Vanochtend vroeg is mijn 83-jarige vader vrij onverwacht overleden. Hij was dementerend en lichamelijk niet meer zo fit, en zijn levendige geest kon maar slecht met die situatie omgaan. Hij gaf regelmatig aan, dat hij het allemaal niet meer zag zitten, en hoopte en bad, dat de Here hem zou komen halen. Vandaag werd hij bevrijd uit zijn slechte hoofd en lichaam, en voel ik verdriet en opluchting tegelijk.
Ik zal hem missen, mijn knappe, sterke, en best wel eigenwijze vader, die me leerde schaatsen en fietsen, de pap met wie ik nog samen heb paard gereden. De gescheiden vader die zijn best deed om deel te blijven van mijn leven, die ondanks zijn vliegangst diverse keren instapte om mij tijdens mijn buitenlandse jaren op te zoeken. De man die mij de liefde voor de natuur en het respect voor alle verschillende mensen heeft meegegeven. Hij leerde mij toen ik kind was de namen van alle wilde planten en bomen in de mooie Helderse natuur. En had een grote passie voor zijn schiemansvak. Vooral mis ik de pap uit die afstandelijke generatie, die met het vorderen van zijn ziekte steeds vaker de woorden “mop, ik hou van jou” uit durfde te spreken. Arrivederci, pap!
Als ik de dingen niet meer weet
Als ik de dingen niet meer ken
En al wat ik weet meteen vergeet
Zodat ik onherkenbaar ben
Herinner mij dan in stralende zon
Vol levenskracht toen ik alles nog kon
SALTY SAND'S WHIPPETS 
Een heel mooi en ontroerend stukje over je vader Monique…
Dementie is een vreselijke ziekte, in feite neem je als familielid op dat moment al een soort afscheid. Maar dit is wel de zwaarste vorm van afscheid nemen die er bestaat Monique. 😦
Heel erg veel sterkte gewenst, ook voor je moeder en broer.
Fijn dat je met zo’n fijne herinneringen achter blijft…
*knuffel*
ik ben niet zo goed met woorden als jij Monique, daarom gewoon een oprecht “veel sterkte voor jou, je moeder, je broer en iedereen die je vader kende”
Wat een naar en onverwacht berichtje, Monique. Heel veel sterkte aan jullie allemaal.
Wat een naar en triest bericht Monique… Ik wens je heel veel sterkte, ook voor je mam en je broer… Wat een gemis zo plotseling voor jullie, inderdaad; ineens is alles anders….
Heel veel sterkte Monique!
Ach, wat een ontzettend verdrietig bericht. Heel veel sterkte met dit grote verlies gewenst Monique. Koester wat hij jou heeft nagelaten.
Veel sterkte Monique. Ook aan je broer en je mam. Koester die mooie herinneringen zodat hij op een mooi plaatsje in je gedachten blijft.
Heel veel kracht en sterkte Monique, Ronald en jullie mam. Verdere woorden schieten me nu ook ff te kort.
Heel veel sterkte Monique. Ook voor je moeder en broer.
heel veel sterkte voor jou en je familie, Monique. om deze tijd door te komen..
Mooie woorden heb je geschreven Monique! Het stukje raakte me en kwam zo akelig bekend voor. Het is echt een tweestrijd tussen opluchting en verdriet, beide emoties tuimelen over elkaar heen. Wij wensen jou en je familie in ieder geval veel sterkte toe.
Jan Willem & Kris
Heel veel sterkte met dit grote verdriet en dit grote gemis van je vader, Monique.
Heerlijk, dat je zoveel fijne herinneringen aan zo’n bijzonder iemand hebt.
In gedachten zijn wij bij jullie met een dikke knuffel en een wrijf over de rug. Denk inderdaad aan de fijne herinneringen die jullie hadden die maken je weer warm en blij op de droevige momenten. Veel sterkte voor jou, je mam en Ronald.
Noor en Peter.
