Zo’n verstilde regendag is het vandaag. De honden zijn uitgelaten en gevoederd, en liggen uit te buiken en uit te rusten in hun caves. Tijd voor en eindelijk weer zin om een blogje te maken…. de laatste was alweer 2 1/2 week geleden. Vanochtend zag ik het ijsvogeltje weer. Hij woont aan de liniesloot, recht tegenover het ziekenhuis. Nu ik weet dat hij er is en wat zijn vaste stekkie is, is mijn oog erop getraind om hem te vinden. Op een dag als vandaag is hij gemakkelijk te zien; als een grote kleurige libelle zit hij stil in de regen, op een kale wintertak boven het water. Let op: ik heb hem gezien, maar niet gefotografeerd; dit is een foto die ik op het internet heb gevonden.

Ik moet nog even terug naar oud en nieuw; toen was het ook wat donker en regenachtig weer. Wij gingen altijd met ons groepje een mooie duin- en strandwandeling maken, een uur voor het vuurwerk losbarst. Vervolgens met mens en hond bovenop een duintop staan, met de champagne, dik ingepakt tegen de kou. Zo zagen we vanuit de natuur al het vuurwerk van Den Helder de lucht in gaan, maar zonder de herrie ervan te hebben. Hiermee zijn we gestart in 2000, om het millennium  te vieren. We hebben het 14 keer gedaan, maar sinds mijn vader en ome Cor er niet meer bij zijn, beleef ik er niet hetzelfde plezier aan. Voor het eerst ben ik iets anders gaan doen: met mijn mam en de hondjes naar hotel Hampshire, in de bossen bij Putten.

En we waren niet de enige hondenmensen die daar neerstreken met oud en nieuw, om de herrie te mijden ;>)). Het hotel kent twee gebouwen, waarvan een is toebedeeld aan mensen met hond. Het zat vol, en in de kamer naast mij zaten zelfs bekenden van mij met hun whippet ;>)). Dit hotel heeft het goed voor elkaar voor de gasten: de hondenmensen mogen hun hond niet meenemen in het restaurant, maar wel in het grand cafe, waar een plate service is maar waar ook a la carte kan worden besteld. Hondenmensen ontvangen bij het inchecken een kauwkluif, een speeltje, poepzakje en plattegrond van uitlaatmogelijkheden. Echt goed geregeld.

Het hotel ligt in het bos. Je stapt uit je kamer zo je terrasje op en de parkeerplaats op. Ik vond het voor herhaling vatbaar! Op oudejaarsavond lag ik lekker vanuit mijn bed TV te kijken en de jaarwisseling vierden we in pyama, met champagne, op mijn moeders bed. Daarna lekker slapen, zonder op het uitdoven van de herrie te hoeven afwachten.

Mijn moeder komt uit Nijmegen en ik kende die stad niet; we zijn er lekker gaan shoppen en koffie drinken. Hier mijn moeder bij de bekende Mariken van Nimwegen op de Grote Markt. Mariken heeft volgens de overlevering 7 jaar lang in Antwerpen in zonde geleefd met de Duivel, waarna zij terugkeerde naar Nijmegen en berouw toonde. Vandaar dat vertwijfelde vingertje aan de mond, ongetwijfeld.

Mam op de Waalkade, bij de Waalbrug. We zijn ook nog naar haar geboorteadres gegaan. Het was een hoekhuis in een oude buurt, maar ik heb het niet gezien en zal het ook nooit zien want het was afgebroken….. we staarden naar een bouwput. Wijze les: wanneer je van plan bent iets te doen, wacht dan niet te lang. Ik ben in ieder geval blij dat ik deze jaarwisseling samen met mijn moeder heb kunnen vieren, en dat ze nog zo kwiek is: ze viert over twee maanden haar 85e verjaardag.

De nieuwjaarswandeling op 4 januari in Soestuinen was een succes; prachtig weer, waar we met een groep van 110 mensen en rond de 100 windhonden en enkele niet-windhonden van genoten. Op deze foto lopen mijn lieve buren van de camping in Hilversum vooraan; zij hebben Galga’s en een Saluki, en mede door hen voel ik me op de camping ontzettend thuis.

Olaf en Manon namen op mijn verzoek de leiding; zij kennen dit gebied als hun broekzak, en zo kon ik ongestoord met zo veel mogelijk mensen in de stoet een praatje maken.

Hinde kon nog niet mee op deze wat langere wandeling. Het was best wel onwezenlijk om met maar een whippet aan de wandeling mee te doen. Ik droeg een lantaarntje met kaarsje mee ter nagedachtenis aan Maria Leibbrand, een trouwe deelneemster aan deze wandelingen. Ze is in november jl. overleden.

Dit gebied nodigt uit tot rennen, er is volop ruimte voor op de zandverstuiving.

Ron maakte deze foto van een van de twee ransuilen die we zagen zitten.

Regelmatig stonden we even stil, om van het uitzicht te genieten, en te kletsen terwijl de honden speelden.

Van de Sandjes liepen mee: Elly en Hans met Mozart en Maestro, Marianne en Arend met Megan en Aprille, Manon en Olaf met Bidai (en roedelgenoten), Herma met Raguel en Ballistic maatje Anyl, Erwin en Hilde met Jewel’s nestzus Pirelli.

