De afgelopen weken werd de whippetgemeenschap weer eens met de neus op de feiten gedrukt; whippets worden gemiddeld 13 jaar oud plus een paar maanden, maar net zoals we heel veel uitschieters ver naar boven kennen, moeten er ook uitschieters naar beneden zijn, anders kom je niet aan zo’n gemiddelde. Alleen willen wij die uitschieters naar beneden niet kennen, laat staan zelf meemaken. En toch gebeurt het, in de afgelopen drie weken hebben verschillende mensen in mijn directe omgeving hun geliefde whippet veel te vroeg over de regenboogbrug moeten laten gaan, door ziekte of ongeluk. Ik kijk met name in deze dagen met veel meer aandacht en dankbaarheid naar mijn vier dames, wanneer ze na hun wandeling volgegeten hun favoriete plekje opzoeken in huis. Het is allemaal niet zo vanzelfsprekend, en die momenten wil ik wel wat bewuster gaan koesteren.Hazel is afgelopen week in Amsterdam gesteriliseerd middels kijkoperatie en ligt inmiddels weer helemaal happy op de bank bij haar moeder. Drie kleine gaatjes met onderhuidse hechtingen en klaar is kees. Anderhalf uur na het eerste prikje om haar suf te maken liep ze alweer zonder wankelen mee naar de auto. Wie bij mij thuis is geweest weet het: het is veel wit en rood wat de klok slaat. Sinds kort prijkt er een fraaie ingelijste foto aan de muur, van Skye, de blauwe whippet van mijn whippetvriendin Karin Schellner uit Wenen. De foto werd gemaakt door haar zwager, de engelse fotograaf Dan Shalloe. Een juweeltje, vind ik zelf.Met mijn mam gaat het uitstekend. Zij woont nu in een leuk appartementje op de begane grond, tussen leeftijdsgenoten en met uitzicht op de duinen en het bos. We lopen met de honden zó het Hengstenpad op vanuit haar deur. Ze heeft een druk sociaal leven, dat lijkt op dat van een banketbakker, sinds de andere oudjes haar roomboterkoek met walnoten hebben ontdekt. Overal wordt ze uitgenodigd ;>))De honden voelen zich er ook thuis, want aan de inrichting is helemaal niets veranderd sinds de verhuizing. Hinde kijkt hier wat scheel, dat doet ze altijd wanneer ze je een liefdevolle blik toewerpt. Daktari!Chloe weet mijn moeder altijd aardig te bespelen om wat lekkers af te dwingen voor haar en haar roedel. Een dwingelandje van bijna 14 jaar, die de klappen van de zweep inmiddels wel kent.

Marc en Annalies kwamen voor een inspectie van mijn moeder’s appartement, en voor een lekkere boswandeling. Annalies heeft Marc ondertussen heel goed gesocialiseerd. Mag ook wel, na een paar decennia samen!Zij pasten op de honden van Wim en hadden de bijna 1 jaar oude Beppie (Dust ’n Dunes Let’s Dance) bij zich, die zich prima wist te vermaken met haar nicht Hazel.Vorig weekend had ik in Duitsland afgesproken met mijn vriendin Gerry uit Zwitserland, en haar Autumn Love whippets. We zaten dicht in de buurt bij Delirious whippets en dus spraken we af met Han en Katja voor een mooie wandeling.Twaalf whippets en Italiaantje Lotec maakten het recreatiegebied samen onveilig. Nee hoor Katja, geen konijn te vinden hier – maar waarom waren ze toch zo wild ;>))Boris van Gerry, onze Hazel en Oban op het zoetwaterstrand.

Na afloop werd er natuurlijk getrakteerd.Een grote roedel, ook al zien ze elkaar zelden of nooit.Jewel en Djinny delen het door ons binnen gebrachte mandje. Djinny en Chloe zijn bijna even oud; allebei vieren ze dit voorjaar hopelijk hun 14e verjaardag.Ons botermeisje Hinde heeft haar blik op de slagroom laten vallen….Hazel bakt ondertussen zoete broodjes bij Han ;>)Dat is weer een voordeel wanneer je je pups goed hebt gesocialiseerd; ze voelen zich overal prima thuis en zijn op hun gemak.Hazel. Wie anders.Afgelopen weekend was ik nog even in België, maar zonder mijn honden. Ik overnachtte bij Virginie en haar mam, en kreeg gelukkig Dune (Salty Sand’s Autumn Melody) mee naar bed. Altijd gezellig, voor ons allebei.Die peinzende blik vanuit haar cave bed…. die gaf al aan dat iets haar toch niet helemaal zinde. Ze lag een paar minuten later dan ook tegen me aangekleefd onder het dekbed ;>)Ik was daar als bezoeker op de jongehonden- en veteranenshow van de Belgische Whippet Club en bezocht na afloop bij Evelien en Wim ons andere Sandje in België, Zoë (Salty Sand’s Anyone’s Daughter). Het is grappig, Zoë is een van de zeldzame bontjes in onze nesten, en tegelijkertijd lijkt zij ondanks de andere kleur in haar maniertjes en oogopslag heel erg op haar oma Chloe.Zoë en haar neefje James (Chelridge Cavendish) worden lekker in de watten gelegd. Hier samen op de bank, maar zij waren in feite degenen die de cave bed rage in België en Nederland teweeg hebben gebracht.Ik sluit af met Manon en Bidaï (Salty Sand’s Best Friend); zij doen sinds begin dit jaar aan behendigheid en zijn nu klaar voor het a.s. wedstrijdseizoen. Afgelopen week deden zij examen, en Bidaï deed een foutloos parcours in 47 seconden. Ik ben sinds een aantal weken ook behendigheidslessen aan het volgen, met Hazel. Manon en Bidaï zijn natuurlijk ons lichtende voorbeeld, maar omdat zowel Hazel als ik nog alles moeten leren, zal het niet zo snel gaan als bij hen. Geeft niets, het gaat per slot van rekening om het plezier ;>).