Met Hazel gaat het prima – zoals dat gaat bij puppen van 11 weken: de wereld is van hen, en de mensen- en hondenroedel zorgt ervoor dat er nooit een vuiltje aan de lucht is. Het leven bestaat uit zorgeloos genieten van eten en spelen, afgewisseld met slapen….
Ze speelt de helft van de tijd alleen met al haar speelgoed, en de andere helft moet Hinde eraan geloven…..
Hinde vindt dat meestal leuk en gezellig, maar soms heeft ze er geen zin in. Ze is te vriendelijk om Hazel uit de droom te helpen, en rommelt dan maar wat halfslachtig met haar mee.
Met haar oma Jewel komt Hazel minder ver; die zet haar niet alleen op haar plaats, ze pikt ook al haar lekkere kauw- en pensstaafjes van haar af ;>))
In de natuur past ze zich moeiteloos aan aan de roedel. Op korte wandelingetjes mag ze mee met de roedel, en doordeweeks wordt ze apart uitgelaten door mijn moeder, die met de fluit en leverworst “kom voor” met haar oefent. Dat gaat al heel goed!
Lekker voluit galopperen;
Buiten heeft ze weinig in te brengen tegen haar moeder;
Hinde is dan streng voor Hazel, maar ook beschermend en liefdevol;
Stereo graven ;>)
Inschattingsfoutje!
En oma Jewel’s wil is ook al wet! Je heet niet voor niets Salty Sand’s Be Jewelled ;>))
Maar Hazel is niet zo snel onder de indruk van de “oudjes”…
En vermaakt zich zelf wanneer Hinde en Jewel haar te veel op de kop zitten….
Lieve Hinde, wat heb je tot nu toe mooi werk geleverd……
SALTY SAND'S WHIPPETS 
Ha Prachtig, Hazel ! Ze lijkt me een guitig pupje. En opvoeding hoort daar nu eenmaal bij 😉
Het is toch wel genieten he, om de interacties met de anderen in ’t oog te houden !
Wat leuk om de interactie te kunnen zien tussen pup, moeder, grootmoeder .. en ook al overgrootmoeder!
Lijkt me boeiend! Tof dat we dit deels kunnen volgen 😉
Ik vraag me soms af of Zoë nog wel weet wie haar moeder is, als we bij jullie op bezoek komen? 😉
Dat zal in jouw roedeltje vast nooit vergeten worden 😉
Ik denk dat Zoë en ook Jewel dat nog wel weten – ze vliegen elkaar misschien niet steeds in de armen, maar ik weet het eigenlijk wel zeker dat Chloe, Jewel en Hinde en hun kinderen elkaar herkennen als bloedverwanten.
Leuk 🙂 🙂
Het is inderdaad zo dat wanneer Zoë jou, Ronald of je moeder ziet ze in alle staten is. Dus ze herkent jullie zéker!
Dan heb je inderdaad een punt dat ze ook de andere roedelleden/honden moeten herkennen. Maar daar hoeven ze inderdaad niet extreem blij op te reageren 😉
En Dune wordt duidelijk ook nog herkend, als je het zo bekijkt :-p
Tja, ik heb heel andere ervaringen. De moeder van Kiba, en dus de ex-partner van Elmo, woont hier in Breda. Ook hergeplaatst. We komen haar wel eens tegen bij een wandeling hier of daar. De eerste keer was 2 maanden nadat de honden, Elmo en ex-vrouwtje, uit elkaar waren gegaan. Kiba was toen al 2 jaar. We kwamen er toevallig achter door een praatje te maken want de honden (her)kenden elkaar helemaal niet. Er was zelfs een beetje vijandigheid. Was heel bizar om te zien en te weten. Onverklaarbaar!! Nadien zijn we elkaar nog wel tegengekomen maar er is niets veranderd. Ze (her)kennen elkaar niet.
Ik denk wel dat honden die familie zijn, elkaar regelmatig moeten blijven zien, al vanaf het uitvliegen uit het nest, om ook een leuke relatie te hebben met elkaar. En het hoeft bij herkenning niet allemaal liefde te zijn, ook vijandigheid en jaloezie spelen op tussen familieleden. Maar waarom zou een hond zijn fokker na jaren wel uit duizenden herkennen, en zijn eigen moeder, waar 8 weken lang nog nauwer contact mee is geweest dan met de fokker zelf, niet…. dat wil er bij mij niet in. Onze pups zijn altijd blij om ons terug te zien – en dat is niet altijd, maar wel bij de meeste fokkers die al die maanden leuk en intensief met hun nest zijn omgegaan het geval.