Raguel vermaakte zich prima zo te zien ;>))

Na afloop serveerden we verse soep, taart, brownies, cake, koffie en thee. Er was genoeg voor iedereen. Nu de groep groter is geworden kan ik dat ook niet meer alleen verzorgen. Het is fantastisch dat er ondertussen een heel groepje whippetvrienden is, dat bereid is om soep te koken en allerlei lekkers te bakken. Er was een collectebus mee voor Stichting Spaanse Hond, voor wie een bijdrage wilde geven voor al het lekkers.

Gezellige drukte op het parkeerterrein; een tafel voor de soep, een voor de zoetigheden, en een voor de koffie en thee.

Hazeltje hield het allemaal in de gaten vanuit haar huiskamertje in de auto. Het was weer een heerlijke middag, een goede manier om samen een nieuw windhondenjaar in te luiden!

Vorige week zondag ben ik naar Amersfoort gereden om naar de Hond van het Jaar 2014 show te gaan. Op deze show kunnen honden alleen op uitnodiging worden ingeschreven. Het gaat om honden die zijn ingeschreven in het Nederlands stamboek en in bezit zijn van een Nederlandse eigenaar, die in 2014 op een of meer tentoonstellingen beste van het ras werden en daarna in de erering een 1e, 2e of 3e plaats kregen in hun rasgroep, plus de honden die winnaar waren op de kampioensclubmatch van hun rasvereniging.

Er waren in de windhondengroep twee whippets ingeschreven; verder een aantal Italiaantjes, Afghanen, Ieren, een Saluki, een Greyhound en een Deerhound. Links Margreet met haar mooie Shiny Sensations dame. Wim stond op de catwalk met Dust ’n Dunes Legend “Romeo”.

Rosanna, Virginie en ik zaten in het publiek om te zien hoe Romeootje het deed. Romeo is wel zo’n beetje een “product” van onze samenwerking; hij is door Virginie gefokt uit Salty Sand’s Autumn Melody “Dune”. Wij hebben samen de vaderhond voor Dune’s nest gekozen, en Virginie en Rosanna zijn vervolgens samen afgereisd naar het noorden van Engeland om Dune te laten dekken. Rosanna en Wim zijn zijn eigenaren.

Romeo deed het super….. hij won namelijk de windhondengroep en wij waren alle vier apetrots.

Een fimpje van Romeo in de windhondengroep, op de catwalk.

En een fimpje van Romeo, een dag oud, nu ruim twee jaar geleden. Hij was de eerste dag niet zo’n beste drinker. Virginie bleef ’s nachts naast de werpkist slapen en gaf hem de hele nacht door aandacht en voorrang aan de melkbar. Toen ik ’s morgens uit bed kwam, was hij een volleerde bargast en zorgde hij zelf dat hij goed aan zijn trekken kwam ;>))

Meteen na de groepsoverwinning van Romeo sprong ik in de auto richting Drenthe, waar Deke en Cees een terugkomdag hadden georganiseerd voor de pups van het nest van Olijfje en Bidai. Op de foto Salty Sand’s Best Friend “Bidai” van Olaf en Manon. Niet de allerbeste foto, die moet nog gemaakt worden ;>)). Het was veel te regenachtig en guur buiten voor een goede standfoto. Bidai is een zoon van Hinde en broer van Hazel, nu 3 jaar oud.

Voor de pups, die nu 6 maanden oud zijn, en hun eigenaren was een heerlijke dag georganiseerd met o.a. een mooie wandeling, een buffet, en veel spelen in de tuin. Op deze foto zien we hoe Hazel het jonge spul probeert te regelen, terwijl ze een mooi diep gat graaft in de tuin van Deke en Cees.

Hinde (hier vooraan, met de brede lichtgevende halsband) genoot volop mee met haar kleinkinderen, en probeerde op haar beurt ook om alles een beetje in het gareel te houden.

In de middag heb ik een nestbespreking gedaan; ik heb verteld over de bloedlijnen waar deze pups uit komen en over het ras in het algemeen. We hebben Annie en Hinde, de twee oma’s van het nest voor het voetlicht gebracht, en Olijfje en Bidai eerst bekeken en besproken voor de pups een voor een op de showtafel werden bekeken. Ik vond het opvallend, hoe gemakkijk de pups – nu 6 maanden oud – zich in stand lieten zetten en keurig bleven staan, terwijl ze mij niet persoonlijk kenden en er nooit met ze was geoefend. Het heeft ongetwijfeld te maken met de rustige en prettige karakters van zowel Olijfje als Bidai. Ik heb echt een heerlijke middag gehad; nestkeuringen zijn altijd leuk en leerzaam, en natuurlijk al helemaal wanneer het om nageslacht van je eigen honden gaat.

Verdorie…. blogje klaar en het regent nog steeds. De dames liggen in de watten, en ik ga maar eens wat huishoudelijk werk doen. Ik sluit af met een voor vandaag toepasselijk gedicht van de hand van mijn vader, dat bij mij in de gang hangt met een mooie natuurfoto erbij:

Helderse druppels

Heldere druppels vallen
alle kleuren weerkaatsend uiteen
vormen met vele anderen plassen
waarin vogels zich kunnen
laven en wassen

heldere druppels vullen
greppels en sloten
leefgebied voor kikkers en vissen
waar planten groeien en bloeien
zoals riet en gele lissen

Helderse druppels doen
het water stijgen
in grachten en kanalen
om van Wad en zee
nog maar te zwijgen

Jan Post