We waren op 10 en 11 augustus in Kronenberg, voor het schoonheid- en prestatieweekend. Op zaterdag werden de hiervoor ingeschreven windhonden gekeurd door keurmeester Hetty van der Lee, en op zondag was er een officiële coursing. Op zaterdag gingen mijn moeder, Marianne en ik dus de showring in met Hazel, Megan en Hinde.
Marianne en Megan deden het samen prima in de ring; een goede oefening voor de toekomst! Zowel Megan als Hinde werden eruit gepikt en geplaatst.
Langs de ring ontfermde Lisette zich na afloop over Hinde, die zich totaal overgaf aan haar liefkozingen ;>)
De volgende dag was coursingdag, en Marc en Annalies en Chloe’s halfzus Leilah kwamen ons verrassen met een koelbox vol lekkernijen….
die er bij hen zelf ook met smaak in gingen ;>)Moeder Hinde en dochters Hazel en Megan gingen het coursingveld op; Hazel startte bij de sprinters en liep de eerste omloop samen met Better Do It Believe I Can Fly.
De tweede omloop liep zij alleen; omdat de vierde sprinter was afgevallen. Al met al waren haar punten goed voor de tweede plaats bij de sprinters.
Van Megan heb ik geen duidelijke foto’s, alleen maar deze, waarop zij zojuist is gestart met Shiny Sensations First Sensation.
Megan’s tweede omloop was beter dan de eerste, en uiteindelijk eindigde zij bij het coursen 6e van de 14 inschrijvingen bij de whippetteven. Ook was zij degene die naar huis ging met de schoonheid- en prestatieprijs (van de 8 whippetteven binnen de maat, die voor beide onderdelen waren ingeschreven). Trots!Na afloop hebben we het grote coursingveld benut om wat standfoto’s te maken van Megan.
Ze wordt langzamerhand volwassen en ik zie nu duidelijk de belijning van Megan als pupje van zeven weken oud weer terug:
Het lijkt alweer zo lang geleden…..
En nog altijd dezelfde serieuze en tegelijkertijd zachte uitdrukking op haar gezicht.Een heel andere gezichtsuitdrukking heeft haar zus Hazel; die is veel brutaler. Ze speelde het klaar om in dat weekend loops te worden. Krols is misschien een beter woord, als je haar zo ziet bij Ronald op schoot. Ronald’s devies is: I’m too sexy for my shirt, so sexy it hurts! dus dan krijg je dat ;>). Fijn hoor…. met z’n drietjes plus vijf whippets op vakantie in een caravan. Eéntje loops, ééntje blind, en ééntje geblesseerd; Hinde had namelijk tijdens de eerste omloop op het kneiterharde veld een teen uit de kom gelopen, en de banden van enkele tenen flink uitgerekt. En ze was niet de enige whippet die dat overkwam, helaas. De teen werd vakkundig op zijn plaats gezet en ingetaped door Femia, en sindsdien pak ik haar (voorvoetje) iedere dag netjes in, en moet ze minimaal 6 weken aan de lijn blijven. Balen. Geen idee of het helemaal in orde gaat komen alsof er niets is gebeurd, en of ik haar nog eens zal laten coursen. Ze is ondertussen ook al weer 5 jaar oud en dat is misschien wat laat om een coursingcarrière te beginnen….
Mam in de contramine op de dissel. We hebben een kleine week moeten afzien op de stadscamping in Rotterdam; ingesloten door de A13 en de A20, en geen knappe uitlaatmogelijkheden. En een kat die rondzwierf over de camping waar we ons hart voor vast hielden…. We stonden daar omdat Ronald moest aan een oog worden geopereerd in het Erasmus. Vooraf tests en na afloop controles….. te ver om steeds op en neer te rijden, vandaar het kampeerplan. Maar onze lontjes waren kort, zo vlak na ons afscheid van ome Cor. En dan is gezellig samen bivakkeren in een caravan best een hele uitdaging.Maar met onze aankomst op de boscamping bij Hilversum werd het al iets beter; ik had de buggy thuis opgehaald zodat we Hinde mee konden nemen op de wandelingen. En wandelen, dat kun je daar geweldig. In een omheind losloopgebied, dat bestaat uit bos en heide. Echt heel heerlijk.
We hadden mijn tentje onder de luifel geschoven en het puppyhek ervoor gezet.
Het tentje diende overdag als grote hondenmand, ’s nachts lag ik erin met Jewel en Chloe.
Dit schouwspel trok iedere dag weer bezoekers; de campinggasten waren nogal gefascineerd door onze vijf dames die rustig in hun onderkomen lagen.
