

Tijdens de weeën zocht ze beurtelings haar cavebed en de werpkist op, waar ze dan druk bezig was met krabben om zelf een nest te bouwen.

De perioden van rust gingen steeds korter duren en je kon aan Megan’s gezicht zien dat het allemaal niet fijn voelde.

Hinde hield trouw de wacht……

Hinde bleef stoïcijns liggen wanneer Megan naast haar druk aan het krabben was.

Twee vroedvrouwen in de weer ;>)

Op een gegeven moment kwam er na vijf kwartier persen toch eindelijk een vruchtblaas tevoorschijn.

Om 16.40 uur kwam in kopligging het eerste pupje ter wereld; een teefje van 350 gram, bijna even zwaar als Megan zelf woog bij haar geboorte (338 gram). Zij kreeg net als Megan destijds een rood bandje om.

Om 17.00 uur arriveerde een effen beige reutje. Hij woog 367 gram en kwam in stuitligging. Dit pupje kreeg een donkerblauw bandje om.

Direct erachter aan kwam een nieuwe vruchtblaas; het donkerblauwe reutje zat nog vast aan zijn placenta en die zat achter de nieuwe vruchtblaas, dus besloten we hem los te knippen. Daar kwam wat bloed bij vrij, vandaar de wat bloederige foto hierboven ;>). We wisten niet zo goed wat we daar zagen verschijnen, al die witte onderdelen…..?

In twee van onze eerdere drie nesten hadden we wel een of twee bontjes. De traditie wordt voortgezet, en het komt echt van heel ver weg in de genen.

Dit bonte reutje kwam in stuitligging, om 17.12 uur en hij woog maar liefst 395 gram.

Hier wordt hij door Marianne en Arend afgenaveld, onder het waakzaam oog van Megan.

Megan deed het prima, maar zulke flinke pups uit zo’n klein teefje, dat is best hard werken.

Om 17.25 uur kwam een effen beige reutje ter wereld, in kopligging. Hij woog 349 gram en kreeg een lichtblauw bandje om.

De vijfde pup werd om 19.20 geboren, ook in kopligging. Hij is ook een effen beige reutje; hij woog 352 gram en draagt nu een wit bandje.

Megan bracht haar zesde en laatste pup om 21.35 uur ter wereld. Hij kwam ook in kopligging en daarmee voldeed dit nest exact aan de algemene statistieken (60% in kopligging en 40% in stuitligging). Deze hekkensluiter woog 379 gram en draagt net als het bontje geen bandje, want hij is duidelijk te herkennen aan zijn witte bles, witte voeten en witte vlek boven in de nek. Dat heeft hij van zijn vader Reef, dus noemen we hem voorlopig even “Reefy”.

Chloe is niet bij de werpkist weg te slaan en volgt alles wat we doen met Megan en haar pups. Ze is een opgetogen betovergrootmoeder van dit kersverse Salty Sand’s C-nest.

We zijn dolblij met deze stevige vitale pups; ze liggen in maat en gewicht zo dicht bij elkaar dat de kans klein is dat er iemand door grotere nestgenoten onder de voet wordt gelopen bij het melk drinken.

Natuurlijk was het leuk geweest om uit enkele teven te kunnen kiezen. Maar nu weten we dus al welke pup bij haar moeder zal blijven en dat is voor Marianne en Arend ook wel zo leuk. Dit teefje met het rode bandje krijgt dus nu al haar roepnaam “Aprille” (op zijn Engels uitgesproken zoals de maand april), wat toepasselijk is in deze geboortemaand en “nieuwe geboorte” betekent. De komende acht weken wordt het hopelijk dik genieten voor ons allemaal.

Zodra we er klaar voor zijn komen we in de lucht met een webcam sessie via livestream. De komende acht weken proberen we dat tweemaal per week te doen, en iedere dinsdag en vrijdag een blogje over de pups te schrijven.

Zes knappe levendige puppies, en een moedertje dat het oppakt alsof ze nooit anders deed. Wat een rijkdom, wat wil een mens nog meer? Volgende update a.s. vrijdag!