Afgelopen week was Dune weer even op haar thuisbasis in Den Helder, met dochter Doortje en maatje Dusty.

Tessa en Virginie kwamen ons verblijden met Brugse lekkernijen; de beste taartjes van Brugge, en een aantal flessen heerlijke champagne. We vierden Tessa’s verjaardag die avond.

En de volgende dag vierden we ook de mijne; met 14 personen en 16 whippets over de vloer.

Na koffie en gebak maakten we een mooie wandeling.We hadden weer eens geluk: droog weer, en af en toe een zonnestraaltje, ook al was het koud.

Na afloop waren de hondjes allemaal superrustig. Wij trokken de champagne open.

En de sliptongetjes gleden de roomboter in. Vers gehaald op de visafslag van Den Oever….. bij wijze van spreken zo vanuit het water in de pan!

Het was wat passen en meten in mijn huisje. Zodra je aan de beurt was voor een gebakken visje, had je het recht om aan de eettafel plaats te nemen. Er ontstond dus een soort van stoelendans.

Even een fotootje van Julia, de nestzus van onze in oktober overleden Chloe. Ze viert over 7 weken haar 15e verjaardag, en ik vond het heerlijk om haar te kunnen knuffelen en bekijken, want zij en Chloe lijken ontzettend op elkaar.

Je kon natuurlijk ook je visje gezeten op de bank opeten. Maar dan werd het wel zo’n beetje van je bord afgekeken…..

Nog geen week later werd onze speelgoedkrat gegijzeld door ene Skundi uit Limburg……

En hij was samen met Bjani, met een Ijslands streepje op de a, dat ik met mijn Apple niet kan maken. Sorry jongen!

Ze werden naar Den Helder gereden door hun trouwe personeelslid Ron.

Die een heel mooi cadeau voor ons meebracht…..

Hazel liet zich lekker achterna zitten door deze twee zeer rijpe maar nog fitte mannen!

Ze sloofde zich daarbij behoorlijk uit voor iedereen.

En ook Bjani liet zijn spierballen – eigenlijk spierdijen rollen.

Voor gasten uit Limburg is zo’n strand een absolute must……

En we hadden het strand echt helemaal voor ons alleen.

Bjani en Skundi, acht pootjes op een buik.

De volgende dag stond – natuurlijk – Texel op het program. Voor we de boot op reden lieten we de hondjes nog even plassen op de zeedijk. Nou, dat hebben we geweten….. ooit schreef ik het blog “gehufter in de Slufter” (toen Hinde als 2-jarige haar eerste haas ving, en 11 jarige Chloe tijdens die jachtpartij over de kop sloeg en haar schouder uit de kom had, waarna een zware operatie moest volgen). Het blog van vandaag had dan ook heel goed “gekloot bij de Texelse boot” kunnen heten. Hazel rook namelijk konijn aan de verre overkant, bij het KIM, waar de Nederlandse marineofficieren worden opgeleid. Ze vloog zo van de dijk alle straten over, met Hinde in haar kielzog. Wij kregen zo’n beetje een halve hartverknettering…..maar het is godzijdank goed afgelopen, en nadat we ze hadden onderschept waren we nog net op tijd om de boot op te gaan ;>)))

Supermooi weer hadden we op deze dag.

En een heerlijke wandeling in het prachtige bos, duin en strandgebied aan de westkant van Texel.

De honden moesten in de duinen eigenlijk aan de riem…

De Limburgertjes negeerden de instructies en liepen alle drie los;

Hinde en Hazel zaten voor de zekerheid aan de flexriemen; hun jachtkik hadden ze immers al gehad, voor de oversteek.

Struinen door de duinen….

Skundi met zijn stokje;

Baasje met de telelens;

Met dit weer komen de blonde duinen en de blauwe zee en lucht prachtig tot hun recht. En ook hier hadden we weer het strand voor ons alleen!

Lunchpauze in “Bos en Duin”

Na een kort bezoekje aan de Slufter reden we door naar Cocksdorp, voor koffie met poffertjes en pannenkoek.

Tijdens de terugrit naar de haven zagen we de allereerste lammetjes van het Texelse seizoen.

En ja…. de volgende ochtend spotten we een zeehond langs de Helderse zeedijk. Altijd leuk, voor gasten maar zelf blijf ik het ook bijzonder vinden! Check.

Na dit lange weekend vol uitstapjes lagen Bjani en Skundi volledig in katzwijm. Maar wel met een glimlach om de mond. Goed gedaan jongens, met jullie bijna 10 jaar!

Eindelijk hadden we dan die enorme Limburgse rijstevlaai op……. als ontbijt, als toetje, you name it, ik ben er dol op, je kunt me er zelfs wakker voor maken. Maar ook Ron haalde zijn neus niet op voor een koekje van eigen deeg. En gelukkig maar, want dit was natuurlijk in je eentje helemaal dichtgroeien geblazen. Maar goed, daar zijn dan die leuke wandelingen weer goed voor. Mannen, bedankt voor de gezelligheid, jullie mogen beslist nog eens terug komen naar het hoge noorden!