Afgelopen weekend waren we te gast bij de twee Sandjes die in België wonen: Zoë (met bal) van Evelien en Dune van Virginie.

Op de zaterdag waren we uitgenodigd bij Lut en Geert, de ouders van Evelien. Het was een regenachtige dag, maar we hebben desondanks wat tijd kunnen doorbrengen in hun heerlijke tuin: “we” waren 8 Vlamingen en 5 Hollanders, en 19 whippets. En dat ging allemaal goed; geen onvertogen woord is er gevallen, één van de mooie aspecten van ons bijzondere ras. Het begon met champagne, gevolgd door een heerlijke lunch.

De whippets konden naar hartelust spelen in de tuin, en de Vlamingen en Hollanders waren goed aan elkaar gewaagd. Bij de hondjes waren de meiden in de overhand: James, Maestro, Bowie en Funky kwamen ogen en oren te kort, met 15 meiden om zich heen ;>). Hier zien we van links naar rechts Dyllis, Dune, Dusty, Zoë, Hazel, James en Hinde.

Dyllis en Hazel waren de twee jongsten in de roedel en trokken veel met elkaar op; en Hazel stelde zich als allerjongste netjes heel bescheiden op.

Het voeren van je eigen honden was nog een hele uitdaging ;>)

Eerst maar eens een markiesje uitdelen aan wie maar wil. Wel netjes op je beurt wachten Dirk!

Onze wandeling in Haaltert begon warm en droog…..

En eindigde drijfnat. Eigenlijk wel een welkome opfrisser….

Voor Lut en Geert was de invasie van deze natte kudde in de orangerie misschien wel even slikken, maar zij zetten zich manmoedig aan het voorbereiden van het diner, heerlijk gourmetten, dat in de tuin startte en in huis eindigde, alweer door de regen. Een heerlijk rood wijntje erbij, wat maakt het uit of je binnen of buiten zit!

Maestro, broer van Hinde, Zoë en Dune, had het weer helemaal te pakken van zijn grote liefde Jans, waarmee hij een nest heeft gehad.

Maar Jans verschanste zich veilig bij Wim op schoot ;>)

Het diner werd afgesloten met een heerlijke frambozentaart met krokante bodem….. zó krokant dat mijn stuk van mijn bordje vloog, waardoor ik op mijn knieën eindigde, om het tapijt schoon te boenen ;>))

Elly en Nikki logeerden bij Evelien, terwijl Ronald en ik logeerden in Brugge, bij Virginie en haar moeder Tessa. De volgende ochtend spraken we af op het strand van Zeebrugge, dus voor ons maar een heel klein stukje rijden.

We liepen door de duinen richting Blankenberge (zie de pier in de verte) en over het strand terug naar Zeebrugge. Het is een smal en overzichtelijk duingebied, door een hek afgegrensd van de weg – de honden konden er veilig los lopen, maar er zit ook konijn, dus hebben we Hinde en haar broer Maestro nauwelijks nog gezien ;>))

Op het strand voerden de Belgische whippets het hoogste woord; met stokken en frisbees.

Hazel probeerde haar tante Zoë te slim af te zijn maar had niets in de melk te brokkelen.

Virginie met de frisbees was populair bij de hondjes;

Blinde Isis wilde de frisbee ook proberen; ze ziet het allemaal niet meer, maar ze is haar hele leven dol geweest op het achtervolgen van balletjes en stokken. Ze doet het nu allemaal op het gehoor.

Isis’ triomf!

We hadden ontzettend geluk met het weer; praktisch de hele wandeling bleef het droog, en de zon kwam zelfs nog door. Dat is het voordeel van de kust, alle ellende wordt door de wind snel afgevoerd………….

De Nederlandse Zoë, van Nikki, laat haar baasje geen moment uit het oog.

Dune heeft praatjes voor tien, tegen Virginie en Elly.

Groepsfoto: Elly met Maestro en Chloe, Monique met Dusty en Dune, Evelien en Wim met James, Zoë en Jewel, Nikki met Hazel, Ivy en Zoë, Ronald met Hinde en Isis. Virginie achter de camera.

We keren huiswaarts, met knorrende magen…..

Chloe is dan wel twaalf ondertussen, maar ze genoot met volle teugen in de duinen en was op haar eigen tempo op jacht.  

Aan tafel, voor Tessa’s heerlijke garnalenkroketjes, fettucine met asperges en scampi, met champagne en diverse witte wijnen, en als dessert ….

Een heerlijke aardbeiencitroentaart, maar ook deze prachtige versie van een appeltaart, van de hand van een bijzondere patissier in Brugge.

Maestro was weer eens verliefd en had een heel ander toetje op het oog: het mooie toetje van Ivy.

Na deze copieuze late lunch vertrokken wij weer richting Den Helder, met honden in de auto die bijna in coma lagen, bij te komen van alle vermoeienissen en gebeurtenissen. Lut, Geert, Evelien, Tessa en Virginie: nogmaals bedankt voor jullie enorme gastvrijheid!