Mooi blogje Monique! Hopelijk is het een mooi afscheid zaterdag. Veel sterkte voor jullie allemaal de komende tijd.
Ik krijg er tranen van in m’n ogen…… zo’n voor jou mooi mens niet meer hier.
Och Monique,
net terug uit Frankrijk en ik lees je verdrietige nieuws. Voor hem was het wellicht een zegen, maar voor jou een verdriet, je bent niet alleen de vader van vandaag de dag kwijt, maar ook de vader die er altijd voor je was, in je jeugd, een stuk van je eigen identiteit.
Ik wens je zoveel sterkte en hoop je binnenkort persoonlijk even te kunnen spreken.
Ook sterkte voor jullie mam, Ronald en ome Cor.
Beste allen, dank voor jullie lieve reacties hier op het blog, de mooie kaarten in de bus en alle troostende berichtjes per mail en facebook. Het was vandaag een heel mooi afscheid, met een verrassend grote opkomst en een zonnetje erbij. Een dag met een lach en een traan, met steun van familie en lieve vrienden, en veel mensen die ons tijdens de dienst maar ook daarvoor of erna hebben laten delen in hun speciale herinneringen aan onze pa. Er blijkt best veel bijzonders te zijn dat hij heeft gedaan of betekend voor individuele mensen, voor de afdelingen waaraan hij in zijn werkzame leven leiding gaf, voor de kerk en voor allerlei Helderse clubs en verenigingen. Dingen waar ik wel iets van wist maar waar hij kennelijk altijd veel te bescheiden over is geweest… het was ongelooflijk, maar zo mooi om het allemaal nu nog over hem te hebben gehoord. Op onze beurt hebben wij naast het uitspreken van een in memoriam in de kerk ook een fotopresentatie over allerlei aspecten van zijn leven laten zien, waarin mensen hem terugzagen, in de tijden toen hij nog goed en gezond was. En nu is het opeens stil geworden; vanaf nu alleen nog foto’s en herinneringen, en nooit meer zijn lieve blauwgrijze ogen om eens diep in te kijken. Het zal best nog tegenvallen……
Wat raar, één week weg zijn en dan is er in jouw leven zoiets bepalends gebeurd. Ik heb je vader niet gekend, maar hij was voor 50 % bepalend voor jouw genetisch materiaal en mede bepalend voor jouw jeugd en opvoeding. Het moet dus, naast jouw moeder, een fijne man geweest zijn met liefde voor dieren, voor het goede in het leven en in staat tot het geven van veel liefde en inzet voor hetgeen waar hij in geloofde. Daar zul je voor altijd trots op zijn. Het wegvallen van een vader, voor mij een nachtmerrie die eens realiteit zal worden, jij hebt het nu meegemaakt en zult nog tijd nodig hebben, veel gedachten, veel praten, voordat het een plaats krijgt in je leven. Neem die tijd ook, lieve Monique, hij was het meer dan waard om met liefde bij stil te staan.
The Lord is my shepherd,
I shall not want;
He makes me lie down in green pastures.
He leads me beside still waters;
He restores my soul.
He leads me in paths of righteousness
for His name’s sake.
Even though I walk through the valley
of the shadow of death,
I fear no evil;
for You are with me;
Your rod and Your staff, they comfort me.
Surely goodness and mercy shall follow me
all the days of my life;
and I shall dwell in the house of the
Lord forever.
Psalm 23
Voor jouw vader.
Monique, je kunt terugkijken op een prachtige dag, één die je zal helpen bij het verwerken van het verdriet. De komende tijd zal niet makkelijk zijn, het is heel onwerkelijk als je papa er ineens niet meer is. Dat is een gevoel wat je niet kunt omschrijven…..alleen voelen. Veel liefs Manon.
Goed dat het afscheid gisteren mooi was om op terug te kijken Monique… Maar nog veel mooier zijn al de fijne herinneringen die je aan je paps hebt en iedere dag van je leven even door je heen zullen gaan, hij zal altijd bij je zijn. Xx