Een week oud zijn de B-tjes, en drie van de vier hebben hun gewicht verdubbeld. Het rode teefje is morgen ook zo ver. Normaalgesproken staan daar 10 dagen voor, en sommigen vragen zich misschien terecht af of Hinde soms niet melk maar slagroom produceert…

Hinde doet het allemaal perfect. Ze is een heel relaxte moeder, en raakt niet van slag wanneer er mensen binnen komen die ze niet kent. Toen zij vier dagen oud waren zijn de voorklauwtjes van de pups verwijderd. Dat wordt in Nederland nog steeds gedaan bij de meeste whippets, in verband met het gevaar dat zij op oudere leeftijd in volle vaart met het nageltje van hun klauwtje ergens achter blijven haken. Op deze jonge leeftijd voelen de pups er weinig van, ze geven nauwelijks een kik wanneer het gebeurt, dus heb ik er geen problemen mee. En dat wil wel iets zeggen, want ik ben normaalgesproken behoorlijk tuttig met mijn honden. Uiteraard nam Nikki Hinde mee voor een rondje over de dijk tijdens het hele gebeuren! 

Deze week was ook “home coming day” voor Jewel en Chloe, respectievelijk oma en overgrootmoeder van het nest. Om Hinde de nodige rust te gunnen met haar viertal, hebben we een puppyhek om de werpkist en matras gebouwd (bedankt Katja voor de tip ;>)).

Het bleek al ras, dat Jewel en Chloe maar één doel voor ogen hadden: doordringen tot die kist, waaruit verrukkelijke pupgeurtjes opstegen. De hele nacht hebben ze het geprobeerd….. erg onrustig allemaal en slecht voor de nachtrust.

Toen ik de volgende ochtend beneden kwam na het douchen, trof ik dit aan in de werpkist: een relaxte moederhond, plus een glunderende oma die haar kleinkinderen op de een of andere manier had weten te bereiken…..

Hinde vond dat Jewel het wel aardig deed ;>))

Terwijl de kleintjes bij Hinde dronken, zorgde Jewel met een blij gezicht voor hun – minstens zo belangrijke – achterkant.

Wat Jewel betrof had het altijd zo mogen blijven, maar toen de pups vergeefse pogingen gingen doen om bij haar melk te vinden, heb ik besloten dat we Hinde nog maar een paar dagen quality tijd met haar pups moesten gunnen. Maar dit weekend zijn we wel weer allemaal samen……

Hinde’s buik begint een beetje gehavend te raken; soms grijpen de pups maar wat, een tepel, of een stuk vel net ernaast, en maken er dan zuigzoentjes op.

Hinde doet net of ze niets voelt, maar als ik het zo bekijk heb ik plaatsvervangend last…… Dit weekend zullen we ook voor het eerst de piepkleine weerhaakjes van de nagels van de pups afknippen, want die kunnen behoorlijke krassen geven op Hinde’s gevoelige buik.

Dan was er ook nog een tepel, één van de voorste en dus wat minder prominent dan de achterste, die rondom harde schijven begon te vertonen, doordat de pups de melk er niet uit dronken. Dat geeft gevaar op ontsteking, wat in deze situatie niet echt wenselijk is. Maar gelukkig…. met veel geduld heeft Nikki de tepel regelmatig gemolken, er af en toe een van de grootste pups aangelegd, en het weefsel rondom gemasseerd, waardoor het weer soepel werd.

Bedankt voor alle hulp deze week Nikki!