Hazel en Megan troffen elkaar afgelopen zondag in ons bos de Donkere Duinen;
Megan was heel blij om mij weer te kunnen begroeten, wij hadden elkaar immers een week niet gezien; maar zat ze wel te wachten op haar overheersende “gele” zuster Hazel??
Hoezo dat …… is dit dan niet het hoofd van een lief whippetengeltje….
Hinde vindt in ieder geval dat sommige van Hazel’s initiatieven in de kiem moeten worden gesmoord ;>))
Arend met twee dwarse kleuters aan de riem; ze wilden namelijk lekker los lopen…
Als de twee hun zin eenmaal hebben gekregen houdt Hinde de boel scherp in de gaten;
Maar dat is onbegonnen werk; ze vlogen alle kanten op ;>)
We hebben de eigenwijze dames ook stukken gedragen;
Na een lekkere wandeling moest Megan afscheid nemen van haar familie – maar we zullen elkaar heel regelmatig treffen in de natuur, en ook samen naar ringtraining gaan.
Een druk programma; ’s middags reden we met de honden naar het verzorgingstehuis waar mijn tante Diny woont. Hazel mocht op een schapenvacht op de achterbank bij ome Cor, en ze lag als een prinses….
Tante Diny en Hazel maken voor het eerst kennis met elkaar. Het valt ons altijd weer op, dat onze honden zich heel erg vertrouwd voelen bij haar; niet alleen omdat ze dol is op honden, maar wij denken ook omdat zij haar herkennen als familie.
De bewoners en het verplegend personeel zijn altijd blij om de honden te zien; het geeft weer leuke afleiding en whippets zijn met hun rustige gedrag heel geschikt als therapie honden.
Toen wij binnenkwamen hadden de mensen net in een kring gevoetbald.
De bal was dus beschikbaar voor Hazel ;>)
Maar ze vond deze kar met vieze lappen veel interessanter…
Hinde heeft een heel andere perceptie van entertainment; hier ontfermt ze zich over het glaasje slagroom van een nietsvermoedende oude heer, terwijl hij het lepeltje met een beverige hand naar zijn mond probeert te brengen.
Wel lastig, dat het vrouwtje overal zo op let….
Want ook zo’n advokaatje met slagroom wil er wel in ;>)
En Hazel’s bloed kruipt waar het niet gaan kan…..
Ook thuis zijn Hazel en Hinde twee handen op één buik;
Met name ’s avonds spelen ze zeker een uur lang en gebruiken veel verschillend speelgoed….
En manden! Met veel herrie – hoge keel- en jankgeluiden – kunnen ze met hun hoektanden onophoudelijk schermutselen….
En Hazel denkt dat ze al heel wat voorstelt ;>)
Van Bidaï en zijn roedel ontvangen we regelmatig nieuws en foto’s;
Hij wordt nog steeds stukjes gedragen, maar vindt dat geen succes (hier hebben we er nog zo eentje, Olaf en Manon).
Hij vindt het Barfen heerlijk en heeft zijn eerste rauwe kipkarkasje en sardientjes met smaak naar binnen gewerkt!
Zijn bijnaam is “Post.NL-Bidaï” zolang hij nog met Manon mee op ronde gaat omdat hij nu nog niet alleen thuis kan blijven. Dan slaapt hij wat, of kauwt op iets lekkers….
Restauranttraining – dat is wanneer Manon en Olaf appelpunten met slagroom gaan eten, terwijl Bidaï rustig op een warm kleedje slaapt ;>))
Lekker keutelen met Nisga’a, die een paar dagen geleden voor het eerst echt met hem gerend en gespeeld heeft.
En rommelen met takken in het bos. Hij heeft ook gespeeld met het Italiaantje van Erica, gaat verder met puppytraining en start nu ook met ringtraining. Het leven bevalt Bidaï heel goed in het Utrechtse!
SALTY SAND'S WHIPPETS 
Die 2 meiden gaan veel aan mekaar hebben. Leuk dat ze op de ringtraining samen zijn, maakt het wel extra moelijk voor de baasjes ;o) Maar daar kan je dan weer op oefenen.
Hinde steelt meestal heel behoedzaam en onopvallend maar Dune denkt nog steeds dat als je schrokt, je meer kans maakt maar dan valt het zo erg op kan ik bliksemsnel reageren ;o)
Bidaï heeft het wel naar z’n zin hé!
Mooie foto’s weer, Monique ! En wat moet dat heerlijk zijn voor de oude mensen dat jullie voor wat afleiding gaan zorgen ! Ik denk dat mijn whippets dat ook wel zouden zien zitten … al die room en koekjes 🙂
De puppies worden groot. En mooi !
Haha, weer die naam hè Hinde-Hazel… wat is het nou? Maar je had um al door zie ik! Het went vast snel Monique! 🙂
Heel leuke foto’s weer! Die kleuters in de protest stand is heel grappig!!
Is tante Diny een zus van je mam? Leuk dat dat allemaal kan hoor met hondjes naar binnen, heerlijk voor de bewoners!
Tja en dat snoepen… daar kunnen al die Whippets wat van! En de meeste baasjes ook! 🙂
Hoi Syl, ja tante Diny is mijn moeder’s enige zus, ze woont in Zaandam. Je kunt niet meer echt met haar praten, maar ze lacht volop wanneer we er met de honden zijn. Het personeel vindt het fijn wanneer we komen, en dat geldt ook voor het tehuis waar mijn vader zit. Bijna alle bewoners hebben wel huisdieren gehad in het verleden, en missen het…..
