Aprille en haar broertjes zijn vandaag 17 dagen oud en hebben in de afgelopen dagen allemaal hun oogjes open gedaan. Nog niet wijd open, maar toch…
Donkerblauw;
Bontje;
Witje;
Lichtblauw;
Reefie;
Megan verzorgt ze nog altijd van boven en van onderen ;>)
Ze bezoekt haar zestal regelmatig om te zogen, maar trekt zich dan weer terug in een lekkere stoel.
Deze week zijn de C-tjes voor het eerst ontwormd en dat smaakte niet lekker;
Vandaag kregen bontje, Reefie en donkerblauw voor het eerst een schoteltje pap, onder het toeziend oog van Megan. Met name bontje en Reefie, de grootsten, vragen soms alweer snel om melk, vandaar.
Puppymelk die is dik gemaakt met wat rijstebloem gaat er prima in!
Dit papgezichtje kijkt heel wat tevredener dan het ontwormgezichtje ;>)
De pups beginnen zich al een beetje te melden bij de lagere instap van de werpkist. Het gaat niet lang meer duren voor zij hun wereldje verder gaan verkennen!
We zijn na twee weken gestopt met het dagelijks wegen van de pups; ze groeien alle zes prima, hun velletjes staan strak om hun dikke lijfjes heen. Hier nog een momentopname van 12 dagen, waarop is te zien hoe vergelijkbaar de groeicurves zijn geweest in die eerste weken. Nu worden de C-tjes nog twee maal in de week gewogen, maar dat is meer om een groeicurve te hebben die misschien een beetje kan voorspellen welke pups groter/kleiner dan het nestgemiddelde zullen worden.
We hadden deze week onze Belgische “familie” te logeren, we maakten onder andere een prachtige strandwandeling, met onze a.s. alpenvakantiegroep.
De twee bontjes uit ons A-nest; Maestro en Zoe;
Vier van Jewel’s zeven kinderen waren van de partij; Zoe, Hinde, Maestro en Dune, met Evelien, Monique, Elly en Virginie.
De zon, de wind, dierbare whippetvrienden…..voor mij was dit het juiste moment om een deel van de as van Jewel uit te strooien en haar weer een stukje los te laten.
Uitzicht over de Grafelijkheidsduinen;
Een ijsje toe, en niemand sloeg het gek genoeg af;
De volgende dag hadden we met Marianne, Arend en Megan afgesproken op de Nollen.
Daar draaide de roedel een paar lekkere rondjes;
Daarna even kort naar de pups kijken. Megan vond het prima, want zij kende een aantal mensen nog heel goed, omdat zij op Hinde’s nest hebben gepast in de eerste twee maanden. Evelien werd natuurlijk als een magneet naar het bontje getrokken, net als toen.
We wipten nog even de Poldertuin in, waar natuurlijk door iedereen werd geposeerd voor een gekleurd plaatje; Virginie met Dune, Doortje en Dusty.
Virginie en ik maakten de dag erna nog een mooie dijkwandeling;
Al die paardenbloemen zorgen al voor een zomerse sfeer;
Interactie met een witte herder, die tureluurs werd van al die beige springertjes om zich heen;
Dusty en Doortje;
Later op de ochtend reden we nog naar Hilversum voor een dagje luieren op de camping;
Virginie voelde zich opperbest in de hondenkooi ;>)
Ik sluit af met dit filmpje van de pups; nu hun ogen en oren open zijn, vindt er direct interactie plaats tussen hen. Zachtjes beginnen ze in zichzelf en elkaar te bijten…….
Je hebt ervoor gekozen om een stukje van Jewel los te laten en aan de natuur terug te geven. Wat goed. Het zullen mooie en emotionele momenten geweest zijn, wou dat ik erbij geweest was..ben nog altijd moed aan het verzamelen voor mags. De pups doen het optimaal prachtig, kan niet beter, en jij bent omringd door lieve mensen en je hondenfamilie. Dat maakt veel dragelijk, en maakt je soms zelfs dankbaar, ook in mindere tijden. Ondanks verdriet is het leven zo mooi. Meid..haal er alles uit wat er in zit, aan verdriet, emotie,liefde en warme gevoelens. Je bent ervoor geboren en je kunt het. De nieuwe generatie is er al weer, om je hart te verwarmen.
