Mijn oude prinses, onze altijd vrolijke Chloe viert zaterdag 3 mei haar 14e verjaardag!

Even terug in de tijd….. Chloe een week oud, met haar moeder Cleo. Na meer dan anderhalf jaar wachten en rouwen om mijn Griekse meisje Rhody werd mijn gouden hondje geboren bij Wim en Jos: Of Summer’s Joy Georgy Girl ofwel “Chloe”.

Elf weken oud, toen pas kon Wim de knoop doorhakken welk teefje hij zelf ging houden ;>). En in juli 2000 zat ik dan eindelijk met mijn langverwachte whippetpupje op het strand.

Een vrolijke en pittige pup, die zichzelf prima kon vermaken met wat speeltjes in haar mandje. En echt geen slopertje… al die speeltjes van toen liggen nog steeds in de speelgoedmand van de honden. Ze werd mijn ongecompliceerde maatje en voegde zich naadloos in mijn toen heel drukke leven; ik combineerde fulltime werk met een deeltijdstudie die vijf jaar zou duren. De zorg voor Chloe deelde ik met mijn moeder en mijn broer Ronald, die een paar maanden later zelf whippetpupje Isis kochten.

Mee kamperen op de Lage Vuursche; vanaf het begin is zij een perfecte reisgenoot geweest….. gemakkelijk, zindelijk, flexibel.

Chloe is de enige van mijn vier dames die de eerste bijna vier jaren van haar leven mijn enige whippet was.

Wim vond haar mooi ontwikkelen (dat klonk meer als: “arggh, ik heb de verkeerde gehouden”), waardoor ik haar maar ben gaan showen. Ze was wel een beetje dwars in de show ring, en de eerste twee jaar was het een beetje voor spek en bonen dat we meededen, terwijl haar nestzus Julia (Of Summer’s Joy Geoleah, die was dus toch niet zo verkeerd maar dat dacht ik al ;>) in no time Nederlandse kampioen werd.

Maar dankzij wat doorzetten en Wim’s coaching werd 2003 helemaal ons jaar; Chloe werd beste teef op de NWC kampioensclubmatch, beste van het ras op de Belgische clubmatch, beste van het ras op de hondententoonstelling in Arnhem……

Begin 2004 kreeg zij haar nestje van Ch. Silkstone Secret Gold, de reu waarmee zij op de NWC kampioensclubmatch 2003 op het podium stond en die toen beste van het ras werd. Vijf effen pupjes plus een bontje…. dat klinkt bekend in de oren. Alleen waren het toen vijf teefjes en een reutje, terwijl achter kleindochter Megan afgelopen maand precies andersom heeft liggen.

Maar het leven draaide niet in eerste instantie om showen en fokken; het ging vooral over lekker buiten en op de bank relaxen.

Het stille strand van Den Helder;

Op de zeedijk;

In het Amsterdamse bos;

Lummelen op de bank met de jongere generaties in haar kielzog;

Toen Chloe veteraan werd met 8 jaar had de Raad van Beheer net het Veteranenkampioenschap in het leven geroepen. Daarvoor moest ze drie keer de veteranenklas winnen met een uitmuntend. Dat veteranenkampioenschap levert ook een volle CAC op, en die had Chloe nog nodig om Nederlands showkampioen te worden, dus we gingen ervoor.

2009 werd ook een van Chloe’s beste showjaren ; ze werd diverse malen beste veteraanteef op de hondententoonstellingen en op de NWC jongehonden en veteranendag. Voor haar derde veteranenpunt had ik haar ingeschreven voor de Windhondenshow in Sevenum, onder de onlangs overleden keurmeester mevrouw Stuifbergen. Zij maakte Chloe niet alleen beste veteraan maar ook beste teef, en dat op de leeftijd van 9 jaar….. die dag konden we de titels Veteranenkampioen en Nederlands kampioen aan haar naam toevoegen. Aan het eind van die dag werd ze als klap op de vuurpijl ook nog Best In Show veteraan, van alle windhondenrassen.