Inderdaad, Monique. Bij al mijn honden was er nog lang herkenning naar de fokker toe. Bowie zag Gay 2 weken geleden en hij begon te kwispelen (kan ook zijn omdat ze een teefje bij had natuurlijk 🙂
Maar ik denk ook dat de honden elkaar regelmatig moeten zien. Anders verwatert het volgens mij wel.
Heel leuk om te lezen hoe het Hazel vergaat in je roedeltje en hoe de verhoudingen liggen.
En wat illustreren de mooie foto’s je verslag!
De updates van de andere Sandjes vond ik ook erg leuk, ze hebben het allemaal naar hun zin, wat wil je als fokker nog meer 🙂
Wat heerlijk om te zien dat de kleine Hazel zo van het leven geniet! Ze ziet er erg blij en gelukkig uit. De foto’s zijn zoals gewoonlijk weer ontzettend leuk! 🙂
Wat weer een prachtige update en foto’s van Hazel. Ook het reilen en zeilen van haar nestgenootjes bij hun nieuwe mensen is erg leuk om te volgen. Ze zijn allemaal duidelijk met hun kontjes in de boter gevallen.
Zo’n leuk verslagje alweer. Volgens mij is Hazel gewoon het gelukkigste pupje van 11 weken oud…. Ze heeft dan ook alles mee…, een schattige moeder, een lieve oma, een allerschattigste bomma en dan nog eens die lieve baasjes.
Ik denk ook dat de honden heel goed herkennen. Deejay is in elk geval wel steeds heel blij om zijn fokker terug te zien…, zelfs de stem alleen al maakt hem doen kwispelen.
Even kijken of ik weer mag reageren van WordPress..
Ik kon vanmorgen gewoon mijn reactie plaatsen zoals anders. Geen vragen om inloggen of zoiets.
Ik heb zelf ook problemen, het inlogscherm van WordPress is deze week veranderd zag ik en sindsdien moet ik eerst inloggen om hier een reactie te kunnen schrijven. Daar had het vast mee te maken Annemarie, kan geen toeval zijn!
Ik moet nu ook steeds ingelogd zijn om te kunnen reageren, heel irritant….
Het blijft iets unieks hebben dat je vier generaties van die prachtige blondjes onder je hoede hebt. Hoop dat ze nog heel lang van elkaar mogen genieten.
Lady springt iedere keer weer een gat in de lucht als ze fokker Hans-Jürgen ziet; hij was ook altijd speciaal met haar in de weer van de acht puppen. Met Ingrid, zijn vrouw is ze ook blij maar wat gereserveerder. Prince heeft Sandra na twee jaar een keer gezien op een show en normaal moest ie niks van vreemde mensen hebben, maar deze bijna “vreemde” mevrouw mocht hem kriebelen en toen ze ging vertellen dat hij zo op zijn moeder leek, leek Prince het te snappen en ontdooide helemaal; zeker toen Lucien er ook nog bij kwam staan: toch die herkenning een beetje. Korol herkende zijn moeder, broertjes en mensenmama niet eens toen we na een jaar een keer naar Frankrijk gingen maar ging wel meteen vertrouwd mee rennen met het roedel toen we later met zijn allen gingen wandelen en op en grote weide uitkwamen.
Wat een prachtige foto’s van heerlijke momenten! Wat is ze mooi die kleine Hazel. En wat is dit genieten hè Monique deze periode. Ook de andere Sandjes doen het gelukkig hartstikke goed, je mag zéér tevreden zijn!!!
Die kontjesfoto, stereograven is super!
Hazel straalt op de foto’s. Ze heeft de puppentijd van haar dromen.
Dune herkent jou nog steeds hé, Monique en volgens mij ook haar moeder Jewel en haar zus Hinde. Zelfs op je stem reageerde ze tijdens de live-stream van de puppy’s. Maar ik denk ook wel dat het komt omdat we mekaar toch enkele malen per jaar terugzien.
Die kontjesfoto vind ik ook geweldig, ik zou hem uitvergroten en er een thema bij verzinnen voor de volgende fotowedstrijd van de JHVdag.
Onze honden herkennen ook nog steeds de stem van Mw Bakker en zijn dolblij als ze haar weer zien vooral Mozart. Het lijkt er wel ingebakken door Mw Bakker.