Deze dagen kan het vriezen of dooien. Of heel hard waaien en regenen. Er zijn dagen bij waarop je je afvraagt of het licht uberhaupt nog wel aan gaat buiten. Tussen de wandelingen door liggen de dames in de watten.

Hinde doet af en toe netjes haar grote boodschappen buiten. Maar soms rollen ze toch nog de cave in tijdens haar slaap. En dan wil geen hond er nog in liggen, ook al kan ik ze helemaal intact wegpakken. Wanneer de cave in de wasmachine ligt, dan behelpt Hinde zich op de bank.

Afgelopen zondag ben ik naar de Winnershow in Amsterdam gaan kijken. Het was er dit jaar vrij rustig; het aantal bezoekers lijkt omlaag te gaan….. misschien niet zo gek, wanneer je EUR 12,50 entreegeld moet betalen, EUR 16,50 parkeergeld en EUR 5,50 voor een belegd broodje! Toch kun je op de juiste manier deze dag ook gratis doorkomen, en dat heb ik dus gedaan. En ik had voor 30 man boterkoek gebakken, samen met mijn mam.

Er waren 50 whippets ingeschreven, waaronder Romeo, die werd voorgebracht door Rosanna, en Ivy van Nikki. De blik van Romeo spreekt boekdelen…. die loopt liever op het strand.

Maar hij deed het prima en werd 2e in zijn klas.

Wim had Reef ingeschreven in de kampioensklas; dit was Reef’s laatste show, voor hij terug gaat naar Engeland.

Raguel (zoon van Reef en Megan), inmiddels alweer 8 maanden oud, kwam samen met zijn personeel naar zijn vader kijken.

Reef won de kampioensklas reuen en werd vervolgens beste reu. Hij kreeg daarmee het dubbele CAC en de titel Winner ’14. En het CACIB zorgde ervoor dat hij zich nu Internationaal kampioen mag noemen.

Klassieker dan Reef komen whippets nauwelijks nog, dat was goed te zien in de goed bezette kampioensklas. Mooi, en goed voor de genenpool dat keurmeesters verschillende type whippets weten te waarderen.

Vandaag is het precies 12 weken geleden, dat Hinde aan haar rug werd geopereerd. Na 3 weken zette zij haar eerst stappen. Nu, 9 weken later, mag zij weer los van de riem worden uitgelaten.

Hazel probeert soms met haar te stoeien, maar daar steek ik letterlijk een stokje voor, door haar af te leiden met een leuke stok.

Tja, wat kunnen we dan wel nog samen doen…..

De duinen afgraven en wegvreten!

Hier houdt Landschap Noord-Holland Noord niet zo van. Maar het is wel erg leuk!

Sinds we het wandelen hebben ingekort van 35 naar 20-25 minuten, maakt Hinde weer wat vooruitgang. Ze tilt nu regelmatig haar voeten redelijk goed op in plaats van ermee te slepen en ze zet ze minder wijd uit elkaar om balans te vinden. En gisteren bij de fysiotherapeute bleek dat haar dubbeltreedreflex en kruisreflex het opeens weer deden – afgelopen vrijdag was dat nog niet zo. Dat houdt in, dat wanneer ze staat en je klapt haar voetje om of je zet haar voet schuin over de ander heen, zij soms zelf de voet weer in de goede stand zet. Oftewel haar propriocepsis is verbeterd.

Het is op dit korte filmpje goed te zien. De haperingen in het lopen komen doordat ik tijdens het filmen niet meer voor haar zit met stukjes grillworst of kaas. Dat is natuurlijk heel verwarrend en storend voor zo’n hard werkend dier ;>))

Hazel ligt altijd keurig te wachten op haar aandeel, voor het niets doen. Zij houdt Margriet wel nauwlettend in de gaten, in alles wat ze met Hinde doet. Wanneer Hinde bindweefselmassage krijgt ligt ze er met haar lange bemoeineus bovenop.

Die bindweefselmassages en hydrotherapie zijn essentieel voor honden die aan hun rug zijn geopereerd. In het operatiegebied verkleeft de huid namelijk helemaal met de spieren eronder. Dat voelt heel naar aan, en zonder regelmatige massages om de huid losser te maken, moet een dier zich behelpen. De kans dat het raar en verstijfd gaat lopen, om het trekkende gevoel zo veel mogelijk uit de weg te gaan is ook veel groter. Het schijnt dat blinde geleidehonden, die altijd een tuig aan hebben, op die plekken ook last van een verkleefde huid kunnen krijgen. Het lopen op een loopband, in steeds lager water, zorgt voor de ontwikkeling van balans en spierkracht.

Van zo’n sessie moet Hinde altijd even bijkomen thuis.

Maar ze kijkt dan toch een soort van “voldaan”.

Haar vacht is nu praktisch helemaal teruggegroeid.

Gisteren hadden we de oppas over Hinde’s dochter Megan en kleindochter Aprille.

Aprille is een pienter pokie.

Ze lijkt veel op Megan, maar we zien ook de nodige Reef trekjes.

Ze trekt graag alle speelgoed tevoorschijn;

Maar tante Hazel in combinatie met de cave zijn toch haar favorieten.

De een is heel klein en de ander behoorlijk aan de maat; maar ze zijn wel aan elkaar gewaagd en hebben zo hun eigen techniekjes om de ander te stangen; een soort David en Goliath dus.

Hazel houdt Aprille goed eronder, en Aprille geeft zich daar met het nodige plezier aan over. Ze wordt er in ieder geval niet verlegen van.

En Megan? Die heeft even heerlijk vrij van haar moedertaken en neemt het ervan.