Sindsdien showde ik haar alleen nog op de NWC jongehonden en veteranendag, waar ze enkele jaren achtereen beste veteraanteef of beste veteraan is geworden.

Toen Chloe 11 was sloeg het noodloot toe; zij ging op Texel achter een haas aan en sloeg daarbij over de kop in een greppel. Haar schouder ging uit de kom en ze moest daar in Amsterdam aan worden geopereerd. Een maand in het gips….

Er volgde een maandenlange periode van fysio- en hydrotherapie;

Het streven was om haar vier maanden na de operatie mee op wandelvakantie in de bergen van Zwitserland te nemen en dat is gelukt, hier en daar met af en toe een extra handje hulp ;>). Twee maanden na deze vakantie werd ze op de leeftijd van 11 1/2 nog beste veteraan op de NWC JHV dag.

Afgelopen februari heb ik haar voor een laatste keer geshowd op de NWC JHV dag 2014. De keurmeester zei me dat Chloe haar kwaliteiten nog altijd niet verloochende. En kijk, op de achtergrond heeft ze zelfs nog wat mannelijke bewonderaars ;>)

Bedelen bedelen bedelen…. waar is zo’n Engelse keurmeester anders goed voor ;>)

Maar eerlijk is eerlijk; zo stierlijk vervelend als ze shows als jonge hond vond, zo lollig vond ze het de afgelopen jaren;

Chloe associeert shows namelijk vooral met een blij weerzien met haar fokker Wim Wiersma, met beloninkjes en met helemaal alleen met het vrouwtje kunnen zijn. Het kan natuurlijk slechter ;>)

Vorige maand zag Chloe haar nestbroer Deejay terug; Tosy en Cris kwamen langs op de camping en samen maakten we een mooie wandeling. En ook nestzus Julia ziet ze regelmatig, wanneer we bij Wim en Jos zijn.

Deze foto is van vorige week; Chloe is levenslustig en ook nog steeds de roedelleider. Ze ziet en hoort nog prima. Maar ze is wel de laatste tijd wat onstabiel als ze zich uitschudt en zwakker in de achterhand bij het lopen; ik heb het donkerbruine vermoeden dat zij een paar dagen na Jewel’s overlijden een tia heeft gekregen. Ze is van de trap getuimeld, gelukkig niets beschadigd, maar haar linkerzijde functioneert minder goed dan de rechterzijde sinds dat moment. Ook glijden haar achterpootjes wel eens onder haar weg op gladde oppervlakten en krassen haar nagels wel eens op straat. Verder hijgt ze wel wat als ze buiten in de volle zon loopt. Ze heeft sinds vijf jaar een hartruis (waar ze Vasotop voor krijgt) en ze is ook op nierbrokjes en combinatie met vers vlees, groenten en fosforremmers. Haar beste momenten buiten zijn daardoor ’s morgens en aan het eind van de middag en avond, bij gemiddelde temperaturen; dan draaft ze pittig mee en kan ik gewoon met ferme pas wandelen, en af en toe snuffelt ze wat en komt dan in galop weer bij ons. Ook gaat ze nog in galop de schuine zeedijk op en vorige week was ze zelfs achter iets aan aan het jagen in het donker. En nog altijd wil ze zelf de auto in springen, Eten en drinken slaat ze natuurlijk nooit af.

Voor 14 jaar is het natuurlijk zo gek nog niet…… maar laat ik mijn hoofd maar niet in het zand steken; whippets worden gemiddeld 13 jaar oud en op deze leeftijd is zij natuurlijk wel een hondje van de dag. Daarom gaat momenteel toch wel iets meer dan 1/3 van mijn aandacht naar haar toe, en iedere dag die ze mij nog wil geven, daar ben ik haar ziels dankbaar voor!