Gisteren waren de C-tjes precies een week oud. Ze groeien als kool en Megan is een fantastische en relaxte moeder.

Na het drinken liggen de heren en dame altijd heel tevreden uit te buiken;

Megan zorgt ervoor dat hun behoeften worden gestimuleerd en werkt alles zo veel mogelijk zelf weg. Toch komt er ook wel eens wat in het kleed terecht, maar daar heeft Megan wel iets op gevonden; wanneer ze het kleed aan vervanging toe vindt zijn gaat ze naar de stapel schone spullen toe en steekt daar haar neus in. Vervolgens kijkt ze verwachtingsvol naar Marianne en wacht tot zij het kleed vervangt, voor zij weer bij haar pups gaat liggen. Nog niet eerder meegemaakt met onze nestjes!

Megan had de eerste paar dagen wel last van naweeën en of stuwing in haar melkklieren. De voorste tepels worden doorgaans bij een nest van gemiddelde grootte niet echt gebruikt door de pups, want daar moeten ze harder voor werken dan voor de achterste tepels. Soms krijgt de moederhond daar stuwing in.

Voor mensen bestaan daarvoor handige dingen om de melk af te kolven maar voor honden zijn die niet bruikbaar. Arend is echter heel inventief geweest; met een injectiespuit en een speen heeft hij iets ontworpen, dat de tepel toch wel stimuleert. Het leek in ieder geval te werken en het is een grappig gereedschapje, dat deel zal blijven uitmaken van de uitzet bij de werpkist!

Inmiddels hebben de pups de melkfabriek op volle toeren gekregen; ze zijn sinds hun geboorte bijzonder vitaal en krachtig, en af en toe spat de melk letterlijk in het rond.

Drinken en slapen, meer dan dat gebeurt er niet in de werpkist, in de eerste 14 dagen.

Kleine Aprille….. een kloon van haar moeder lijkt ze tot nu toe, misschien eindigt ze wel iets lichter van kleur, want vanaf de geboorte wordt de kleur van whippet pups steeds iets lichter.

Wanneer de pups zo verspreid liggen, wil dat zeggen dat het warm genoeg is in de werpkist; de eerste week kan een pup niet rillen en zich dus niet zelf warm houden. Dat is een reden om een warmtelamp op het nest te hebben. De gewenste temperatuur is tussen de 24 en 27 graden Celsius, want bij die temperatuur wordt het voor kleine pups dodelijke herpesvirus buiten de werpkist gehouden. De warmte wordt dan na twee weken langzaam afgebouwd. Hoe snel dat is varieert per nest; wanneer ze op een hoopje kruipen hebben ze het duidelijk nog te koud.

Dit is de groeitabel van de pups tot en met vandaag. Ze groeien allemaal prima en zijn vandaag sowieso allemaal verdubbeld in gewicht. Toch zien we nu al verschillen; kleine Reefie is op dit moment de zwaarste en het reutje met het witte bandje is de lichtste.

Ondertussen zijn er twee livestream webcamsessies geweest voor de liefhebbers. Die zijn terug te zien op de link in mijn vorige bericht. Maar ook maakt Marianne lieve korte filmpjes, zoals deze:

Vandaag maken we nieuwe portretfotootjes van de zes. Ook hebben we de stamboomnamen moeten kiezen en insturen. Heel binnenkort meer daarover op dit blog!

Vergeet ik nu toch bijna nog te laten zien dat het leven buiten de werpkist ook best mooi is….. momenteel staan in onze streek alle bollen in bloei. Blijft genieten, ieder jaar, zelfs wanneer je het al tig keer hebt gezien.

Hinde in de poldertuin. Het is dezelfde tuin waar de foto is genomen van haar moeder Jewel bij de rode tulpen. Nu dus Hinde maar bewust met een andere kleur en ander soort bloemen, want ieder roedellid heeft recht op haar eigen unieke plek in de roedel en in het leven.

Hinde is 5 1/2 en ziet er momenteel puik uit, helemaal nog niet als een oma, ook al is ze dat sinds een week wel ;>)

Blauwe druifjes….

Een grote keur aan bolrassen in de poldertuin van Anna Pauwlona….

Een tulpensoort die wijdopen gaat staan in de zon;

Met Hazel ben ik voor het eerst wezen steppen, langs de kanoroute in Den Helder, waar ook bollenvelden liggen.

De steps zijn allebei van Danielle, en haar whippet/Border collie kruising Spot vond het geweldig om met Hazel langs de velden te vliegen. Ik vond het zelf ook voor herhaling vatbaar, dat steppen.

Hazel is de nestzus van Megan, en tante van de C-tjes. Hazel en Megan zijn echt aan elkaar verknocht wanneer wij samen wandelen. Hazel is onlangs gesteriliseerd, want ik vind haar te groot om mee te fokken. Maar dat betekent niet dat zij uit de gratie is, integendeel…… ze is een heerlijke hond om samen mee te leven en leuke dingen te doen. Een – wat wij noemen – natuurproduct, dat het liefst altijd op jacht is en op haar hardst door de natuur rent. Hazel doet niets zachtjes, en dat geldt bij haar zelfs voor liefkozen. Als ik denk hoe liefdevol zij omging met ome Cor toen hij bedlegerig werd, en met haar oma Jewel in diens laatste weken van haar leven…. dat was best heel bijzonder.