Ach ach die arme Jewel; toen ik haar om drie uur vanmiddag ophaalde bij mijn moeder, dacht ze nog dat ze in haar eentje met mij mee ging op een fun uitje. Eenmaal in Amsterdam begon het langzaam te dagen….. hier zijn we eerder geweest, voor een kweekje!

Om half vijf was het Jewel’s beurt in het MCD in Amsterdam. Haar operatie was helemaal aan het eind van de dag gepland, omdat honden die mogelijk nog een bacterie bij zich dragen extra voorzorgsmaatregelen vergen in het MCD – ze zijn daar als de dood voor het in huis halen van bacteriën en zorgen ervoor dat alles extra wordt ontsmet na de operatie. Jewel mocht bijvoorbeeld ook geen stap op de vloer zetten daar; ze werd buiten op de brancard gezet en zo door het pand gereden.

Hier is Jewel zojuist op de operatietafel geheveld. Eerst is er nog een röntgenfoto van haar voet gemaakt, daarna werd ze klaar gemaakt voor de operatie en werd ze onder zeil gebracht. Daar was ik bij, zoals vorig jaar ook bij Chloe.

Hier ligt ze inmiddels op haar rug, onder een warmtedek, het infuus is aangebracht, de beademingsslang zit in de keel, en de te opereren poot hangt in de lucht. Die werd daarna grondig met betadine bewerkt.

Ondertussen had mezelf geïnstalleerd in de uitslaapkamer die grenst aan de OK’s. Zo’n uitslaapbank heeft de perfecte hoogte om als bureau te gebruiken; met m’n laptop en ordner heb ik de operatietijd benut om wat bankafschriften van de whippetclub te verboeken. Er werd een kopje thee gebracht… het leek wel net een echt kantoor, maar dan met een heel bijzonder uitzicht ;>)

Want als ik opzij keek, zag ik een paar meter bij mij vandaan door het glas de vorderingen van de operatie. Ik had het best wel van dichterbij willen zien; ik heb er denk ik weinig moeite mee. Mijn camera lag helaas thuis, maar gelukkig zat de Blackberry wel in mijn tas.

Het zoeken was naar het nylon koordje dat Jewel’s teenkootjes bij elkaar hield. Het was in stukken gebroken, door de infectie in combinatie met de beweging.

Na een uur prutsen tussen het woekerende botweefsel waren de nylon stukjes eindelijk gedemonteerd.

In de uitslaapkamer. Altijd weer een opluchting, als je diertje langzaam bij komt en zelf ademt.

Overmorgen gaan we nog eens terug naar Amsterdam, voor de verbandwissel. Ze moet twee weken zo min mogelijk lopen, want het is de bedoeling dat die teen gefixeerd raakt, door nieuw aan te maken botweefsel. Daarna moet Jewel nog vier weken aan de riem blijven. We zetten haar volgende week gewoon lekker naast ome Cor op de bank als we gaan wandelen, wanneer we met z’n allen op vakantie zijn in Frankrijk!