Pffffff heel mooi geschreven Annemarie!
Pffff zeker weten ;>)
Wat zijn ze toch mooi die pups, ik smelt er helemaal van.
Het uitstrooien van de as vind ik zo knap! Petje af.
Wat een heerlijke foto’s van de whippetjes over het strand op de dijken.
Je hebt in ieder geval heerlijke dagen gehad.
Toen Annemarie een paar jaar geleden een deel van Harley’s as verstrooide in de natuur was het voor mij duidelijk dat dat ook voor mij de beste manier zou zijn: toen pas kon ik de as van mijn Griekse hondje Rhody verstrooien in de duinen, na zo’n 12 jaar angstvallig in het potje houden. Letterlijk en fysiek los laten helpt om het verlies te verwerken, en tegelijkertijd houd je nog ook iets thuis van je dierbare hond. In Jewel’s geval in die prachtige urn die Marianne voor haar heeft gemaakt….
Wat zijn jullie – Annemarie en Monique dus – een ongelooflijke hondenmensen. Zoveel liefde en passie spreekt er uit jullie verhalen. Ik heb daar groot respect voor. Ik denk niet dat ik dat zou kunnen opbrengen, zoveel als ik ook van mijn honden houd.
En de pups zijn natuurlijk weer prachtig en hun moedertje vind ik aandoenlijk.
Lia
Dank je wel Lia! Maar als iets je aanspreekt, dan moet het je ook wel liggen. Dan kan het niet anders dan dat jij ook een hondenmens met liefde en passie voor je whippets moet zijn ;>)
Ik heb vorig jaar ook de moed gehad een deel van de as van onze eerste honden uit te strooien hier in de tuin. Loslaten is moeilijk.
Wat doen de pups het goed ! Dikkertjes !
En wat een heerlijke dagen alweer. Aan zee lijkt het leven altijd wel mooier 😉
Als je de wind even wegcijfert Tinne….. dan is het misschien wel zo. Maar lijkt het gras niet altijd groener en de zee blauwer aan de andere kant……
🙂
Het waren twee heerlijke dagen Monique. Het doet altijd zo’n deugd om naar de plaats van herkomst terug te keren 😉 en ontroerend om te zien hij blij ook Zoë telkens is en elke deur in jouw straat wou binnenstappen in de hoop jullie terug te kunnen zien 😉 gelukkig wisten wij het juiste adres nog.
Het moment dat een deel van Jewel’s as werd verstrooid was emotioneel. We zijn vereerd dat we daar bij mochten zijn Monique.
En tenslotte ben ik ook blij dat we Megan en haar vriendelijke baasjes mochten ontmoeten!
Megan is een erg lief hondje en een goed moedertje. Dat zie je zo.
En ik heb bontje eens kunnen knuffelen 🙂 zijn toekomstige eigenaars mogen van geluk spreken hoor 🙂
Nogmaals bedankt voor je onvermoeibare gastvrijheid! Wim is weer overtuigd dat er ook goede Nederlanders zijn, haha.
Ze zijn best goed die Nederlanders, maar waarom eten ze hun paaslunch van friet en kroketten nu toch rijdend achter het stuur….. het is tamelijk onbegrijpelijk ;>). Maar laten we het maar op mijn slechte planning houden. Maar op jullie trouwdag zal ik me netjes gedragen, ik beloof het ;>)
Jaaa, dat bontje! Ook ik ben weer hevig verliefd op hem! 🙂
Misschien wel leuk ter vergelijking: de B-tjes twee jaar geleden, ook met 17 dagen. Megan was het pupje met het rode bandje, net als Aprille nu.
https://saltysands.wordpress.com/2012/01/16/17-dagen-en-al-heel-verschillend/
Wat een heerlijk blog Monique. Geniet van je papkindjes. 😉
Bedankt voor het meegenieten Lucia, en voor jouw enorm positieve reacties altijd. Hier, op Facebook en op andere blogs.