Manon en Olaf wipten op een avond gezellig aan voor een mooie wandeling.
Zij wonen niet zo ver van Hilversum en kennen dit gebied wel. Een mooie gelegenheid om de bloeiende hei met ons te verkennen.Er worden veel honden uitgelaten in dit gebied, dat pal naast de camping ligt. Deze old English bulldog pup houdt zich heel gedeisd terwijl Nisga’a en Bidaï hem nader inspecteren.
Na de wandeling werd het gebak van de zojuist door ons ontdekte geweldige bakker in Oud Loosdrecht getest en goedgekeurd.
Bidaï, die zoveel bekende trekken van onze dames in zich verenigt, maar dan in de mannelijke versie.
Omdat het niet zo heel ver bij ons vandaan was, heb ik de behendigheidstraining van Bidaï een keertje bijgewoond.
Hij was blij om me langs de kant te zien, en liep ook af en toe naar me toe, maar zette desondanks zijn beste beentje voor;
De paaltjes gaan al lekker vlot!En het gaat allemaal al heel aardig moet ik zeggen!
Heel leuk om Manon en Bidaï samen aan het werk te zien ;>)
Hij is ondertussen een veelzijdig Sandje; gehoorzaamheid en behendigheid gaan hem goed af. Op 17 augustus liet hij zich ook van zijn beste kant zien tijdens de werkgeschiktheidtest van de Nederlandse Whippet Club; hij liet een keurig stukje coursing zien en kwam de aangenaam verraste Manon en Olaf netjes het haas brengen (opgevoed met herders, dan krijg je dat ;>)
Ronald en mam aan de lunch in Lage Vuursche. De stemming werd tijdens onze week in de bossen allengs beter ;>)
En aan het eind van de week besloot ik de caravan een jaar lang op deze camping achter te laten. Om in de weekends lekker te relaxen en wandelen, en als centraal gelegen tweede onderkomen, handig als uitgangspunt om mensen en evenementen in het zuiden gemakkelijker te bezoeken. Het ding rechts is een buitenkeuken, die de vorige mensen hebben gemaakt en achtergelaten.Op de camping hebben veel hondeneigenaren een vaste plek; vlak naast mij een aardig gezin met deze lieve Galga, die onze in elkaar gestapelde mandjes confisqueerde. Aan de andere kant de ouders van dat gezin, met hun Saluki-dame. We hebben al een aantal keren samen gewandeld.
De bossen waren heerlijk, maar het was ook weer fijn om ’s avonds na thuiskomst de son op zijn Helders in de see te sien sakken.
En ja, ook in Den Helder staat de heide aan het Hengstenpad prachtig in bloei!
Zaterdag kregen we bezoek van Herma met haar whippetmeisje Anyl.
Anyl is gefokt door Annemarie en zij is maar 15 dagen ouder dan Megan en Hazel.
Megan is momenteel een weekje bij ons te gast; ondertussen zijn de aanvragen voor pups van Megan op gang gekomen. Zelf heeft ze geen idee dat ze over een half jaartje niet meer de enige whippet in huize Booij zal hoeven zijn, mits ze minimaal één dochter produceert ;>).Ik sluit af met deze zelf gestolen foto van Evelien’s Zoë – Salty Sand’s Anyone’s Daughter. Die heeft zich duidelijk vermaakt tijdens de coursing op de fundag van de Belgische Whippet Club, in Beringen.
Ik ben heel benieuwd of Megan ons net als haar overgrootmoeder Chloe en oma Jewel gaat verrassen met een bontje in haar nest. Als dat zo is, dan hebben we dat te danken aan Chloe’s Engelse oma, UK Ch. Welstar White Whine (*1986 – +1999).Marc Gemis, je maakt toch best wel mooie foto’s…. ;>)))). Bedankt maar weer!
Goh, bewogen tijden! Is het allemaal goed gegaan met Ronald?
Ik kan me zo voorstellen dat die zware tijd na het overlijden en de begrafenis een zware wissel op je trekt. En zeker ook op je moeder.
Maar gelukkig ook veel leuke dingen. Wat zul je, als fokker, trots geweest zijn op Megan (en nog zijn) en dat geldt natuurlijk ook voor eigenaars Arend en Marianne! Megan ziet er prachtig uit.
Maar nou hoop ik je toch echt binnenkort weer eens life te zien, de curry wacht!
Curry is gelukkig van oudsher een best bewaarmiddel gebleken, ook met warm weer…. en wat in een goed vat zit verzuurt niet zeggen ze ;>). Kom eraan – we gaan vandaag de agenda’s trekken?