Fijn dat je dit zo samen met je mam kunt doen voor haar zus en de medebewoners! En wat ziet jouw mam er dan fantastisch uit voor haar leeftijd hè, stralend en mooi!
Wat een heerlijk gevulde update, Monique!
Ik vind het altijd leuk om te zien dat whippetjes zo gegeerd zijn bij de oudjes 😉 Nou ja, behalve bij mijn grootouders :-p Die hebben òf vnl schrik van honden, òf ze verliezen te veel haar of maken plekken op het tapijt met hun beentje.
En ze zijn nochtans zo braaf. Heel erg kalm. Maar goed, ik blijf ze meenemen, het zijn mijn kinderen :-p
Al heeft Zoë natuurlijk ook daar al van het aanrecht gestolen, zoals Virginie zegt: schrokken schrokken schrokken.
Niks ‘naturel stelen’, zoals Hinde hier zo mooi voordoet. Nog niet zo lang geleden (tja, dom is ze soms wel 🙂 ) had Zoë hier een gevulde, opgerolde tortilla gestolen vanuit de keuken. Mijn moeder ging die net in schijfjes snijden als aperitief voor ons bezoek.
Loopt ineens Zoë mét die tortilla in haar bek gewoon de volle woonkamer in, vol bezoek. En legt ze zich aan het salontafeltje neer om die gezellig op te eten. De mensen vroegen zich af wat er in haar bek zat, haha.
Hij heeft toch nog gediend hoor! (stukje afgesneden).
Goed om te zien dat Bidai en Megan het zo goed hebben.
En wat fijn dat dat Megan en Hazel mekaar erg vaak gaan zien 😉 Het is eens wat anders hé Monique, dan je kinderen naar het buitenland sturen 😀
Ja Evelien, het is inderdaad ook wel eens leuk om een Sandje dicht in de buurt te hebben. Maar aan de twee buitenlandse Sandjes bij jou en Virginie beleef ik ook veel plezier, toch. De afstand is niet bepalend voor de mate van contact, blijkt nu.
Haha, geweldig Zoë Tortilla zou ik haar voortaan noemen! En zo hebben we allemaal onze verhalen met Whippets en eten denk ik!! Bij ons (indertijd met Ilke en Pam) werd visite nogal eens met tompoucen in de bek begroet… 🙂 En Ilke werd door iedereen Ilka Kipfilet genoemd… nou dan begrijp je het wel! 🙂
Flowtje doet nooooooiiit zoiets stouts! Haha!
Die Zoë met haar tortilla…. had ik wel eventjes willen zien ;>)
Ja Evelien dat verhaal van Zoe is prachtig, had graag de reacties gezien van het bezoek. Wilde echt nog iemand iets eten van het afgesneden restje?
Leuk voor Hazel en Megan dat contact samen dat blijft altijd een aparte vriendschap dat weet ik uit ervaring met Mozart en z’n zus.
Prachtig de foto’s bij je tante Diny en Hinde die die arme man van z’n advocaatje wil beroven.
Geniet altijd weer van je foto’s en verhalen.
Ja, ze hebben er nog van gegeten 🙂 🙂 🙂
Ze had hem niet in het midden beet, maar aan een zijkant (tja, dief hé). Dus dat eindje er gewoon afgesneden. En het stof en haar er verder gewoon afgeklopt vanop het tapijt, haha.
Geen tijd voor een foto trouwens! Mijn moeder was RAZEND en ik was dan gespeeld boos 😉 Kwestie van de kerk in het midden te houden. :-p
Evelien, volgende keer eerst foto maken en dan pas afpakken ! Dat hoort toch zo bij de Sandjes ? 🙂
Ja Tinne, dat hoort zo, vind ik ook ;>)
Haha…ik denk het, jij zegt het. 🙂
Alles voor de foto he …
Wat heeft Hazel ook een hoop meegemaakt. Mee naar de oudjes, lekker op schoot, slagroom en zo te zien ook koekjes eten. En die twee in het bos…..ja als dat ‘tuig’ los gaat, dan ziet het er ineens heel anders uit:) Volgende week begint Bidaï z’n eerste ringtraining en morgen natuurlijk weer puppieles. Morgenmiddag gaan we met de bus naar de binnenstad van Utrecht, even naar de markt en naar Olaf’s werk…..(maar ws ook nog restauranttraining:))
Leuke update van de Sandjes 🙂
Wat heeft Hazel een ontzettend ondeugend koppie!
Dat moet een feestje geweest zijn voor je tante en andere bewoners van het verzorgingstehuis toen jullie met de hondjes kwamen, leuk hoor.
Voor de Sandjes was het zo te zien ook geen straf, ze laten zich lekker verwennen met aandacht en lekkers!
Heerlijk, die spelende zusjes, en de spelende moeder en dochter. En nu ook herkenbaar. Wat is het toch leuk om een moeder en dochter in huis te hebben, laat staan vier generaties! Daar ga ik ook voor hoor!
Leuke blog weer met mooie foto’s. Wat leuk dat Hinde nu echt met Hazel speelt! Ik ben benieuwd hoe het met Ryan in zijn nieuwe huis gaat?
Het gaat prima met Ryan, overmorgen komt er een blogje met foto’s van Ryan, Megan en Bidaï……