De feestdagen alweer voorbij….. mijn fraaie voordeurversiering ligt inmiddels weer op zolder. Het hele jaar is eigenijk voorbij gevlogen!

Gelukszoeker…. 2015 is het jaar geworden waarin dat woord in Nederland een negatieve betekenis heeft gekregen. Maar zijn wij het niet allemaal? Ik wil juist in het leven staan als gelukszoeker en geluksbrenger, en ik hoop dat we in 2016 met z’n allen maar veel geluk mogen brengen, zoeken en vinden – ook degenen die het ver van hier hebben verloren.

2015 was voor mij een bijzonder jaar, het jaar waarin ik officieel ben begonnen met het uitoefenen van mijn nieuwe beroep, nadat ik in 2014 de post HBO opleiding ervoor heb afgerond. Als kersverse mantelzorgmakelaar heb ik een flink aantal mantelzorgers kunnen helpen met allerlei regelwerk op het gebied van zorg en financiën. Ik voel me als een vis in het water, dit is een stuk geluk dat ik heb gezocht en gevonden.

Geluk is ook…. bij Marianne en Arend aanwippen en onze vier Sandjes gezond en wel met elkaar bezig zien.

Samen plannen blijven maken voor de toekomst van de Sandjes;

Gehandicapte Hinde met een frisbee zien spelen, en vaststellen dat dochter Megan (rechts) met de jaren steeds meer op Hinde gaat lijken.

Samen wandelen langs het Amstelmeer, en daarna gezellig een lekker eitje bakken van Marianne’s kippen, die het leggen niet laten, ondanks de wintertijd.

De gepersonaliseerde kerstwhippetjes van de hand van Marianne.

Ongelooflijk dat de dames de decemberwandelingen grotendeels zonder jas af konden.

Genieten op het Hengstenpad;

Mijn moeder heeft momenteel teckel Timmie als logeetje. Hij vindt het geweldig om Hinde en Hazel te mogen escorteren.

Timmie scheen snel wagenziek te zijn, maar hij moest wel met ons mee naar Putten, waar wij de jaarwisseling samen met Ronald en Els en alle honden doorbrachten in een hotel in de bossen. In de dagen voor het vertrek hebben we geoefend met korte autoritjes in Den Helder, met leverworst als beloning, en hij bleek perfect klaargestoomd voor de lange ritten.

We zijn ook nog even langs de caravan in Hilversum geweest, om te wandelen in de altijd prachtige natuur.

De caravan staat deze keer voor de winterstop netjes schoongemaakt en ingepakt onder een groot zeil. Dit zou een grote schoonmaakklus moeten schelen, wanneer de camping op 15 maart weer opent.

Vanuit Putten was het maar een klein uurtje rijden naar Nijmegen, de geboorteplaats van mijn moeder. Het waaggebouw lag er weer schitterend bij in de lage winterzon.

We bezochten de Valkhof, een hoog gelegen park in Nijmegen dat uitziet over de Waal.

Daar staat ook de Sint Nicolaaskapel uit 1030, met op de achtergrond de Waal en de Waalbrug.

Een Nijmeegs balkon met fraaie windhondversiering;

Gezellig koffie drinken met mam, die volop genoot van ons bliksembezoek aan haar mooie Nijmegen op oudejaarsdag.

In Putten zelf heb ik weinig foto’s gemaakt; op een paar avondkiekjes na, op mijn hotelkamer. Van Hazel;

De dames slapen sinds twee jaar niet meer thuis op mijn slaapkamer, dus tijdens dit soort uitstapjes wordt het bed direct geclaimd.

Hinde met haar kajal ogen. Deze foto doet me toch zo denken aan……

Deze foto uit 2005. Links Hinde’s moeder Jewel, toen een jaar oud. Rechts Jewel’s moeder Chloe, toen vijf jaar oud. Inmiddels hebben we in het afgelopen jaar onze draai moeten vinden zonder hen. Het is verdrietig, maar gevonden geluk moet je soms ook weer los laten……

De allerbeste wensen voor een gelukkig 2016!