Ja wat grappig om te zien dat Aprille zo op haar moeder lijkt , ik zie dat nooit zo goed maar dit is ook voor mij wel duidelijk.
Inderdaad een bijzonder moment het verstrooien van Jewels as en door de wind werd het ook echt verstrooid zowel in de lucht als in de zee. Wij zijn altijd weer vereerd als we zo’n moment met jullie mogen delen Monique.
De pups zien er tevreden uit behalve dan na de ontwormings hap.
Natuurlijk moesten jullie erbij zijn….. alles wat we in de afgelopen 10 jaar samen hebben meegemaakt met Chloe en haar nakomelingen hebben we gedeeld. De tijd vliegt……..
Wat ligt geluk en verdriet toch dicht bij elkaar. Ik vind het mooi om te zien hoe je in elk van dit je weg vind en het mooie naar boven haalt. Ik heb nog nooit as gehad van mijn honden, ze liggen hier vlak bij me, in onze tuin begraven. Maar àls ik as zou hebben zou ik het ook uitstrooien. Het is zo mooi, zo symbolisch. Vrij in de wind en de natuur, vliegend op elke windvlaag en uiteindelijk in duizend symbolische stukjes neerdalen in het groen en wegvliegen in de wolken. Daar hoort de ziel van een whippetje.
De onschuld van dit mooie nieuwe nestje hélpt. Wat zijn ze mooi! Ik merk dat ik enorm aangetrokken wordt door de twee snuitjes met het wit erin 🙂
Ik doe mijn best Trea, maar de ene dag voelt gelukkiger dan de andere dag, daar moet ik eerlijk in zijn. En ja, de witte snuitjes…. die trekken eigenlijk vooral de mensen aan die zelf honden met witte snuitjes hebben. Ik vind ze ook echt prachtig, en altijd leuk om ertussen te hebben voor de variatie, maar als ik eerlijk ben liggen mijn fokambities van het verleden, het heden en waarschijnlijk ook de toekomst bij onze klassieke effen beige whippets met lichtblauw masker of helemaal geen masker. Dat komt waarschijnlijk doordat mijn persoonlijke smaak destijds is gevormd door het uiterlijk van de eerste windhondliefde in mijn leven. Het klinkt heel banaal, maar onze smaak wordt meestal gevormd door de eerste whippet waarmee we in aanraking komen, of door onze eerste eigen whippet. Dan vinden we van alles ook wel mooi, maar stiekem ligt de voorkeur bij het eigen “spul”. Dat geldt voor mij, maar ook voor veel anderen heb ik de indruk. Mijn eerste aanraking met een gladharige windhond heeft mijn smaak voor effen met een blauw masker bepaald; het was Lucy de greyhoundwhippetmix van de voorzitter van mijn boogschietclubje, toen ik in Leeds woonde, in 1989. Ik ben haar nog altijd dankbaar voor haar betoverende wezen en haar vriendschap in dat jaar waarin ik mijn eigen hondje dat uit Rhodos kwam (en trouwens wit was met beige platen, met een wit snuitje) niet bij me kon hebben…..
Een mooi, gezellig en deels ook weer ontroerend blog Monique. Het loslaten van Jewel gaat beetje voor beetje en zo moet het ook gaan….
De eerste keer dat Ben en ik met de regiowandeling meegingen in 2009 en ik Jewel van jou mocht “lenen” om weer even te voelen hoe het was om met een Whippetje aan de riem te lopen had ik een beetje as van Hind in m’n zak bij me…
Tijdens die wandeling heb ik voor het eerst een beetje van de as van Hindje verstrooid en vele keren dat jaar waar we ook kwamen om te wandelen en later dat jaar met Flowtje heb ik dat steeds gedaan. Nu heb ik nog steeds een deel van de as van Hind in m’n slaapkamer staan en zo is ze er altijd een beetje bij, bij mij en Flow.
Dankjewel voor het delen van je verhaal met ons allen.
Lieve groet van Syl