Vandaag viert onze Wild and Free of Herlaers Town “Isis” haar 15e verjaardag. Deze standfoto maakten we vorige week van haar, op de Hoornboegse heide, waar zij – weliswaar blind en behoorlijk doof – keurig nog meedoet aan de wandelrondjes. Ze is een hele kieskeurige eter, waar Ronald meer geduld voor opbrengt dan mijn moeder en ik. Net als je denkt “hier is ze dol op” dan haakt ze weer af. Ze eet eigenlijk alleen ’s avonds pas iets, maar mager is ze niet, dus er valt eigenlijk niets te klagen ;>).

Ome Cor met Isis, 10 weken oud. Ze was het kleinste pupje, uit het laatste nest dat de op het gebied van show zeer succesvolle gebroeders Wim en Ger de Gans hebben gefokt. Dit was vlak voordat Ger de strijd tegen zijn ongeneeslijke ziekte verloor. Zij komt uit de combinatie Per-Mo’bile Exotic Sweede “Didi” van Jannie Winkel en Ned. Duits Lux. Kamp. Wild Angel of Herlaers Town “Chantal”. Ze heeft wel een interessante stamboom: http://thewhippetarchives.net/details.php?id=13314

Een dierbare foto, van de hoogbejaarde Pukkie en Kino, en pupje Isis. Pukkie was het hondje van Ronald’s ex, dat hij uiteindelijk heeft gehouden. Zij was aan het eind van haar leven blind en doof, en is bij Ronald 17 jaar oud geworden. Kino was het vlinderhondje van mijn moeder en ome Cor. Kino was een bekende show- en fokreu die na zijn carriere is doorverkocht aan een verslaafde jonge vrouw, die hem op een dag bij mijn moeder aan de deur bracht nadat haar vriend Kino weer eens verschrikkelijk had mishandeld. Ik zal jullie de details besparen, maar die avond dachten mijn moeder en ik echt dat hij ging sterven, omdat hij er simpelweg niet meer wilde zijn. Maar hij heeft het gered en werd ieder jaar iets vrolijker, en de lieveling van iedereen die hem ontmoette. Hij is ruim 16 jaar geworden. Isis is de jonge opvolger geworden voor zowel Pukkie als Kino, en is van Ronald en mijn moeder samen.

Een schattig bolletje als pup, maar helaas geen heldin buiten, ze was bang voor verkeer en ook heel erg wagenziek. Ze deed ook niet zo aan interactie met andere honden. Kortom, zij leek minder goed gesocialiseerd te zijn dan onze andere pup Chloe, die 3 maanden eerder bij ons kwam. Nu hadden zij ook heel verschillende genen, maar dit duidelijke verschil in hoe zij als pup en ook later in de wereld stonden is echt wel een van de redenen geweest waarom wij voor onze eigen nesten een intensief socialisatieprogramma toe hebben gepast, waarbij o.a. contact met vreemden, de straat en het autorijden veel aandacht krijgen.

Isis en Chloe; 8 maanden en 12 maanden oud. Chloe was mee toen we Isis gingen halen en zij hebben het altijd uitstekend kunnen vinden samen. Zij waren dan ook iedere dag samen bij mijn moeder. Een keer maar zijn ze elkaar in de haren gevlogen en keken ze een halve dag ieder een andere kant uit. Daarna is er nooit meer iets gebeurd; wanneer Isis bij mijn honden wordt gestopt in de auto, of andersom, valt er echt nooit een grommetje; zij begroeten elkaar altijd blij kwispelend.

Chloe en Isis poseren voor een van onze eerste kerstkaarten;

Isis liep als jonge hond altijd met ballen en stokken rond; hierdoor zijn haar tanden al vroeg helemaal afgesleten, waardoor we daar paal en perk aan moesten stellen.

En in de natuur liep zij regelmatig de nodige beschadigingen op met haar wilde gedoe. Wat dat betreft hebben Wim en Ger haar de juiste stamboomnaam toebedeeld; Wild and Free of Herlaers Town.

Isis is niet veel geshowd door mijn moeder, ze is een klein en compact teefje, maar mijn moeder bracht haar jaren lang ieder jaar voor op de kampioensclubmatch van de Ned. Whippet Club. In de ring zag zij er dan heel anders, heel elegant uit, en zij werd altijd bij de beste vier geplaatst, in – in die tijd vergeleken met nu – hele grote tevenklassen en onder zeer uiteenlopende keurmeesters.

Isis’ alerte en vrouwelijke expressie.

Isis’ eerste bezoek aan de renbaan, in Lelystad, met mijn moeder en ome Cor. Ze werd bovenop de heg gelegd om te kijken, en het duurde niet lang voor het muntje bij haar viel. Op de fundagen van de NWC beleefde zij veel plezier aan het coursen en rennen.

Maar toen zij zeven jaar oud was kreeg zij helaas acuut glaucoom in een oog, het zwol op en zij had zoveel pijn, dat het moest worden verwijderd. Om het verlies aan zicht te compenseren ging zij vanaf dat moment buiten haar oor aan die kant rechtop dragen. Dat is goed te zien op de bovenste standfoto die wij vorige week van haar maakten.

Een whippetleven vliegt zo maar voorbij. Een foto van Ronald met Iesje in 2000.

En een foto van Ronald met Iesje vijftien jaar later. Allebei veranderd, ouder, maar nog meer verknocht aan elkaar dan toen……