Bijzondere dingen heeft Jewel’s afscheid teweeg gebracht. Ze heeft harten geraakt, en zelfs mensen aangezet tot een tastbaar maken van wie zij was en wat zij achter liet. Zo was er het prachtige gedicht van Rosanna. En het virtuele beeld dat Wim voor ons maakte, van Jewel die haar verdrietige roedel achter laat. Daar hebben de mensen het nog steeds over.

Marianne maakte in de afgelopen weken deze bijzondere urn voor Jewel. Het deel van Jewel’s as dat ik niet zal uitstrooien wil ik hierin bewaren. Het glazuur is blauw, omdat dat Jewel’s kleur was; haar halsband en haar jas waren ook blauw. Het gouden pootafdrukje is een symbolische knipoog naar iets dat aan de orde is geweest op de dag van Jewel’s afscheid.

Aan de achterkant van de urn heeft Marianne een klein nisje gemaakt voor een bijzonder kristal dat ik voor Jewel ontving van Herma; het is een elestiaal calciet met mordeniet en de natuur heeft het de vorm van engelenvleugels gegeven.

Het kristal zit in het nisje vastgekleefd met een stukje boetseerpasta.

Op het deksel ligt Jewel te slapen. Ik ben heel blij met deze unieke urn, die Marianne met heel haar hart voor Jewel en mij heeft gemaakt en hij heeft een bijzondere plaats gekregen op de piano, onder de vier generatiesfoto die daar hangt.

Vorig weekend waren we met een aantal whippet vrienden te gast bij Tinne en Marc in België, om het nest van Dyllis te bewonderen. Daar verraste Evelien (van Jewel’s bonte dochter Zoë – Salty Sand’s Anyone’s Daughter – en natuurlijk van James) mij met een tekening van Jewel, die is gemaakt door Pilar Larcade uit Argentinië.

De tekening is geïnspireerd door de foto die ik van Jewel’s stralende gezicht maakte tussen de tulpen in de Poldertuin in Breezand. Een betere keus had Evelien niet kunnen maken, want ik heb Jewel gewoon weer een beetje bij me als ik ernaar kijk. Het bracht me wel de nodige waterlanders toen ik dit pakje opende, en iedereen deed met me mee.

Deze week ontving ik post van onze holistisch dierenarts. Wat netjes, dacht ik, ze heeft een hele maand gewacht met de factuur. In de envelop zat geen factuur, maar een handgeschreven kaart met de foto van een opkomende zon. “Het is alweer een maand geleden dat we Jewel hebben laten inslapen. De tijd gaat snel, maar waarschijnlijk voelt het nog als gister. Ze leeft voort in jullie hart en herinnering en haar prachtige ziel aan de ‘andere’ kant. Haar licht versterkt Het Licht. Dank dat ik haar heb mogen kennen. Sterkte met het gemis. Anneke”.

Het is een maand geleden, maar de herinneringen zijn nog heel erg vers. Over anderhalve week mag Marianne’s Megan Jewel’s achterkleinkinderen ter wereld brengen. We hopen op een probleemloze geboorte en ja, wie weet zullen ze Jewel’s zachtheid in de genen hebben.