Ja, prima! Net alle coursings ingepland, we gaan weer van start, dus we gaan samen een gaatje in de agenda zoeken!
Fijn weer van jullie te horen………….
Fijn om te horen dat je ons hebt gemist Henny. Alles goed bij jullie in Frankrijk hoop ik?
Ik heb genoten van je verslag Monique. Ik hoop ten eerste dat het goed gaat met je broer. Jullie hebben een hoop verdriet gehad de afgelopen tijd en dan zit je niet gelijk te wachten op nog meer zorgen. Fijn dat het kamperen iets van rust en plezier kan brengen in de bewogen tijden En wat hebben de honden het goed gedaan en vooral plezier gehad. Dat deze mooie tijden maar veel vervolg mogen krijgen.
Dank je Katja; met Ronald gaat het goed; hij is goed hersteld, maar het resultaat was maar gedeeltelijk succesvol. Het is nu eenmaal een lastig probleem. waar nu al de derde professor zich aan heeft gewaagd zonder 100% succes.
Wat een prachtig resultaat voor Megan ( bijna dezefde uitslag als Maestro’s dochter Katie in Finland) gefeliciteerd !
Wat doen Bidai en Manon hun best en wat suist hij mooi door de band heen.
Ik hoop dat de teen van Hinde weer in orde komt want ja…de jaren gaan tellen ,over 2 dagen wordt het B-nest al weer 5 jaar.
Als het mag kom ik ook nog eens wandelen op die heerlijke heide.
Kamperen is fijn…met mooi weer…
Elly, sowieso gaan we in oktober wandelen in die hoek, en hopelijk kunnen er nog meer Salty Sandjes bij zijn. Uitnodiging komt eraan. En daarnaast kunnen we natuurlijk regelmatig daar afspreken!
O wat een vergissing!!..het is het A-nest natuurlijk.
Het was me niet eens opgevallen Elly ;>)
Wat leuk om je lieve moeder in contramine te zien 🙂 Het lijkt een beetje op haar toetje toen het eten nog niet klaar was en ze de eerste bingo-ronde bijna zou mislopen 😀 Maar dat is goed gekomen en de nieuwe camping zorgt dat het slechte camping avontuur snel is vergeten. Fijn te lezen dat het iets beter gaat met Ron’s oog. En wat heerlijk om te zien dat het goed gaat met de Salty Sandjes. Mooie prestaties, blije hondjes.
Ronald zou Ronald niet zijn als hij geen ‘lastig probleem’ was, Monique 😉 Maar alle gekheid op een stokje, jullie hebben de laatste tijd veel tegenslagen gehad. Begrijpelijk dat je dan een beetje prikkelbaar wordt … Ik hoop dat het nu alleen maar bergop gaat en dat jullie terug een beetje kunnen gaan genieten.
Megan ziet er goed uit en Bidaï doet het super ! En binnenkort heb je een nestje om naar uit te kijken !
Een super blogje weer om te lezen. Gewóón doordat er niks verbloemd wordt en juist om die reden zo waardevol is voor de lezer.
Lieve Monique, moeder Bakker, Ronald…allemaal hebben jullie het ieder op de eigen manier verschrikkelijk lastig gehad met alweer afscheid moeten nemen van een enorm geliefd persoon. Daarnaast de gezondheid en wat nog meer…..Gelukkig zijn daar altijd weer de hondjes die weer een glimlach weten te toveren. Ik zou ontzettend veel willen zeggen (vanuit m’n hart) maar wens jullie allemaal gewoon een super jaar in die prachtige ongeving bij Hilversum.
Wat een leuk en toch ook veelbewogen verslag Monique, ik lees het nu pas 😉
Jullie hebben inderdaad de laatste tijd heel wat meegemaakt… en dan krijgen mensen ineens een lontje 😉
Ik vind de manier waarop je dingen omschrijft altijd zo amusant én recht voor de raap Monique. Geweldig.
Hopelijk hebben jullie het komende jaar nog veel plezier op de camping en mag het tij nu eens keren voor jullie.
Zoals iemand hier ook schrijft: gelukkig zijn er de hondjes. Dat zijn ze toch echt hé, een steun in moeilijke tijden.
Wat leuk om de ‘voormoeder’ van Zoë te zien 🙂 ze zijn toch zo speciaal die bontjes! Het doet wat om de foto van het nestje terug te zien, wie had toen gedacht dat Zoë ‘mijn Zoë’ ging worden ;-))
Wat me er aan doet denken: ik heb op 5j tijd Pippa niet meer gezien. Hoe gaat het daarmee Monique?