Ons dagelijkse bezoek aan mijn tweede vader ome Cor in verzorgingshuis Ten Anker. Hinde en Hazel liggen tijdens onze bezoekuurtjes altijd op zijn bed, en bewaken hem met hun gouden hartje en kalme aanwezigheid.
Ome Cor is ondertussen volledig bedlegerig; wij hebben hem 6 weken geleden naar het hospice gebracht, en – niet verwacht – 2 weken later naar Ten Anker, omdat hij iets op leek te knappen van al die goede zorgen. Vervolgens ging hij langzaam maar zeker verder achteruit…. vandaag hebben we hem opnieuw naar het hospice mogen brengen. Daar werken echte vrijwilligers engelen…. in wiens liefdevolle en bekwame handen je je dierbare vol vertrouwen over kunt dragen.
Wanneer wij er niet zijn, kijkt ome Cor in zijn wakkere uren aan een stuk door naar deze grote ingelijste foto van de dames, die dateert uit 2009, toen ze nog met z’n drietjes waren en Hazel alleen in mijn dromen bestond. Ze lijken heel toepasselijk over hem te waken.
Mooie en rustige dromen, die wens ik onze dappere Cor toe. En overdag de energie van onze helende honden, zolang hij nog bij ons mag zijn.
SALTY SAND'S WHIPPETS 
Mooi geschreven Monique. Wat bijzonder hè dat de honden altijd zo graag bij ome Cor gaan liggen…
Het is opmerkelijk, maar eigenlijk verbaast het me ook niet echt; ome Cor was namelijk niet alleen maar de rustigste persoon in huis; hij had ook helende handen…. ieder pijntje of ongemak van de honden kon hij zo maar weg wrijven. Ze moeten die gave van hem aanvoelen, dat kan niet anders. En nu doen zij iets voor hem, nu zijn handen niets meer kunnen.
Ach wat mooi dat ze bij hem op bed mogen liggen. Daar kunnen ze in Belgie nog een voorbeeld aan nemen. Ik ben er zeker van dat hij ook geniet van hun aanwezigheid.
Met de tijd zal alles veranderen in dit opzicht, ook in België Tinne! Tegen de tijd dat wij 83 zijn, sturen ze gewoon de dolfijnen op ons af, let maar op ;>))
Wat ligt hij daar heerlijk met de dames op zn buik. Hij voelt zich vast een prins in zo’n fijn bed. En hopelijk is hem nog een tijdje gegeven vol mooie dromen en als hij naar de foto kijkt mooie dagdromen. Wat een kostbare foto!
Ik heb hier verder geen woorden voor,maar weer bijzonder om te lezen en in dit geval ook te zien. Sterkte!!
Wat prachtig dat ook de honden welkom zijn. Dat is zo waardevol. Sterkte !
De honden waren in het verzorgingstehuis heel welkom – en ze riepen in de hal en op de gangen leuke reacties op van de andere bewoners en het personeel. En ook in het hospice is het weer geen probleem. Dat is inderdaad wel fijn. Nu de ziekenhuizen nog – dat zal niet op heel korte termijn veranderen vrees ik.
Fijn dat je ook deze foto zo vol met liefde met ons bloglezers wilt delen Monique.
Er gaat een zekere rust van uit. Gewéldig dat de hondjes je tweede vader mogen steunen in de laatste fase. Momenten om te koesteren.
Prachtig om te zien, dat geeft hoop voor de toekomst. Wat een waardevolle momenten zullen dat zijn…………….
Fijn voor Ome Cor dat hij ze bij zich mag hebben op bed. Honden voelen dat goed aan als je niet lekker bent en liggen dan graag lekker dicht bij je. En whippets met hun warme lijfje, je voelt ze liggen , net warmwaterkruiken.
Sterkte Monique en Oma Bakker LIEFSSSSSS..
Echt een prachtig emotionele foto. De liefde spat er van af. Mijn moeder heeft haar hele leven een enorme angst voor honden gehad. Tot Prince haar in één warme liefdevolle knuffel om zijn pootje wond en ze -als door de bliksem getroffen- verliefd werd op mijn windekind. Korol, toch niet het kleinste hondje (!) was niet bij haar weg te branden. Mama vond echt heel veel troost in zijn kriebelende krullen; als ze bij ons was, week hij niet van haar zijde.
Sterkte voor Oom Cor, je moeder en voor Ronald en jou. Knuffel voor je vier schatjes.
Ik heb ook gemerkt dat honden en kwetsbare ouderen een hele mooie match vormen. Zoals Annemarie schrijft, wat kunnen en voelen ze toch veel…..
Helende honden..wellicht niet meer voor het lichaam, maar zeker wel voor de ziel. Eéntje die zich aan het voorbereiden is om de volgende stap te maken.
Wat kunnen onze whippets toch veel, en wat voelen ze veel..geweldig.
Een kleine tip: laat ze niet op zijn buik/borst liggen als hij benauwd is, die elegante hondjes van ons wegen toch nog aardig wat.
Gisteren hebben we de beslissing genomen om mijn vader naar een woon- en zorgcentrum te laten overbrengen. En mijn eerste vraag was: Mogen er ook hondjes op bezoek ? Want daar kan m’n vader heerlijk van genieten … Dus gaan we nu een beurtrol opstellen en elke week mag er een van onze whippetjes of ons Italiaantje mee op bezoek 😉 Mijn vader is een hele lieve, stille man en de hondjes gaan hem zeker helpen zich thuis te voelen …
Veel sterkte voor ome Cor.
Moeilijke tijden dus ook voor jullie, Kristel. Jullie hondjes gaan jouw vader troost en een huiselijk gevoel bezorgen. Sterkte met deze verandering!
Dag Monique ik zag deze bijzondere foto in je logg,
wat een troost de honden,
Mijn man en ik wensen jullie heel veel sterkte in deze moeilijke dagen
hartelijke groet voor jullie Ann – Bob Prijs
Dank je wel Ann; zo leuk dat jij als oud collegaatje van mijn moeder onlangs in contact met ons trad, en dus op jouw leeftijd net zo vlot op de computer bent als mijn moeder ;>). Facebook doet het toch maar allemaal….
Wat een moeilijke tijd weer voor jullie Monique. De foto van ome Cor met de hondjes zo stevig tegen hem aan ontroerd me zeer. Ik herken er veel in, wat kun je toch een hoop troost krijgen van onze lieve schatten.
Heel veel sterkte voor jullie allen deze dagen en een digitale knuffel van ons,
Syl en Flowtje
Sterkte in de deze tijd Mo ook aan je moeder. Ik denk aan jullie! Ik ben van mening dat honden de dieren zijn die het beste emotie kunnen voelen. Ik weet zeker dat jullie maar ook ome Cor hier veel troost uit halen. Dikke knuff, Syl